Avery Brundage

Avery Brundage
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1887 ; Detroit
Data i miejsce śmierci	8 maja 1975 ; Garmisch-Partenkirchen
Rodzaj działalności	biznesmen, działacz sportowy, filantrop
	5. przewodniczący MKOl
Okres urzędowania	od 1952; do 1972
Poprzednik	Sigfrid Edström
Następca	Michael Killanin
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Avery Brundage (ur. 28 sierpnia 1887 w Detroit, zm. 8 maja 1975 w Garmisch-Partenkirchen) – amerykański lekkoatleta, działacz sportowy, kolekcjoner sztuki, znany również z działalności charytatywnej. Członek Komitetu Olimpijskiego Stanów Zjednoczonych oraz przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Sportowiec i biznesmen[edytuj | edytuj kod]

W młodości był uczestnikiem Letnich Igrzysk Olimpijskich 1912 w Sztokholmie, zajmując w pięcioboju lekkoatletycznym 6. miejsce i rzucie dyskiem 22. miejsce. W dziesięcioboju lekkoatletycznym nie ukończył rywalizacji. Trzykrotny mistrz Stanów Zjednoczonych w All-Around, w latach 1914, 1916 i 1918^[1].

Zawodowo zajmował się biznesem. Założył własną firmę Avery Brundage Company działającą na rynku budowlanym w Chicago do 1947.

Działacz sportowy[edytuj | edytuj kod]

W 1928 został prezesem Amatorskiego Związku Lekkiej Atletyki, rok później objął przewodnictwo Komitetu Olimpijskiego USA, a w 1930 został wiceprezesem Międzynarodowego Związku Lekkiej Atletyki (IAAF). Jako przewodniczący amerykańskiego Komitetu Olimpijskiego odrzucił propozycję bojkotu igrzysk olimpijskich 1936 w Berlinie, z których wykluczono niemieckich Żydów. W tym czasie zastąpił w MKOl Ernesta L. Jahncke, którego wydalono za podżeganie do bojkotu igrzysk^[2].

W 1945 został wiceprzewodniczącym Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, a w 1952 objął jego przewodnictwo jako następca Sigfrida Edströma.

Przewodnictwo MKOl[edytuj | edytuj kod]

Jako przewodniczący MKOl przeciwstawiał się komercjalizacji igrzysk, przez co stopniowo tracił autorytet. Odmówił przywrócenia złotego medalu Jimowi Thorpe’owi, odebranego mu po ujawnieniu, iż grał w baseball przed udziałem w igrzyskach w 1912. Był również przeciwnikiem dopuszczenia kobiet do igrzysk. Sprzeciwiał się również upolitycznieniu sportu. Podczas igrzysk olimpijskich w Meksyku w 1968 wyrzucił z wioski olimpijskiej sprinterów Tommiego Smitha i Johna Carlosa za polityczny gest podczas ceremonii medalowej. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 w Sapporo został odznaczony Orderem Wschodzącego Słońca I klasy^[3]. W 1972 podczas igrzysk olimpijskich w Monachium wsławił się decyzją nieprzerwania imprezy po zamachu organizacji Czarny Wrzesień na reprezentację Izraela, podczas którego zginęło jedenastu sportowców. Wkrótce po igrzyskach ustąpił z zajmowanego stanowiska.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ United States Championships (Men 1876-1942). gbrathletics. [dostęp 2010-05-20]. (ang.).
↑ Comite International Olympique (International Olympic Committee). [dostęp 2008-08-06]. (ang.).
↑ Wysokie odznaczenie dla A. Brundage'a. „Nowiny”, s. 2, Nr 39 z 9 lutego 1972.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

LA84 Foundation – Special Honours and Awards Given to Mr. Avery Brundage (ang.) [dostęp 2012-07-25]
Sylwetka w serwisie SR/Olympic Sports. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-20)]. (ang.).

[1] United States Championships (Men 1876-1942). gbrathletics. [dostęp 2010-05-20]. (ang.).

[2] Comite International Olympique (International Olympic Committee). [dostęp 2008-08-06]. (ang.).

[3] Wysokie odznaczenie dla A. Brundage'a. „Nowiny”, s. 2, Nr 39 z 9 lutego 1972.

[1]

[2]

[3]