Sławomir Żukowski (aktor)
 Sławomir Żukowski jako Wojciech Korfanty podczas Europejskich Dni Dziedzictwa 2020 | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 listopada 1958 |
|---|---|
| Zawód |
aktor, reżyser, rysownik, malarz |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Mały w Tychach (1998-2003; 2014-2016) teatr BELFEgoR (od 1986) | |
Sławomir Żukowski (ur. 20 listopada 1958 r. w Radomiu) – polski reżyser teatralny[1], aktor, scenarzysta, scenograf, rysownik satyryczny, malarz[2], publicysta. Założyciel i twórca Teatru BELFEgoR w Tychach[3][4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Praktykę odbywa we wrocławskim Teatrze Polskim w malarni – współtworząc scenografię do pantomimy Henryka Tomaszewskiego[5]. Naukę kontynuował w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach[5], na kierunkach plastyka, muzyka i film[6]. W czasie studiów debiutował w teatrze studenckim ES[7][8].
Po studiach Sławomir Żukowski rozpoczyna pracę w Szkole Podstawowej Nr 22 w Tychach jako nauczyciel plastyki[5], następnie zostaje kierownikiem gabinetu metodycznego zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych Wydziału Oświaty i Wychowania w Tychach[9].
17 lutego 1986 roku zakłada amatorski teatr nauczycielski „Belfer” w Klubie ZNP w Tychach, który od 1990 roku nosi nazwę Teatr BELFEgoR[10][11].
W latach 1998-2003 oraz 2014-2016 pracuje w Teatrze Małym w Tychach.
Twórczość i działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]
Teatr (wybór)[edytuj | edytuj kod]
1998 – George Orwell „Folwark zwierzęcy” (adaptacja, reżyseria)[10]
1999 – „Pociąg do…” (scenariusz i reżyseria)[10]
2000 – światowa premiera sztuki "Wystarczy być" wg Jerzego Kosińskiego i fragmentów "Cesarza" Ryszarda Kapuścińskiego (reżyseria)[12]
2012 - „Absynt” wg Magdaleny Fertacz (reżyser)[13]
2013 - „K.U.P.A” wg. P. Adamczyka (reżyser)[14]
2014 - „Ferdydurke” wg Witolda Gombrowicza (reżyser)[13]
2016 - „Salto mortale do wewnątrz” wg Kurta Sigela (reżyser)[15]
2019 - „Bal w operze” wg Juliana Tuwima (reżyseria, scenografia)[12][16]
Filmy[edytuj | edytuj kod]
2014 – A. Sikora - dokument fabularyzowany. „Bruno Schulz”. TVP-2. (główna rola)[17]
2016 – A. Sikora „Powrót Giganta” (główna rola)[18][19]
Książka[edytuj | edytuj kod]
2000 – Przypływ-odpływ[5]
Malarstwo ścienne[edytuj | edytuj kod]
2004 – wystrój malarski Hotelu Piramida w Tychach[20]
Restauracja Stara Poczta w Tychach[7]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 1987 - XIV Tyskie Spotkania Teatralne - wyróżnienie za reżyserię spektaklu „Wydmuchowo po raz pierwszy”[21]
- 1989 - XVI Tyskie Spotkania Teatralne – wyróżnienie za reżyserię spektaklu „Upiory” w wykonaniu teatru Belfer[22]; ten sam spektakl został uznany za Spektakl Roku 1989 województwa katowickiego[21]
- 1990 - Nagroda Ministra Kultury za spektakl „Folwark zwierzęcy”[21]
- 1991 - Grand Prix na Festiwalu „Teatrów we Wnętrzu” w Katowicach za spektakl „Intermedium czwarte”[21]
- 2014 tytuł Lidera Roku 2014 w Tychach[23]
Rekord Guinnessa[edytuj | edytuj kod]
W czasie II Tyskiego Festiwalu Muzycznego im. Ryśka Riedla (29-30 lipca 2000 roku) Sławomir Żukowski ustalił nowy rekord Guinnessa w malowaniu obrazu o powierzchni 10 m² w najkrótszym czasie. Bicie rekordu odbyło się na żywo, podczas koncertu grupy Dżem[4][24].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kamil Peszat, Ideolo XXI wieku – rozmowa ze Sławomirem Żukowskim Tychy.pl [online], www.tychy.pl, 11 lipca 2019 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
- ↑ Teatr BELFEgoR - premiera spektaklu Drugie piętro po prawej. Zobaczcie zdjęcia [online], Tychy Nasze Miasto, 25 maja 2022 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
- ↑ Nowe szaty króla - na 35. urodziny Teatru BELFEgoR Sławomira Żukowskiego z Tychów. Zobaczcie zdjęcia [online], Tychy Nasze Miasto, 22 października 2021 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
- ↑ a b SŁAWOMIR ŻUKOWSKI [online], Ireneusz KAŹMIERCZAK, 20 kwietnia 2019 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
- ↑ a b c d Sławomir Żukowski: Człowiek renesansu [online], Katowice Nasze Miasto, 16 marca 2001 [dostęp 2023-07-07] (pol.).
- ↑ Tak mi dobrze, że dobrze mi tak. W pracowniach tyskich artystów, [w:] Marek Ciszak, Twoje Tychy, 10 lutego 2015, s. 8 (pol.), wywiad ze Sławomirem Żukowskim.
- ↑ a b Jolanta Pierończyk, Pycha: Wielka sława? To naprawdę jest tylko żart [online], 29 marca 2013 [dostęp 2023-11-18] (pol.).
- ↑ Kijas 2016 ↓, s. 14.
- ↑ Kijas 2016 ↓, s. 13.
- ↑ a b c Sławomir Żukowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2023-07-06].
- ↑ Kijas 2016 ↓, s. 97.
- ↑ a b Encyklopedia, Tychy. Teatr BELFEgoR wraca z nowym spektaklem [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-11-18] (pol.).
- ↑ a b Kijas 2016 ↓, s. 224, 226.
- ↑ Kijas 2016 ↓, s. 224,226.
- ↑ Kijas 2016 ↓, s. 218.
- ↑ Instytut Teatralny, Bal w operze - Teatr BELFEgoR | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-11-18] (pol.).
- ↑ Sławomir Żukowski w roli Bruna Schulza [ZDJĘCIA] [online], Tychy Nasze Miasto, 8 lipca 2014 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
- ↑ Powrót Giganta (2016) film opis [online], Filmweb [dostęp 2023-07-06] (pol.).
- ↑ Encyklopedia, Tychy. Przedpremierowy pokaz filmu Adamy Sikory "Powrót Giganta" [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-11-18] (pol.).
- ↑ Marian Ryglewicz, Egipt namalowany [online], 20 lutego 2004.
- ↑ a b c d Teatr BELFEgoR 1986 – 2016 [online], Ireneusz KAŹMIERCZAK, 19 kwietnia 2019 [dostęp 2023-11-18] (pol.).
- ↑ Kijas 2016 ↓, s. 39.
- ↑ Lider Roku 2014 w Tychach: Sławomir Żukowski [online], Tychy Nasze Miasto, 6 lutego 2015 [dostęp 2023-07-06] (pol.).
- ↑ Amistad.pl, 1999 - Lipiec [online], umtychy.pl [dostęp 2023-11-18] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Agnieszka Kijas, Trzy dziesiątki BELFEgoRa: XXX-lecie Teatru Alternatywnego BELFEgoR, Tychy: Teatr Mały, 2016, ISBN 978-83-944425-1-4 [dostęp 2023-09-03].