52°54′36″N 17°42′41″E/52,910000 17,711389Sobiejuchy
| Artykuł | 52°54'36"N 17°42'41"E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 52°54'N, 17°43'E |
| - błąd | 2287 m |
| Odległość | 1233 m |
| ||||
| ||||
 Dwór w Sobiejuchach z lat 1910–1914 | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  kujawsko-pomorskie
| |||
| Powiat | żniński | |||
| Gmina | Żnin | |||
| Liczba ludności (III 2011) | 192[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 52 | |||
| Tablice rejestracyjne | CZN | |||
| SIMC | 0100865 | |||
Położenie na mapie gminy Żnin  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu żnińskiego  | ||||
| 52°54′36″N 17°42′41″E/52,910000 17,711389
| ||||
Sobiejuchy – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 192 mieszkańców[1]. Jest 21. co do wielkości miejscowością gminy Żnin.
Wieś położona 8 km na północ od Żnina, pomiędzy jeziorami: Sobiejuskim (pow. 118,0 ha; głębokość: 10,9 m) i Dobrylewskim (pow. 53,9 ha; głębokość: 7,8 m) i przepływającą przez nie rzeką Gąsawką. Wzmiankowana była w roku 1363 jako Sobeince.
Prehistoria[edytuj | edytuj kod]
W 1956 r. na przesmyku między jeziorami odkryto wielką osadę prehistoryczną. U schyłku epoki brązu i we wczesnej epoce żelaza istniała tutaj osada obronna kultury łużyckiej. Większe od biskupińskiego prapolskie grodzisko, bo zajmujące powierzchnię około 5 ha, jest nawet wcześniejsze o około 200 lat. Według hipotez grodzisko uległo zniszczeniu 700 lat p.n.e., a jego mieszkańcy mogli zbudować późniejsze osiedle obronne na terenie Biskupina. W trakcie wykopalisk odkryto wał drewniano-ziemny oraz falochron. Zabudowa wewnętrzna uległa zniszczeniu w minionych wiekach wskutek uprawy roli[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[3] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski z 1. ćwierci XX w., nr rej.: A/496 z 15.01.1983 i z 13.04.2005:
- dwór, lata: 1910-1914
- oficyna, tzw. pałacyk myśliwski, 1925 r.
- 2 spichlerze, XX w.
- park
Dwór z portykiem i łamanym dachem, otoczony parkiem, pochodzi z 1912 r., był własnością rodziny Chłapowskich. Poza tym jest tu pałacyk myśliwski (murowany) z początku XX w., dwa spichlerze, dom mieszkalny i kaplica podworska, zbudowane już w XX w.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ a b Jerzy Sobczak, Pałuki, Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, ISBN 83-03-01818-3, OCLC 69294346.
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie. 2020-09-30. s. 123. [dostęp 2016-02-28].
| |||||||||||||||||||
