Schronisko na Niżnej
48°24′05″N 24°22′54″E/48,401389 24,381667| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1150 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1930 |
| Data zamknięcia |
ok. 1937 |
| Właściciel |
Oddział PTT w Stanisławowie |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
Położenie na mapie Gorganów  | |
| 48°24′05″N 24°22′54″E/48,401389 24,381667
| |
Schronisko PTT na Niżnej – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone w Gorganach, w dolinie Zubrynki na wysokości ok. 1150 m n.p.m.[1]
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budynek znajdował się na południowych stokach Doboszanki, poniżej Połoniny Niżnej – w miejscu, w którym szlak turystyczny z Doboszanki przecinał dolinę Zubrynki[2][3]. Powstał prawdopodobnie w 1927 roku[4] jako leśniczówka[a][2]. Oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Stanisławowie w 1929 roku rozpoczął jego urządzanie i dostosowywanie do potrzeb ruchu turystycznego. Pierwsi turyści mogli korzystać z obiektu w 1930 roku[1]. Obok postawiono szopę dla stróża. Schronisko nie było w pełni zagospodarowane, posiadało natomiast stałego dozorcę (strażnika łowieckiego), który spędzał w nim lata i zimy[2][4][7]. Klucze do obiektu znajdowały się w siedzibie Oddziału PTT w Stanisławowie oraz w jego kołach w Nadwórnej i Jaremczu[1][2]. W 1931 do schroniska doprowadzono drogę jezdną z doliny Doużyńca (z gajówki Sołoniec przez przełęcz Stoły)[2][8]. Schronisko odnowiono i częściowo rozbudowano w 1932 roku[9].
Budynek podzielony był na dwie izby[2]. Według danych z różnych okresów oferował 10–25 miejsc na pryczach i do 30 miejsc noclegowych na siennikach na poddaszu[1][2][7][10]. Pojemność schroniska w zimie zmniejszała się do ok. 20 miejsc[10].
Schronisko miało być zlikwidowane z chwilą uruchomienia pobliskiego schroniska przy klauzie Zubrynki. Ostatecznie w 1935 roku przeszło ono w ręce Koła PTT w Jaremczu[2][11] i prawdopodobnie zostało zlikwidowane około 1937 roku w związku z położeniem na terenie nowo utworzonego rezerwatu myśliwskiego[2].
Szlaki turystyczne w 1936
[edytuj | edytuj kod]
Główny Szlak Karpacki
- na Doboszankę]i dalej w kierunku doliny Doużyńca i Rafajłowej,
- na Syniak (1655 m n.p.m.) przez Babiny Pohar (1484 m n.p.m.) i Mały Gorgan (1600 m n.p.m.),
do Krzyżówki (1154 m n.p.m.) i dalej do Rafajłowej lub nieznakowanymi wariantami na Płoskę 1355 m n.p.m.) i Douhę (1368 m n.p.m.),
do Jaremcza przez Szczewkę (1238 m n.p.m.) lub Bukowicę (994 m n.p.m.).[12][3][13]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Emil Stolfa, Jan Czerwiński, Sprawozdanie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z działalności za czas od 1 marca 1930 do 28 lutego 1931 r. Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny i Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (9), Kraków: Gebethner i Wolff, 1931, s. X, LXII, wkładka pomiędzy s. XIV i XV (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i Ryszard Bogdziewicz, Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 240–241, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).
- ↑ a b Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Mikuliczyn (pas 55, słup 39), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1933 (pol.).
- ↑ a b Dariusz Dyląg, Gorgany. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 95, ISBN 978-83-89188-74-8, OCLC 297550353 (pol.).
- ↑ Emil Stolfa, Jan Czerwiński, Sprawozdanie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z działalności za czas od 1 marca 1928 do 28 lutego 1929 roku. Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny i Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (7), Kraków: Gebethner i Wolff, 1929, s. IV (pol.).
- ↑ Emil Stolfa, Jan Czerwiński, Sprawozdanie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z działalności za czas od 1 marca 1929 do 28 lutego 1930 roku. Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny i Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (8), Kraków: Gebethner i Wolff, 1930, s. XXXVI, LXII, LXIII (pol.).
- ↑ a b Stanisław Faecher (red.), Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1937–1938, rok X, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1938, s. 84 (pol.).
- ↑ Emil Stolfa, Jan Czerwiński, Sprawozdanie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z działalności za czas od 1 kwietnia 1931 do 31 marca 1932 roku. Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny i Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (10), Kraków: Gebethner i Wolff, 1932, s. XLII (pol.).
- ↑ Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), Kronika | Tow. Tatrzańskie. — Turystyka. | Polskie Towarzystwo Tatrzańskie w r. 1932/33., „Wierchy”, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (12), Kraków: Gebethner i Wolff, 1933, s. 214 (pol.).
- ↑ a b Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1. IV. 1932 r. do 2. IV. 1933 r., Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1933, s. 29 (pol.).
- ↑ Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1. IV. 1934 r. do 31. III. 1935 r. oraz finansowe za rok 1934., Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1935, s. 61 (pol.).
- ↑ Regulamin GOT, Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1935, s. 38.
- ↑ Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Rafajłowa (pas 55, słup 38), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1935 (pol.).
