Sławina
Sławina[1] lub Sławiena[2] (łac. Slavina) – księżna obodrzycka, żona dwóch książąt obodrzyckich: Kruta i Henryka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Sławinę znana jest właściwie z jednego źródła – kronikarza Helmolda. Żyła ona na przełomie XI i XII stulecia.
Gdy Krut opadł na siłach skutkiem starości, Obodryci zostali kilkukrotnie zaatakowani przez pretendenta do tronu, syna zamordowanego księcia Gotszalka, Henryka, popieranego przez Danię i Saksonię. Krut próbował się z nim porozumieć, dzieląc się władzą. Jednak według kronikarza jej mąż dybał na życie Henryka, ale ten unikał zasadzek dzięki pozyskaniu żony Kruta. Kronika Słowian następująco opisuje te wydarzenia:
Albowiem pani Sławina, żona Kruta, często go przestrzegała i uprzedzała o zgotowanych nań zasadzkach. W końcu zniechęcona do męża - starca zapragnęła, jeśli to możliwe, wyjść za mąż za Henryka. Przeto za namową tejże kobiety Henryk zaprosił Kurta na ucztę. A kiedy gość nadużywszy alkoholu opuszczał w nietrzeźwym stanie dom, w którym ucztował, pewien Duńczyk uderzył go siekierą i jednym ciosem odciął głowę. Potem pojął Henryk Sławinę za żonę i otrzymał księstwo i ziemię[3].
Śmierć Kruta miała miejsce prawdopodobnie w roku 1093[4] lub wiosną 1105[1][2]. Brak w źródłach informacji o jej dalszych losach.
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Według zapisków duńskiego historyka Corneliusa Hamsforta, jej ojcem był Świętobór, książę pomorski[5]. Według historiografii do XIX wieku – jako córka Świętobora była prawdopodobnie siostrą: Warcisława I, Racibora I, Świętopełka nakielskiego oraz bliżej nieokreślonego Bogusława[6]. Genealog Edward Rymar w Rodowodzie książąt pomorskich odrzucił tę hipotezę, choć podtrzymał bliższe pokrewieństwo Świętobora z pierwszymi trzema filiacjami.
Była żoną księcia obodrzyckiego Kruta, a po jego zamordowaniu Henryka Gotszalkowica.
Mogła być matką dwóch młodszych synów swojego drugiego męża Henryka: Świętopełka i Kanuta[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Helmold, Tł.: Jan Papłoński: Helmolda Kronika Sławiańska z XII wieku. Warszawa: K. Kowalewski, 1862, s. 87.
- ↑ a b Andrzej Michałek: Słowianie Zachodni. Jak kształtowały się państwa narodowe?. Warszawa: Bellona, 2013.
- ↑ "Helmolda Kronika Słowian", Tł. Józef Matuszewski, PIW Warszawa 1974, s. 188.
- ↑ Robert F. Barkowski: Słowianie Połabscy. Dzieje zagłady. Warszawa: Bellona, 2015, s. 197–198.
- ↑ C. Hamsfort, Chronologia rerum Danicarum, 1772, s. 271.
- ↑ J. Hübner, Weylands Rectoris der Schule zu St. Johannis in Hamburg, Genealogische Tabellen Nebst denen dazu gehörigen Genealogischen Fragen, Zur Erläuterung politischen Historie, Leipzig 1737, tab. gen. 192 oraz 197.
- ↑ MECKLENBURG [online], fmg.ac [dostęp 2021-02-14].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Helmolda Kronika Słowian, tł. Józef Matuszewski, wstęp i komentarz Jerzy Strzelczyk. Warszawa: PIW, 1974.