Rzędzianowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzędzianowice
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

mielecki

Gmina

Mielec

Liczba ludności (2018)

1389[2]

Strefa numeracyjna

17

Kod pocztowy

39-300[3]

Tablice rejestracyjne

RMI

SIMC

0655818[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Mielec
Mapa konturowa gminy wiejskiej Mielec, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Rzędzianowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rzędzianowice”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Rzędzianowice”
Położenie na mapie powiatu mieleckiego
Mapa konturowa powiatu mieleckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rzędzianowice”
Ziemia50°18′58″N 21°23′47″E/50,316111 21,396389[1]

Rzędzianowicewieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Mielec[4][5]. Leży w Kotlinie Sandomierskiej, po lewej stronie rzeki Wisłoka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 983.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Rzędzianowice[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0655824 Dutów część wsi
0655830 Kolonia część wsi
0655876 Olszyny przysiółek
0655847 Podkościele część wsi
0655853 Stara Wieś część wsi
0655860 Stojowice część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w XIII w., jako osada na prawie polskim. W 1387 r. właścicielem wioski był Paszko z Trestyczna. Kolejni wzmiankowani właściciele to Tarnowscy, Jan Mielecki, Józef Czartoryski, stolnik Wielkiego Księstwa Litewskiego, a następnie rodziny Stojanowskich i Boguszów[6].

W 1772 r. Rzędzianowice dostały się pod zabór austriacki, nazwany Galicją. Na przełomie XIX i XX w. W Rzędzianowicach funkcjonowały trzy dwory: Rzędzianowice, Olszyny i Stojowice. Pod koniec lat 80. XIX w. w wiosce mieszkało 814 osób, w tym 715 katolików, 86 izraelitów oraz 8 ewangelików. W 1881 r. Wieś została sprzedana Żydowi Majerowi Hermele. Na przełomie lat 20 i 30 XX w. Majer Hermele zaczął wyprzedawać rzędzianowickie dobra: dwór Olszyny kupił Edward Daniel, który przybył tu ze Stanów Zjednoczonych, a w 1938 r. Dwór Stojowice nabył Jan Skrzypek z żoną Celiną[7].

Podczas I wojny światowej wieś była dwukrotnie okupowana przez Rosjan, od 24 września do 3 października 1914 r. i od 8 listopada 1914 r. do 11 maja 1915 r. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, we wrześniu 1939 r. wioska liczyła 1291 mieszkańców. Niemcy zajęli Rzędzinowice, podobnie jak Mielec 8 września 1939 r. 6 września 1944 r. wieś została zajęta przez żołnierzy Armii Czerwonej.

Oświata[edytuj | edytuj kod]

Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej[potrzebny przypis]

Kościół[edytuj | edytuj kod]

W 1927 r. podjęto decyzję o budowie kościoła parafialnego w Rzędzianowicach. Powstał on w miejscu starej gorzelni podarowanej parafii przez ówczesnego właściciela Karola Sroczyńskiego. Jego budowa ukończona została w 1931 r.[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 119913
  2. Raport o stanie gminy za rok 2018. Stan ludności 31.12.2018 str. 8 [dostęp 2022-01-17].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1129 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. W. Gąsiewski, Z ludu i dla ludu. Ks. Feliks Podgórniak (1901-1985) Proboszcz z Rzędzianowic – Jego parafia i parafianie, Agencja Wydawnicza „Promocja” w Mielcu, Mielec 2010, s. 9, 10, 11, ISBN 978-83-87549-39-8.
  7. W. Gąsiewski, Z ludu i dla ludu. Ks. Feliks Podgórniak (1901-1985). Proboszcz z Rzędzianowic – Jego parafia i parafianie, Agencja Wydawnicza „Promocja” w Mielcu, Mielec 2010, s. 13, 14, 15, ISBN 978-83-87549-39-8.
  8. W. Gąsiewski, Z ludu i dla ludu. Ks. Feliks Podgórniak (1901-1985). Proboszcz z Rzędzianowic – Jego parafia i parafianie, Agencja Wydawnicza „Promocja” w Mielcu, Mielec 2010, s. 25–30, ISBN 978-83-87549-39-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]