Przejdź do zawartości

Roman Dobrzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Dobrzyński
Ilustracja
Roman Dobrzyński (2008)
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1937
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, esperantysta

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Roman Dobrzyński (ur. 1 listopada 1937 w Warszawie[1]) – polski dziennikarz, esperantysta, reporter telewizyjny, reżyser filmów dokumentalnych.

Działalność esperancka

[edytuj | edytuj kod]

Honorowy członek Światowego Związku Esperantystów od 2005 roku[1]. Jego książka Ulica Zamenhofa, będąca wywiadem z wnukiem twórcy esperanta, została przetłumaczona na 15 języków[2].

Absolwent Wydziału Prawa i Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1965 roku rozpoczął pracę dziennikarza. W 1973 roku zaczął pracować jako dziennikarz w Telewizji Polskiej. W 1987 roku otrzymał nagrodę Srebrny Globus za książkę Portugalia. Zrealizował około 200 filmów dokumentalnych i reportaży filmowych[3].

W 1987 roku organizował Światowy Kongres Esperanta w Warszawie, z okazji setnej rocznicy powstania tego języka. Był to wówczas największy kongres w historii ruchu esperanckiego, który zgromadził 6 tysięcy osób, reprezentujących 64 kraje[3]. W 1989 roku został wiceprezesem Universala Esperanto-Asocio (Światowego Związku Esperantystów), a w 2005 roku honorowym członkiem tej organizacji[2].

W 2003 roku wydał na Litwie książkę La Zamenhof-strato (Ulica Zamenhofa)[2]. Książka jest zbiorem rozmów z wnukiem Ludwika Zamenhofa, Ludwikiem Krzysztofem Zamenhofem-Zalewskim. Rozmowa o życiu wnuka porusza na nowo refleksję nad historią i językiem esperanto, a także opowieść o życiu wnuka[3]. Nieoczekiwanie esperantyści z różnych krajów zadeklarowali, że koniecznie pragną przetłumaczyć książkę i wydać w swoich krajach. Pojawiły się między innymi wydania: litewskie, węgierskie, czeskie, japońskie, portugalskie, chorwackie, słoweńskie, estońskie, francuskie, włoskie, słowackie, niemieckie, francuskie[4]. Wydanie japońskie odbyło się poprzez eksperyment lingwistyczny - ogółem 67 esperantystów tłumaczyło kolejne strony z esperanto na japoński, uzgadniając ostatecznie kontekst[5].

W 2022 został odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[3])

  • Hiszpania z Elementarza
  • Portugalia
  • La Zamenhof-strato (Ulica Zamenhofa; 2003)
  • Rakontoj el Oomoto (Opowieści z Oomoto; 2013)

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[7])

  • Spotkanie na Batorym (scenariusz, reżyseria; 1969)
  • Byłem w Anya-Nya (scenariusz, reżyseria; 1969)
  • Morska dynastia (realizacja; 1969)
  • Spotkanie na antypodach (zdjęcia; 1973)
  • Kreta (zdjęcia; 1973)
  • Zapraszam do Nałęczowa (scenariusz, reżyseria; 1984)
  • Wielki początek (scenariusz, reżyseria; 1987)
  • Esperanto (scenariusz, reżyseria; 1987)
  • Szkoły zamiast armat (zdjęcia, scenariusz, reżyseria; 1999)
  • Polonusi na świeczniku (scenariusz, reżyseria; 1999)
  • Kanał Panamski (scenariusz, reżyseria (w napisach określenie funkcji: realizacja), zdjęcia; 2000)
  • Weekend w Adampolu (zdjęcia, scenariusz, realizacja, komentarz; 2003)
  • Warszawa bis (zdjęcia, scenariusz, realizacja; 2003)
  • Po szczęście do Las Vegas (zdjęcia, scenariusz, realizacja; 2003)
  • Walencja w ogniu (zdjęcia, scenariusz, realizacja; 2004)
  • Czas Szanghaju (zdjęcia, scenariusz, realizacja; 2004)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b La romano pri Romano. sezonoj.ru, 2017-11-01. [dostęp 2021-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-05)]. (esperanto).
  2. a b c Roman Dobrzyński: Zamenhof w Warszawie. bok.bialystok.pl, 2019-04-14. [dostęp 2020-08-09].
  3. a b c d Roman Dobrzyński: Armenia. kultura.trojmiasto.pl, 2016-02-11. [dostęp 2020-08-09].
  4. Robert Kamiński, Pri aŭtoro, „Pola Esperantisto”, 6/2013, 2013, s. 24, ISSN 0032-2431.
  5. Roman Dobrzyński: Esperanto to jak bycie wśród przyjaciół. cafesenior.pl. [dostęp 2020-08-09].
  6. La, Pollanda ministeria medalo por Roman Dobrzyński [online], La Ondo de Esperanto, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08] (esperanto).
  7. Roman Dobrzyński w bazie filmpolski.pl