Przejdź do zawartości

Sigfrid Edström

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sigfrid Edström
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1870
Morlanda (gmina Orust)

Data i miejsce śmierci

18 marca 1964
Sztokholm

Rodzaj działalności

przemysłowiec, działacz sportowy

4. przewodniczący MKOl
Okres urzędowania

od 1946
do 1952

Poprzednik

Henri de Baillet-Latour

Następca

Avery Brundage

1. przewodniczący IAAF
Okres urzędowania

od 1912
do 1946

Następca

Lord Burghley

Odznaczenia
Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (1975–2022, Szwecja) Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Wazów (Szwecja) Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Komandor Orderu Zbawiciela (Grecja) Order św. Stanisława – II klasy

Johannes Sigfrid Edström (ur. 21 listopada 1870 w Morlandzie w gminie Orust, zm. 18 marca 1964 w Sztokholmie) – szwedzki przemysłowiec i działacz sportowy. W latach 1946–1952 przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Zarys biografii

[edytuj | edytuj kod]

W młodości był czołowym sprinterem – z wynikiem na 100 m poniżej 11 sekund. W latach 1903–1933 sprawował stanowisko dyrektora firmy ASEA, a od 1934 do 1939 – jej prezesa. Jako działacz pomagał w organizacji Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Podczas igrzysk powstała Międzynarodowa Federacja Lekkiej Atletyki (IAAF), której został pierwszym przewodniczącym – funkcję tę piastował do 1946. W 1920 został członkiem MKOl. W 1931 wraz z gronem działaczy podjął kontrowersyjną decyzję zabraniającą startu fińskiemu długodystansowcowi, Paavo Nurmiemu, w Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles. Zakaz ów był podyktowany rzekomym „sportowym zawodowstwem” Fina i w rezultacie wpłynął na ochłodzenie stosunków szwedzko-fińskich.

Po śmierci Henriego de Baillet-Latoura pełnił obowiązki szefa MKOl – formalnie został wybrany na to stanowisko już po zakończeniu II wojny światowej.

W 1899 poślubił Ruth Miriam Randall, z którą miał czworo dzieci: Miriam, Björna, Janesie i Lenore.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]