Barok wileński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
galeria, linki |
→Zobacz też: drobne redakcyjne |
||
Linia 57: | Linia 57: | ||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[Architektura barokowa w Polsce]] |
|||
* [[architektura rokokowa na kresach dawnej Rzeczpospolitej]] |
* [[architektura rokokowa na kresach dawnej Rzeczpospolitej]] |
||
* [[historia architektury|style architektoniczne]] |
* [[historia architektury|style architektoniczne]] |
Wersja z 00:04, 25 lis 2010
Barok wileński (szkoła wileńska) - kierunek architektury barokowej na terenach północno-wschodnie Rzeczpospolitej (Wileńszczyzna oraz Inflanty polskie), której twórcy działali w latach 1735-1763 (zakończenie budowy kościoła i klasztoru w Berezweczu). Najbardziej znanym architektem szkoły był Jan Krzysztof Glaubitz. Inni polscy architekci tworzący w tym stylu to L.Hryncewicz, B.Kosiński, Aleksander Osikiewicz, T.Żebrowski.
Cechy
Cechą charakterystyczną szkoły wileńskiej są wysokie i bardzo smukłe wieże, w których każda kondygnacja jest opracowana w odmienny sposób, a całość jest zwieńczona niewielką kopułką. Na każdej kondygnacji znajdował się wysoki i wąski otwór. Drugą cechą, rozwiniętą w późniejszym okresie, jest wycinanie w murze fantazyjnych w zarysie otworów okien i drzwi, która to cecha była też stosowana w północnych Włoszech oraz w Kalabrii i na Sycylii. Trzecią cechą szkoły było stosowanie skomplikowanych falowań ścian w szczytach i fasadach. Budowle wznoszono zazwyczaj na prostych rzutach.
Realizacje
Za pierwszą realizację szkoły uważa się kościół św. Trójcy w Głębokiem z 1735 roku. Następne to m.in.:
- kościół Świętego Ducha w Wilnie,
- kościół św. Katarzyny w Wilnie (1739-1743),
- Cerkiew św. Trójcy w Wilnie, po 1748 r., bazylianów, (J.K.Glaubitz)
- Kościół św. Jakuba i Filipa i klasztor Dominikanów w Wilnie
- Kościół Augustianów w Wilnie
- kościół Misjonarzy w Wilnie (1751-1756)
- Kościół św. Rafała w Wilnie
- Kościół Wszystkich Świętych i klasztor karmelitów w Wilnie
- Kościół na Kalwarii w Werkach koło Wilna (1755-1772) proj. J.K.Glaubitz
- kościół w Stołowiczach (Jakub Fontana i Jan Krzysztof Glaubitz),
- kościół św. Andrzeja w Słonimiu,
- kościół Pijarów w Łużkach (1744-1756)
- kościół Bazylianów w Mińsku Litewskim
- Kościół św. Józefa i klasztor Bernardynów w Mińsku
- Kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Hermanowiczach (1787)
- sobór św. Zofii w Połocku
- Kościół Jezuitów w Dyneburgu
- Kościół w Borunach (1747-1756) proj. Aleksander Osikiewicz
- Kościół w Śmiłowiczach
- Kościół Michała Archanioła i św. Jana Chrzciciela w miejscowości Jezno (1768-72), fundacja Paców
- kościół Bazylianów w Berezweczu (nieistniejący)
- Kościół karmelitów pw. Wniebowzięcia NMP w Głębokiem (J.K.Glaubitz)
- Kościół św. Trójcy w Głębokiem
-
Kościół św. Katarzyny w Wilnie
-
Kościół św. Andrzeja w Wilnie
-
Kościół Augustianów w Wilnie
-
Kościół Misjonarzy w Wilnie
-
Kościół św. Zofii w Połocku
-
Kościół w Werkach
-
Wrota bazyliańskie w Wilnie
-
Cerkiew św. Trójcy w Wilnie
-
Kościół w Jeznach
-
Kościół Dominikanów w Wilnie
-
Kościół karmelitów w Wilnie
-
Kaplica w Ponarach
-
Kościół w Berezweczu
-
Kościół św. Trójcy w Głębokiem
-
Kościół karmelitów w Głębokiem
-
Kościół św. Andrzeja w Słonimiu
Literatura
- "Jan Krzysztof Glaubitz - architekt wileński XVIII wieku" Stanisław Lorentz, Warszawa 1937
- "Sztuka Polska XVIII wieku" Mariusz Karpowicz, Warszawa 1986, s. 91-95