Przejdź do zawartości

Seria „SF” Wydawnictwa Poznańskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Seria „SF” Wydawnictwa Poznańskiego – seria książek z gatunku fantastyki naukowej wydawana przez Wydawnictwo Poznańskie, która ukazywała się w latach 1975–1992[a]. Redaktorem serii był Bronisław Kledzik[1]. Ze względu na logo zwana była niekiedy serią „ze słoneczkiem”.

Pomysł utworzenia serii narodził się po Międzynarodowym Spotkaniu Pisarzy Twórców Literatury Fantastyczno-Naukowej w Poznaniu w 1973 r., a do jej powstania przyczynili się głównie Bronisław Kledzik i Czesław Chruszczewski[2][3].

Zawartość

[edytuj | edytuj kod]

Większość pozycji wydanych w serii to twórczość krajowych autorów, zwłaszcza z obszaru północno-zachodniej Polski: po kilka tomów wydali tu Czesław Chruszczewski i Jacek Sawaszkiewicz[2]. Na uwagę zasługuje debiut Wiktora Żwikiewicza (Druga jesień w 1982).

Wydawano również literaturę autorów zagranicznych – przez pierwsze kilkanaście lat w serii ukazywały się wyłącznie utwory autorów z krajów bloku wschodniego, w tym unikalne na polskim rynku wydawniczym antologie krótkich form z tego obszaru, wydane w latach 1976–1987[1][2]. Pierwsza wydana w serii antologia – Ludzie i gwiazdy została przygotowana z myślą o trzeciej edycji Euroconu, który odbył się w 1976 r. w Poznaniu[4][5]. Pod koniec lat 80., gdy rynek nieco się otworzył, zaczęto wydawać literaturę zachodnią. Ukazały się m.in. dwa słynne cykle – „FundacjaAsimova i „Stalowy SzczurHarrisona.

Wydano także kilka tomów klasyki s-f: Frankenstein Mary Shelley, Trujące pasmo Conan Doyle’a (wznowienia wydań z lat 50., które ukazały się w serii „Przygoda. Awantura. Sensacja” tegoż wydawnictwa[6]), a z polskich Miasto światłości Smolarskiego.

Ukazały się tu również trzy istotne pozycje z zakresu krytyki literackiej dotyczącej fantastyki naukowej.

Oprawa graficzna

[edytuj | edytuj kod]

Jako jedna z niewielu na polskim rynku wydawniczym seria praktycznie nie zmieniła wyglądu przez wszystkie lata ukazywania się. Jedyna większa zmiana, to ciemna wersja okładki w 2001: Odysei kosmicznej Clarke’a. Niektóre pozycje wydawane pod koniec istnienia serii miały lekko powiększony format (np. Zatonięcie Japonii, Frankenstein, cykl Stalowy Szczur i dwie z pozycji krytyczno-literackich[2]).

Autorem większości okładek był poznański artysta Józef Petruk[2].

Wykaz pozycji

[edytuj | edytuj kod]

Antologie

[edytuj | edytuj kod]
  • Ludzie i gwiazdy (1976, antologia krajów bloku wschodniego)
  • Wehikuł wyobraźni (1978, fantastyka polska)
  • Okno w nieskończoność (1980, fantastyka radziecka)
  • Gwiazdy Galaktyki (1981, fantastyka węgierska)
  • Uskok w czasie (1982, fantastyka rumuńska)
  • Niemoc (1983, fantastyka z NRD)
  • Cybernetyczne laleczki (1987, fantastyka czeska i słowacka)
  • Potomkowie Słońca (1987, klasyczna fantastyka rosyjska z lat 1784–1927)

Teoria sf

[edytuj | edytuj kod]
  1. W połowie lat 90. Wydawnictwo Poznańskie wydało kilka książek Andre Norton sygnowanych literami SF, nie mających nic wspólnego z serią.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Niewiadowski 1987 ↓, s. 93.
  2. a b c d e Nowakowski 2023 ↓.
  3. Parowski 1990 ↓, s. 35.
  4. Artur Nowakowski: SF (Wydaw. Poznańskie). artur-nowakowski.pl, 2023. [dostęp 2023-03-18].
  5. Aleksandra Wierzchowska. Kongres futurologiczny. Eurocon 1976 w Poznaniu. „Dzieje Najnowsze”. Rocznik LIII – 2021, 3, s. 196, 2021. Warszawa: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0419-8824. [dostęp 2023-03-19]. 
  6. Parowski 1990 ↓, s. 33.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Maciej Parowski: Czas fantastyki. Szczecin: Glob, 1990, s. 33-38. ISBN 83-7007-193-7. (pol.).
  • Artur Nowakowski: SF (Wydaw. Poznańskie). artur-nowakowski.pl, 2023. [dostęp 2023-03-18].
  • Andrzej Niewiadowski: Polska fantastyka naukowa 1945–1985: przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo „Iskry”, 1987, s. 93-94. ISBN 83-207-0999-7. (pol.).