Jan Twardowski: Różnice pomiędzy wersjami

{{{imię i nazwisko}}}
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:11, 27 wrz 2011

Jan Twardowski (ur. 1 czerwca 1915 w Warszawie, zm. 18 stycznia 2006 tamże) – ksiądz rzymskokatolicki, prałat honorowy Jego Świątobliwości, polski poeta, przedstawiciel współczesnej liryki religijnej. Autor popularnego zdania: Śpieszmy się kochać ludzi - tak szybko odchodzą.

Życiorys

Uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, maturę zdał w 1935. W 1937 ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt. Powrót Andersena, nawiązujący do poetyki Skamandra. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1939 uzyskał absolutorium, a w 1948 obronił pracę magisterską. W czasie II wojny światowej, podczas której zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki, był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim. Wskutek przeżyć wojennych, w tym zniszczenia jego domu rodzinnego, w 1943 postanowił zostać księdzem.

W trakcie wojny w marcu 1945 zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Naukę w seminarium kontynuował z przerwami do 1948, kiedy to 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie. W tym też roku uzyskał tytuł magistra filologii polskiej za pracę Godzina myśli . Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie k. Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej. Od 1959 aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci, którym później zadedykował m.in. zbiory: Zeszyt w kratkę oraz Patyki i patyczki. Był również wieloletnim wykładowcą i wychowawcą pokoleń kleryków w warszawskim seminarium.

Wcześniej, bo już pod koniec 1945, powrócił do publikowania wierszy. Jego twórczość trafiła wówczas m.in. na łamy "Tygodnika Powszechnego". Wielką popularność przyniósł mu wydany w 1970 tom Znaki ufności.

W 1980 został uhonorowany nagrodą PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości, w 1996 Orderem Uśmiechu, w 1999 Medalem Polonia Mater Nostra Est, w 2000 nagrodą IKAR oraz Dziecięcą Nagrodą SERCA, a rok później TOTUS, która zwana jest również "katolickim Noblem", w 2005 Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy^[1]. W 1999 Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[2]. Był honorowym obywatelem miasta Tarnowskie Góry.

Zmarł w szpitalu^[3] wieczorem 18 stycznia 2006 w Warszawie. Pochowany w krypcie w Panteonie Wielkich Polaków, miejscu pochówku dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, a wbrew ostatniej woli księdza Twardowskiego, który chciał być pochowany na warszawskich Powązkach.

Twórczość

Liryka księdza Twardowskiego traktuje zarówno o Bogu, jak i o ludziach. Dobrze widoczne są liczne odwołania i metafory dotyczące przyrody (także jako pochwała stworzenia). Wiersze tego autora często, poprzez apostrofy i inne środki stylistyczne, mają charakter modlitewny (np. słowa Boże po stokroć święty, Mocny i uśmiechnięty w Suplikacjach).

Twórczość (wybór)

Wiersze (1959, tom wydany wspólnie z książką poetycką ks. Pawła Heintscha)
Znaki ufności (1970)
Zeszyt w kratkę (1973)
Poezje wybrane (1979)
Niebieskie okulary (1980)
Rachunek dla dorosłego (1982)
Który stwarzasz jagody (1984, 1988)
Na chwilę
Święty gapa
Na osiołku (1986)
Nie przyszedłem pana nawracać (1986)
Patyki i patyczki (1988)
Sumienie ruszyło (1989, 1990)
Tak ludzka (1990)
Stukam do nieba (1990)
Nie bój się kochać (1991)
Niecodziennik (1991)
Nie martw się (1992)
Tyle jeszcze nadziei (1993)
Krzyżyk na drogę (1993)
Elementarz księdza Twardowskiego dla najmłodszego, średniaka i starszego (2000)
Pogodne spojrzenie (2003)
Mimo Wszystko (2003)
O spacerze po cmentarzu wojskowym
O maluchach
Do moich uczniów
Obiecanki Cacanki
Podziękowanie

↑ Uchwała Nr LV/1477/2005. BIP m. st. Warszawy, 2005-06-16. [dostęp 2011-03-30].
↑ Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 23 lutego 2011].
↑ informacja podana w TOK FM przez Magdalenę Grzebałkowską, autorkę biografii "Ksiądz paradoks"

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

Zaworska Helena, Jestem, bo Jesteś. Rozmowy z księdzem Twardowskim, Kraków 1999
A. Iwanowska, Serdecznie niemodny i szczęśliwie zapóźniony Jan Twardowski w oczach własnych, recenzentów i czytelników, Poznań 2000
J. Twardowski, Autobiografia. Myśli nie tylko o sobie. Tom I - Smak dzieciństwa, s. 80, Kraków 2006, ISBN 83-08-03926-X
A. Sulikowski, Świat poetycki księdza Jana Twardowskiego, s. 313-332 [kalendarium], Lublin 1995
Milena Kindziuk, Zgoda na świat z ks. Janem Twardowskim rozmawia Milena Kindziuk, s. 268, M Wydawnictwo 2001, Kraków, ISBN: 83-7221-228-7

Szablon:Bibliografia stop

Linki zewnętrzne

ks. Jan Twardowski - Zbiór wierszy

[1] Uchwała Nr LV/1477/2005. BIP m. st. Warszawy, 2005-06-16. [dostęp 2011-03-30].

[2] Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 23 lutego 2011].

[3] rmacja podana w TOK FM przez Magdalenę Grzebałkowską, autorkę biografii "Ksiądz paradoks"

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 [[Plik:Jan Twardowski 3.02.2006.JPG|thumb|240px|Pogrzeb ks. Jana Twardowskiego, przed kościołem Sióstr Wizytek na Krakowskim Przedmieściu, Warszawa, 3 lutego 2006]]
-'''Jan Twardowski''' (ur. [[1 czerwca]] [[1915]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[18 stycznia]] [[2006]] tamże) – ksiądz [[katolicyzm|rzymskokatolicki]], [[prałat]] honorowy Jego Świątobliwości, polski poeta, przedstawiciel współczesnej [[liryka|liryki]] religijnej. Autor słynnego sloganu: ''Śpieszmy się kochać ludzi - tak szybko odchodzą''.
+'''Jan Twardowski''' (ur. [[1 czerwca]] [[1915]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[18 stycznia]] [[2006]] tamże) – ksiądz [[katolicyzm|rzymskokatolicki]], [[prałat]] honorowy Jego Świątobliwości, polski poeta, przedstawiciel współczesnej [[liryka|liryki]] religijnej. Autor popularnego zdania: ''Śpieszmy się kochać ludzi - tak szybko odchodzą''.
 == Życiorys ==