Olechno Sudymuntowicz
 Trąby | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
między 13 sierpnia 1490 a 1 marca 1491 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
|
| Dzieci |
|
Olechno Sudymuntowicz (zm. między 13 sierpnia 1490 a 1 marca 1491) – kanclerz i wojewoda wileński (1477).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka źródłowa na temat Olechna pochodzi z 1446, kiedy otrzymał on rozmaite nadania w okolicach Grodna i Nowogródka[1]. W 1448 Olechno został podczaszym hospodarskim. W latach 1449–1453 pełnił urząd podkomorzego Kazimierza Jagiellończyka, w latach 1458–1459 był namiestnikiem w Grodnie, zaś od 1460 w Połocku[2]. W 1454 w czasie wojny trzynastoletniej, Olechno trafił do niewoli krzyżackiej. W 1477, po śmierci Michała Kieżgajły objął urzędy kanclerza i wojewody wileńskiego. 13 sierpnia 1490, Olechno spisał testament w którym swej córce Zofii posiadłości Chożowo i Zajerze. Zmarł wkrótce po tej dacie[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Olechno Sudymuntowicz był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa Olechna z Jadwigą Trzecielską pochodziła córka Olechna, która wyszła za mąż za Mikołaja Tęczyńskiego[4]. Po śmierci Trzecielskiej, przed 1458 Olechno ożenił się z Jadwigą Moniwidówną, córką wojewody trockiego Jana Moniwidowicza. Z drugiego małżeństwa Olechna pochodziły cztery córki[5]:
- Zofia – przed 1473 wydana za księcia Aleksandra Holszańskiego[6].,
- Jadwiga – żona możnego żmudzkiego Jana Konowtowicza, marszałka hospodarskiego Stanisława Montowtowicza oraz kasztelana trockiego Stanisława Kieżgajły.
- nieznana z imienia – pierwsza żona Stanisława Kieżgajły,
- Anna (zm. 1508)[6] – zakonnica reguły świętego Franciszka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 127.
- ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 127–128.
- ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 129–130.
- ↑ Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 131.
- ↑ Niekiedy przypisuje się również Olechnowi córki Dorotę i Świętochnę, zakonnice wileńskie, jednak ich pochodzenie od Sudymuntowicza nie jest dostatecznie potwierdzone źródłowo, zob. Antoniewicz M., Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa 2011, s. 131–136.
- ↑ a b Wiesław Wróbel: Krąg rodzinny Zofii z Chożowa Holszańskiej i jej testament z 29 VII 1518 r. (preprint).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marceli Antoniewicz, Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii, Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011, s. 127–136, ISBN 978-83-7181-641-3, OCLC 751551743.
