Romuald Stankiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Romuald Stankiewicz
major dyplomowany kawalerii major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

30 lipca lub 1 sierpnia 1896
Czarnoje

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1942
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)

Jednostki

13 Pułk Ułanów
III Brygada Jazdy
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III
17 Brygada Kawalerii
22 Pułk Ułanów
Armia „Modlin”

Stanowiska

szef sztabu brygady
zastępca dowódcy pułku
oficer sztabu armii

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej

Romuald Stankiewicz (ur. 30 lipca lub 1 sierpnia 1896 w Czarnoje, zm. 23 sierpnia 1942 w ZSRR) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 lipca[1] lub 1 sierpnia 1896 w Czarnoje w Imperium Rosyjskim[2]. Był synem Antoniego (1855–1920)[3].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika[4]. Został awansowany na stopień porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5], a następnie na stopień rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[6]. W latach 20. i 30. był oficerem 13 pułku ułanów w Nowowilejce, w tym w 1923 jako oficer nadetatowy był I oficerem sztabu III Brygady Jazdy[7][8][9][10]. W marcu 1930 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[11]. Z dniem 4 stycznia 1932 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1931–1933[12][13]. Z dniem 1 października 1933, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[14]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do 17 Brygady Kawalerii w Hrubieszowie na stanowisko szefa sztabu[15]. 27 czerwca 1935 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[16]. W marcu 1939 był I zastępcą dowódcy 22 pułku ułanów w Brodach[17].

W 1939 był oficerem sztabu w Oddziale I Organizacyjno-Mobilizacyjnym Armii „Modlin”. Podczas II wojny światowej był majorem dyplomowanym Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Zmarł 23 sierpnia 1942 na obszarze ZSRR. Został pochowany na cmentarzu bazy w Krasnowodzku[2].

Miał synów Zbigniewa i Andrzeja[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Roczniki Oficerskie 1928, 1932.
  2. ↑ a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 130.
  3. ↑ a b Romuald Stankiewicz b. 1896 d. 1942. pl.rodovid.org. [dostęp 2018-05-17].
  4. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 109.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 683.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 605.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 88, 625.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 565.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 302, 349.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 149.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 107.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 258.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 799.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 5.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 161.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 68.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131, 705.
  18. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Romuald_Stankiewicz&oldid=71182779”