Przejdź do zawartości

Ryszard Markwart

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 16:32, 14 lis 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Ryszard Markwart
Data i miejsce urodzenia

9 września 1868
Ostróda
Królestwo Prus

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1906
Świnoujście
Cesarstwo Niemieckie

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Archidiecezja gnieźnieńska

Prezbiterat

Grób ks. Markwarta na cmentarzu Nowofarnym, który sam założył

Ryszard Markwart (Marquart) (ur. 1868 r. w Ostródzie, zm. 1906 r. w Świnoujściu) – ksiądz, kapelan wojskowy w Magdeburgu i Berlinie, proboszcz w parafii farnej w Bydgoszczy (1899–1906), polski działacz narodowy.

Życiorys

Urodził się 9 września 1868 r. w Ostródzie, w rodzinie polsko-niemieckiej. Jego ojcem był Niemiec wyznania ewangelickiego, lekarz weterynarii, a matką Norberta, Polka wyznania rzymskokatolickiego. Pod wpływem matki ukształtowało się jego przywiązanie do polskości i religii katolickiej.

Po ukończeniu gimnazjum uczęszczał na wykłady w uniwersytetach w Gryfii, Würzburgu i Monasterze. Kształcił się w seminariach duchownych w Poznaniu i Gnieźnie, po czym przyjął święcenia kapłańskie w Gnieźnie.

Początkowo był mansjonarzem w Środzie Wlkp. (1892–1894), potem wikariuszem przy katedrze gnieźnieńskiej. W latach 1894–1899 pracował w jako duszpasterz w wojsku niemieckim. Był proboszczem kościoła garnizonowego w Magdeburgu, potem kapelanem wojskowym 7 dywizji w Berlinie. Na co dzień przejawiał sympatię dla polskich działań narodowych, m.in. czynnie uczestnicząc w zgromadzeniach organizacji polskich w Berlinie. Jednocześnie zachowywał takt wobec katolików niemieckich, zyskując sobie także ich sympatię.

Działalność w Bydgoszczy

Po śmierci ks. Józefa Choraszewskiego, proboszcza kościoła farnego w Bydgoszczy, ks. arcybiskup gnieźnieński Florian Stablewski poparł jego kandydaturę na stanowisko proboszcza tego kościoła. Wobec braku sprzeciwu władz niemieckich, z dniem 15 listopada 1899 r. zatwierdzono go na tym stanowisku. Jako proboszcz bydgoski uczył religii w bydgoskim gimnazjum królewskim i gimnazjum realnym oraz opiekował się istniejącymi przy farze stowarzyszeniami religijnymi i charytatywnymi. Szczególną opieką otaczał reaktywowane w 1892 r. Towarzystwo Robotników Polsko-Katolickich, które krzewiło patriotyzm i kulturę polską. W czasie gdy patronem Towarzystwa był ks. Markwart, organizacja ta przystąpiła do Związku Towarzystw Robotniczych w Poznaniu (1904).

Wobec trudności w zapewnieniu opieki duszpasterskiej w rozległej i ludnej parafii bydgoskiej, aktywnie zabiegał o zbudowanie w Bydgoszczy kościoła Św. Trójcy. W 1906 r. założył także cmentarz Nowofarny przy ulicy Artyleryjskiej, gdyż cmentarz Starofarny nie mógł już spełniać swego zadania, z uwagi na zapełnienie. W 1904 r. arcybiskup gnieźnieński obdarzył go godnością honorowego radcy duchownego.

Pracę duszpasterską łączył z czynną działalnością narodową wśród polskich bydgoszczan. W 1905 r. wybrano go członkiem Zarządu Towarzystwa Pomocy Naukowej im K. Marcinkowskiego w Bydgoszczy oraz organizacji „Straż”, przeciwstawiającej się polityce germanizacyjnej władz niemieckich. Jego aktywna działalność narodowa budziła sprzeciw nacjonalistów niemieckich. Donosili oni władzom regencyjnym, niezgodnie z prawdą, że ks. Markwart pragnie nauczać religii w języku polskim. Katolicy narodowości niemieckiej domagając się odrębnej parafii, czemu sprzeciwiał się ks. Markwart, żądali jego przesiedlenia z Bydgoszczy (1904). Do usunięcia go z probostwa kościoła farnego jednak nie doszło, a dalsze starania Niemców o jego przesiedlenie przekreśliła jego nagła śmierć.

Zmarł 16 sierpnia 1906 r. w Świnoujściu, podczas kąpieli w Morzu Bałtyckim. Pochowano go na cmentarzu Nowofarnym, przy udziale tłumu polskich bydgoszczan.

Po 1920 r. jego imieniem nazwano jedną z ulic w Śródmieściu Bydgoszczy.

Bibliografia

  • Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom II. Bydgoszcz 1995. ISBN 83-85327-27-4, str. 100-101