Maurizio Martina
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 września 1978 |
|---|---|
| Minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej Włoch | |
| Okres |
od 22 lutego 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Enrico Letta (p.o.) |
| Następca |
Paolo Gentiloni (p.o.) |
| Sekretarz Partii Demokratycznej | |
| Okres |
od 12 marca 2018[1] |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Maurizio Martina (ur. 9 września 1978 w Calcinate[2]) – włoski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, od 2014 do 2018 minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej, w 2018 sekretarz Partii Demokratycznej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył technikum rolnicze w Bergamo i studia z zakresu politologii. Był radnym miejskim w Mornico al Serio, działaczem organizacji młodzieżowej Demokratów Lewicy i jej sekretarzem w prowincji Bergamo. Pełnił funkcję sekretarza Demokratów Lewicy i następnie Partii Demokratycznej w Lombardii. W latach 2010–2013 sprawował mandat radnego rady regionalnej w Lombardii. W 2013 objął stanowisko podsekretarza stanu w resorcie rolnictwa[2].
21 lutego 2014 kandydat na premiera Matteo Renzi ogłosił jego nominację na urząd ministra polityki rolnej, żywnościowej i leśnej w swoim nowo tworzonym rządzie[3]. Utrzymał to stanowisko również w powołanym w grudniu 2016 gabinecie Paola Gentiloniego[4].
W wyborach w 2018 uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XVIII kadencji[5]. 12 marca 2018, po rezygnacji Mattea Renziego, przejął tymczasowo funkcję sekretarza Partii Demokratycznej[6]. Następnego dnia ustąpił z funkcji rządowej[7]. 7 lipca 2018 partyjne zebranie powołało go na sekretarza PD[8]. Zrezygnował ze skutkiem na 17 listopada 2018 celem umożliwienia przeprowadzenia nowych wyborów na tę funkcję[9]. Ubiegał się następnie o ponowny wybór na tę funkcję, przegrywając jednak w marcu 2019 z Nicolą Zingarettim[10].
W 2021 odszedł z krajowego parlamentu w związku z powołaniem na zastępcę dyrektora generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Do 7 lipca 2018 jako p.o.
- ↑ a b Il Ministro. politicheagricole.it. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
- ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
- ↑ Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Matteo Renzi ustąpił z przewodniczenia Partii Demokratycznej. interia.pl, 12 marca 2018. [dostęp 2018-03-13].
- ↑ Pd, Martina si dimette da ministro. E attacca Di Maio: „Arrogante”. quotidiano.net, 13 marca 2018. [dostęp 2018-04-05]. (wł.).
- ↑ Assemblea Pd, Martina eletto segretario. Congresso prima delle Europee. democratica.com, 7 lipca 2018. [dostęp 2018-07-11]. (wł.).
- ↑ Assemblea Pd, Renzi non c'è. Martina verso candidatura di squadra. Zingaretti, appello per le primarie. repubblica.it. [dostęp 2018-07-11]. (wł.).
- ↑ Angela Giuffrida: Nicola Zingaretti elected as leader of Italy's Democratic party. theguardian.com, 3 marca 2019. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
- ↑ Maurizio Martina si dimette da deputato: l’ex ministro sarà vicedirettore aggiunto della Fao. „Grazie al prezioso lavoro della Farnesina”. ilfattoquotidiano.it, 12 stycznia 2021. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
