Paolo Gentiloni
.jpg) Paolo Gentiloni (2019) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Paolo Gentiloni Silveri |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1954 |
| Premier Włoch | |
| Okres |
od 12 grudnia 2016 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 31 października 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Paolo Gentiloni Silveri (ur. 22 listopada 1954 w Rzymie) – włoski polityk i dziennikarz, parlamentarzysta, w latach 2006–2008 minister łączności, od 2014 do 2016 minister spraw zagranicznych, w latach 2016–2018 premier Włoch, od 2019 członek Komisji Europejskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia z zakresu nauk politycznych na uniwersytecie La Sapienza[1]. Zawodowo pracował jako dziennikarz, m.in. w „La Nuova ecologia”. W 1993 burmistrz Rzymu powierzył mu funkcję swojego rzecznika. Organizował różne kampanie wyborcze, w 2001 po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych XIV kadencji z ramienia partii Margherita. W 2006, 2008, 2013 i 2018[2] uzyskiwał reelekcję w kolejnych wyborach do niższej izby włoskiego parlamentu (XV, XVI, XVII i XVIII kadencji).
Od 17 maja 2006 do 8 maja 2008 był ministrem łączności w rządzie Romano Prodiego. W 2007 przystąpił ze swoim ugrupowaniem do Partii Demokratycznej, wchodząc w skład jej komitetu założycielskiego[1]. 31 października 2014 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Mattea Renziego[3].
11 grudnia 2016 został desygnowany na stanowisko premiera Włoch po dymisji premiera Mattea Renziego[4]. Następnego dnia ogłosił listę kandydatów na ministrów[5]. Również 12 grudnia 2016 członkowie jego gabinetu zostali zaprzysiężeni przez prezydenta[6] i tym samym tego dnia oficjalnie rozpoczął urzędowanie na stanowisku premiera Włoch.
24 marca 2018, blisko trzy tygodnie po wyborach parlamentarnych, Paolo Gentiloni ogłosił dymisję swojego rządu[7]. Ostatecznie jego gabinet funkcjonował do 1 czerwca 2018, gdy po długotrwałych negocjacjach został zaprzysiężony pierwszy rząd Giuseppe Contego. W marcu 2019 objął techniczną funkcję przewodniczącego Partii Demokratycznej[8]. W tym samym roku dołączył do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia 2019) jako komisarz do spraw gospodarki[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Paolo Gentiloni Silveri. governo.it. [dostęp 2016-04-08]. (wł.).
- ↑ Elezioni2018, gli eletti a Roma nei collegi uninominali. ilmessaggero.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Gentiloni giura al Quirinale, è il nuovo ministro degli Esteri: „Governo dev’essere all’altezza”. repubblica.it, 31 października 2014. [dostęp 2014-11-01]. (wł.).
- ↑ Włochy: Paolo Gentiloni desygnowany na premiera. polskieradio.pl, 11 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-11].
- ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
- ↑ Il Presidente del Consiglio Paolo Gentiloni e i Ministri hanno giurato nelle mani del Capo dello Stato. quirinale.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
- ↑ Colle, Gentiloni si è dimesso da presidente del Consiglio: „Orgoglioso di aver servito l’Italia, grazie a tutto il governo”. repubblica.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
- ↑ Paolo Gentiloni eletto presidente Pd nomina i vice: c'è anche Anna Ascani. liberoquotidiano.it, 17 marca 2019. [dostęp 2019-03-23]. (wł.).
- ↑ Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paolo Gentiloni na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji. [dostęp 2014-11-01]. (wł.).
- Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2014-11-01]. (wł.).
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
_2019.07.16._Ursula_von_der_Leyen_presents_her_vision_to_MEPs_2_(cropped).jpg)