Sarny (podrodzina ssaków)
| Capreolinae[1] | |||
| Brookes, 1828[2] | |||
 Przedstawiciel podrodziny – sarna europejska (Capreolus capreolus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
sarny | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Capreolus J.E. Gray, 1821 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Plemiona | |||
| |||
Sarny[6] (Capreolinae) – podrodzina ssaków z rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce[7][8].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Ewolucja[edytuj | edytuj kod]
Początki Capreolinae są niepewne ze względu na niedostatek skamieniałości z wczesnego okresu ich powstania. Dane molekularne wskazują jednak, że podrodzina ta prawdopodobnie wyodrębniła się z radiacji jeleni (Cervinae) w pewnym okresie środkowego miocenu. Najwcześniejsze znane dowody kopalne tej podrodziny pochodzą z Ameryki Północnej i Eurazji około 5 milionów lat temu. Członkowie Capreolinae dotarli do Ameryki Południowej przez panamski most lądowy w późnym pliocenie lub wczesnym plejstocenie i szybko ewoluowali w wiele form wyspecjalizowanych w różnych niszach środowiskowych. Mimo że w tym przypadku zapis kopalny również jest skąpy, sugeruje się, że wszystkie południowoamerykańskie gatunki pochodzą od Odocoileus[9].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do podrodziny należą następujące plemiona[10][7][6]:
- Capreolini Brookes, 1828
- Alceini Brookes, 1828 – jeden rodzaj Alces J.E. Gray, 1821 – łoś, z jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem Alces alces (Linnaeus, 1758) – łoś euroazjatycki
- Odocoileini Pocock, 1923
Kladogram (uproszczony) podrodziny Capreolinae[11]:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Opisano również rodzaje wymarłe nie sklasyfikowane w żadnym z powyższych plemion:
- Bretzia Fry & Gustafson, 1974[12]
- Croizetoceros Heintz, 1970[13]
- Eocoileus Webb, 2000[14] – jedynym przedstawicielem był Eocoileus gentryorum Webb, 2000
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Capreolinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 1. London: Richard Taylor, 1828, s. 62. (ang.).
- ↑ V. Brooke. On the Classification of the Cervidœ, with a Synopsis of the existing Species. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1878 (2), s. 889, 1878. (ang.).
- ↑ E. Carette. Cérvidos actuales y fósiles de Sud América. Revisión de las formas extinguidas pampeanas. „Revista del Museo de La Plata”. 26, s. 443, 444, 1922. (hiszp.).
- ↑ H.Н. Каландадзе & А.С. Раутиан: Система млекопитающих и историческая зоогеография. W: Филогенетика млекопитающих. Москва: Издательство Московского университета, 1992, s. 127. (ros.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171-174. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314–320. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Capreolinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-04-10]. (ang.).
- ↑ B. Huffman: Subfamily Capreolinae. New World (Telemetecarpal) deer. ultimateungulate.com. [dostęp 2022-10-13]. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-28]. (ang.).
- ↑ M.H. Fernández & E.S. Vrba. A complete estimate of the phylogenetic relationships in Ruminantia: a dated species-level supertree of the extant ruminants. „Biological reviews of the Cambridge Philosophical Society”. 80 (2), s. 269–302, 2005. DOI: 10.1017/s1464793104006670. (ang.).
- ↑ W.E. Fry & E.P. Gustafson. Cervids from the Pliocene and Pleistocene of Central Washington. „Journal of Paleontology”. 48 (2), s. 378, 1974. DOI: 10.2307/1303258. (ang.).
- ↑ É. Heintz. Les cervidés villafranchiens de France et d’Espagne. Volume I: Texte et planches. „Mémoires du Muséum national d’Histoire naturelle”. Séries C – Sciences de la Terre. 22, s. 93, 1970. (fr.).
- ↑ S. Webb: Evolutionary history of New World Cervidae. W: E.S. Vrba & G. Schaller (redaktorzy): Antelopes, Deer, and Relatives: Fossil Record, Behavioral Ecology, Systematics, and Conservation. New Haven: Yale University Press, 2000, s. 38–64. ISBN 978-0-300-08142-8. (ang.).