Przejdź do zawartości

Sikory-Bartkowięta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sikory-Bartkowięta
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

wysokomazowiecki

Gmina

Kobylin-Borzymy

Wysokość

ok. 135 m n.p.m.

Liczba ludności (2011)

86[2][3]

Strefa numeracyjna

86

Kod pocztowy

18-204[4]

Tablice rejestracyjne

BWM

SIMC

0399172[5]

Położenie na mapie gminy Kobylin-Borzymy
Mapa konturowa gminy Kobylin-Borzymy, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sikory-Bartkowięta”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sikory-Bartkowięta”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sikory-Bartkowięta”
Położenie na mapie powiatu wysokomazowieckiego
Mapa konturowa powiatu wysokomazowieckiego, blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sikory-Bartkowięta”
Ziemia53°07′55″N 22°38′14″E/53,131944 22,637222[1]

Sikory-Bartkowiętawieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Kobylin-Borzymy[5][6].

Zaścianek szlachecki Bartkowięta należący do okolicy zaściankowej Sikory położony był w drugiej połowie XVII wieku w powiecie tykocińskim ziemi bielskiej województwa podlaskiego[7].

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Kobylinie-Borzymach[8].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Według Zygmunta Glogera Sikory zostały założone w roku 1421 przez Macieja Sikorę, który posiadłość rozdzielił między synów. Od ich imion wzięły nazwę nowo założone wsie.

W I Rzeczypospolitej Sikory należały do ziemi bielskiej.

Pod koniec XIX w. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego informuje: Sikory, okolica szlachecka w powiecie mazowieckim, gmina Piszczaty, parafia Kobylin.

W roku 1827 Sikory-Bartkowięta liczyły 10 domów i 62 mieszkańców[9].

Okolica Sikory w roku 1921:[10]
L.p. Miejscowości Budynki
mieszkalne
Inne
mieszkalne
Ludność Mężczyzn Kobiet
1 Sikory-Bartkowięta 19 113 55 58
2 Sikory-Bartyczki 6 33 17 16
3 Sikory-Janowięta 3 8 53 28 25
4 Sikory-Pawłowięta 11 3 67 27 40
5 Sikory-Piotrowięta 18 116 60 56
6 Sikory-Tomkowięta 3 7 55 27 28
7 Sikory-Wojciechowięta 10 53 23 30

Inne informacje

[edytuj | edytuj kod]

Lokalizacja

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego. Od 1999 roku Sikory Bartkowięta znajdują się w obrębie nowo powstałego województwa podlaskiego. Wieś położona jest w środkowej części województwa. Głównym szlakiem komunikacyjnym jest droga krajowa nr 8 (Warszawa – Białystok), biegnąca w odległości ok. 2 km na południe od Sikor.

Geologia

[edytuj | edytuj kod]

Sikory leżą na granicy Wyniesienia Mazursko-Suwalskiego i Obniżenia Podlaskiego, powstałych w okresie fałdowań prekambryjskich. Rzeźba terenu została ukształtowana w okresie czwartorzędu, a dokładniej podczas zlodowacenia podlaskiego. Formy glacjalne w obecnej chwili nie są tak wyraziste jak to ma miejsce w innych regionach Polski, lecz możemy doszukać się pozostałości lodowca (płytkie rynny polodowcowe oraz niewielkie stożki sandrowe).

Na obszarze wsi dominują gleby bielicowe i płowe, wytworzone z piasków i glin zwałowych. Duży odsetek stanowią również gleby torfowe, powstałe w dolinie rzeki Śliny oraz w większych zagłębieniach terenu. Przeważają więc gleby słabych klas bonitacyjnych (VI, V oraz IVb).

Klimat

[edytuj | edytuj kod]

Sikory znajdują się na granicy dwóch regionów klimatycznych; Mazurskiego oraz Mazowiecko-Podlaskiego. Występuje tu przewaga wpływów kontynentalnych, bezpośredni wpływ Bałtyku jest niewielki. Średnia temperatura powietrza w styczniu wynosi ok. –5 °C, w lipcu natomiast +18–18,5 °C.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 122660
  2. Wieś Sikory-Bartkowięta w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-02-05], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1152 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 92.
  8. Opis parafii na stronie diecezji
  9. Sikory 1(8) a) S. Bartkowięta, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 607.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie pierwszego powszechnego spisu ludności z dnia 30 września 1921 r., Województwo białostockie, Powiat Wysokie Mazowieckie, Gmina Piszczaty.