52°54′36″N 17°42′41″E/52,910000 17,711389Sobiejuchy
| Artykuł |
52°54'36"N 17°42'41"E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
52°54'N, 17°43'E |
| - błąd |
2287 m |
| Odległość |
1233 m |
| wieś | |
 Dwór w Sobiejuchach z lat 1910–1914 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
192[1] |
| Strefa numeracyjna |
52 |
| Kod pocztowy |
88-400[2] |
| Tablice rejestracyjne |
CZN |
| SIMC |
0100865 |
Położenie na mapie gminy Żnin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żnińskiego  | |
| 52°54′36″N 17°42′41″E/52,910000 17,711389
| |
Sobiejuchy – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 192 mieszkańców[1]. Jest 21. co do wielkości miejscowością gminy Żnin.
Wieś położona 8 km na północ od Żnina, pomiędzy jeziorami: Sobiejuskim (pow. 118,0 ha; głębokość: 10,9 m) i Dobrylewskim (pow. 53,9 ha; głębokość: 7,8 m) i przepływającą przez nie rzeką Gąsawką. Wzmiankowana była w roku 1363 jako Sobeince.
Prehistoria[edytuj | edytuj kod]
W 1956 r. na przesmyku między jeziorami odkryto wielką osadę prehistoryczną. U schyłku epoki brązu i we wczesnej epoce żelaza istniała tutaj osada obronna kultury łużyckiej. Większe od biskupińskiego prapolskie grodzisko, bo zajmujące powierzchnię około 5 ha, jest nawet wcześniejsze o około 200 lat. Według hipotez grodzisko uległo zniszczeniu 700 lat p.n.e., a jego mieszkańcy mogli zbudować późniejsze osiedle obronne na terenie Biskupina. W trakcie wykopalisk odkryto wał drewniano-ziemny oraz falochron. Zabudowa wewnętrzna uległa zniszczeniu w minionych wiekach wskutek uprawy roli[3].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[4] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski z 1. ćwierci XX w., nr rej.: A/496 z 15.01.1983 i z 13.04.2005:
- dwór, lata: 1910-1914
- oficyna, tzw. pałacyk myśliwski, 1925 r.
- 2 spichlerze, XX w.
- park
Dwór z portykiem i łamanym dachem, otoczony parkiem, pochodzi z 1912 r., był własnością rodziny Chłapowskich. Poza tym jest tu pałacyk myśliwski (murowany) z początku XX w., dwa spichlerze, dom mieszkalny i kaplica podworska, zbudowane już w XX w.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1183 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Jerzy Sobczak, Pałuki, Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, ISBN 83-03-01818-3, OCLC 69294346.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023, s. 123 [dostęp 2016-02-28].
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Kolonia | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
|
