Rząd Paola Gentiloniego
Rząd Paola Gentiloniego – rząd Republiki Włoskiej, urzędujący od 12 grudnia 2016 do 1 czerwca 2018.
7 grudnia 2016, po odrzuceniu w referendum zaproponowanych propozycji zmian ustrojowych, premier Matteo Renzi z Partii Demokratycznej ogłosił dymisję rządu[1]. 11 grudnia 2016 na stanowisko premiera Włoch został desygnowany Paolo Gentiloni, działacz PD i urzędujący minister spraw zagranicznych[2]. Następnego dnia ogłosił listę kandydatów na ministrów[3], w większości wchodzących w skład poprzedniego rządu. Również 12 grudnia 2016 członkowie nowego gabinetu zostali zaprzysiężeni przez prezydenta[4].
13 grudnia 2016 rząd otrzymał wotum zaufania w Izbie Deputowanych (368 głosów za przy 105 przeciw), a 14 grudnia również w Senacie (169 głosów za przy 99 przeciw)[5].
W skład gabinetu w dniu powstania wszedł premier, 13 ministrów resortowych i 5 ministrów bez teki[6]. Sekretarzem rządu w randze podsekretarza stanu została Maria Elena Boschi[6].
24 marca 2018, blisko trzy tygodnie po wyborach parlamentarnych, premier ogłosił dymisję rządu[7]. Ostatecznie gabinet funkcjonował do 1 czerwca 2018, gdy po długotrwałych negocjacjach został zaprzysiężony pierwszy rząd Giuseppe Contego.
Skład rządu[edytuj | edytuj kod]
| Funkcja | Imię i nazwisko | Partia polityczna |
|---|---|---|
| Premier | Paolo Gentiloni | PD |
| Minister spraw wewnętrznych | Marco Minniti | PD |
| Minister sprawiedliwości | Andrea Orlando | PD |
| Minister spraw zagranicznych | Angelino Alfano | NCD |
| Minister obrony | Roberta Pinotti | PD |
| Minister gospodarki i finansów | Pier Carlo Padoan | bezpartyjny |
| Minister rozwoju gospodarczego | Carlo Calenda | PD |
| Minister infrastruktury i transportu | Graziano Delrio | PD |
| Minister pracy i polityki społecznej | Giuliano Poletti | bezpartyjny |
| Minister kultury | Dario Franceschini | PD |
| Minister zdrowia | Beatrice Lorenzin | NCD |
| Minister edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowych | Valeria Fedeli | PD |
| Minister środowiska | Gian Luca Galletti | Centristi per l’Europa |
| Minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej | Maurizio Martina (do 13 marca 2018)[8] | PD |
| Minister ds. kontaktów z parlamentem | Anna Finocchiaro | PD |
| Minister ds. administracji publicznej i deregulacji | Marianna Madia | PD |
| Minister ds. regionalnych | Enrico Costa (do 19 lipca 2017)[9] | NCD |
| Minister ds. spójności terytorialnej | Claudio De Vincenti | PD |
| Minister ds. sportu | Luca Lotti | PD |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Renzi si è dimesso da presidente del Consiglio: aperta la crisi di governo. Da giovedì le consultazioni. ilfattoquotidiano.it, 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
- ↑ Włochy: Paolo Gentiloni desygnowany na premiera. polskieradio.pl, 11 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14].
- ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
- ↑ Il Presidente del Consiglio Paolo Gentiloni e i Ministri hanno giurato nelle mani del Capo dello Stato. quirinale.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
- ↑ [Esplora il significato del termine: Gentiloni incassa la fiducia al Senato: 169 sì, 99 contrari Gentiloni incassa la fiducia al Senato: 169 sì, 99 contrari]. corriere.it, 14 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-13]. (wł.).
- ↑ a b Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-16]. (wł.).
- ↑ Colle, Gentiloni si è dimesso da presidente del Consiglio: „Orgoglioso di aver servito l’Italia, grazie a tutto il governo”. repubblica.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
- ↑ Obowiązki ministra tymczasowo przejął premier Paolo Gentiloni, nie powołano następcy.
- ↑ Obowiązki ministra tymczasowo przejął premier Paolo Gentiloni, później kompetencje te powierzono podsekretarzowi stanu.
| W dniu powstania |
|
|---|
