Rościsław Stepaniuk
 pułkownik dyplomowany inżynier pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1966 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1985 – 2018 |
| Jednostki |
62 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego |
| Stanowiska |
dowódca eskadry |
| Odznaczenia | |
  
| |
Rościsław Stepaniuk (ur. 16 stycznia 1966 roku w Zbuczu[1]) – pułkownik dyplomowany inżynier pilot Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rościsław Stepaniuk uczęszczał do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej, którą ukończył w 1989 roku. W 62 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Poznaniu-Krzesinach objął swoje pierwsze stanowisko służbowe. Studiował w Akademii Obrony Narodowej, a po jej ukończeniu rozpoczął służbę na stanowisku dowódcy eskadry w 11 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego, który stacjonował we Wrocławiu. W 1998 roku skierowano go do Wielkiej Brytanii na studia dowódczo-sztabowe w Joint Services Command And Staff College[2]. Po powrocie ze studiów w Wielkiej Brytanii skierowany został do 10 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Łasku na stanowisko zastępcy dowódcy. Szef szkolenia w 10 Eskadrze Lotnictwa Taktycznego. Następnie w Belgii w 2001 roku ukończył kurs Tactical Leadership Program, po ukończeniu którego przeniesiony został do 3 Korpusu Obrony Powietrznej, który stacjonował we Wrocławiu. Dowódca 3 Eskadry Lotnictwa Taktycznego od 2002 do 2004 roku stacjonującej w Poznaniu-Krzesinach. Ukończył w Stanach Zjednoczonych szkolenie przygotowujące do lotów na samolocie F-16 i od 2006 roku ponowne dowodził 3 Eskadrą Lotnictwa Taktycznego[2]. Dowódca 31 Bazy Lotniczej od grudnia 2007 roku[3], a dowódca 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego od kwietnia 2008 roku. Zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej Nr 119 z 4 lutego 2010 roku, w dniu 9 kwietnia tego samego roku wyznaczono go na stanowisko zastępcy Dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego. Krótko kierował w Inspektoracie Sił Powietrznych Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych Zarządem Wojsk Lotniczych[4]. Pułkownik Rościsław Stepaniuk na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej Nr 814 z 9 kwietnia 2013 skierowany został do Narodowego Uniwersytetu Obrony w Waszyngtonie na roczne, podyplomowe studia[5]. 7 września 2015 roku objął dowodzenie 1 Skrzydłem Lotnictwa Taktycznego[6], które przekazał 12 stycznia 2017 roku w dowodzenie płk. dypl.pil.Ireneuszowi Starzyńskiemu[7].
Jeden z pierwszych polskich pilotów, którzy ukończyli szkolenie lotnicze na F-16. Wylatał 1600 godzin, z czego ponad 500 na samolocie F-16[2].
W dniu 08.05.2018 r. wykonał lot pożegnalny[8], natomiast 28.05.2018r. zakończył służbę wojskową[9].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Brązowy Krzyż Zasługi[5],
- Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sokół z Podlasia Współczesna.pl [Dostęp 2017.11.03]
- ↑ a b c d Komorowski (red.) 2008 ↓, s. 251.
- ↑ Ministerstwo Obrony Narodowej [Dostęp 2017.11.03]
- ↑ Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych [Dostęp 2017.11.03]
- ↑ a b infolotnicze.pl. infolotnicze.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. [Dostęp 2017.11.03]
- ↑ Świdwin Miejski Portal Internetowy [Dostęp 2017.11.03]
- ↑ Dowództwo Generalne Rodzajów sił Zbrojnych [Dostęp 2017.11.03]
- ↑ Inspektorat Ministerstwa Obrony Narodowej do spraw Bezpieczeństwa Lotów – LOT POŻEGNALNY [online], inspektoratmondsbl.wp.mil.pl [dostęp 2018-09-17] (ang.).
- ↑ Inspektorat Ministerstwa Obrony Narodowej do spraw Bezpieczeństwa Lotów – POŻEGNANIE Z MUNDUREM PŁK. STEPANIUKA [online], inspektoratmondsbl.wp.mil.pl [dostęp 2018-09-17] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 251. ISSN 1734-2317.