Franciszek II Burbon

Franciszek II Burbon

Franciszek II Burbon, wł. Francesco d'Assisi Maria Leopoldo (16 stycznia 1836 – 27 grudnia 1894) - król Obojga Sycylii w latach 1859-1861.

Syn i następca Ferdynanda II Burbona, oraz jego żony Marii Krystyny Sabaudzkiej. Franciszek II był ostatnim królem Neapolu z dynastii Burbonów. Rodzice zaniedbali jego edukację, a dorosły Franciszek okazał się człowiekiem słabego charakteru i podatnego na wpływy jego macochy - Marii Teresy Habsburg, arcyksiężniczki austriackiej; księży i stronnictwa reakcyjnego na dworze sycylijskim.

Małżeństwo

Franciszek I z żoną

8 stycznia 1859 poślubił Marię Zofię Wittelsbach, księżniczkę bawarską i młodszą siostrę cesarzowej austriackiej - Elżbiety "Sissi". Ich jedynym dzieckiem była córka Krystyna, która jednak żyła tylko 3 miesiące.

Tron

Franciszek odziedziczył tron po śmierci swojego ojca (22 maja 1859). Od razu mianował on premierem Carlo Filangieri - ten zdając sobie sprawę ze znaczenia kolejnych zwycięstw armii francusko-piemonckiej w Lombardii, doradził Franciszkowi zaakceptowanie przymierza z Sardynią (proponowanego przez Camillo Cavoura). Cavour zaproponował podzielenie ziemi papieskich między Sardynię i Sycylię, jednak król odmówił zawarcia tego przymierza, ponieważ według niego było to świętokradztwo. Filangieri natomiast mocno popierał projekt konstytucji, mówił, że tylko ona może uratować dynastię. Król odmówił ponownie i premier podał się do dymisji.

Problemy

W Kalabrii i na Sycylii rewolucyjne partie ciągle spiskowały, żeby obalić Franciszka, a Giuseppe Garibaldi przygotowywał swoją wyprawę na południe. Spiski na Sycylii zostały wykryte, a spiskowcy surowo ukarani, ale Rosalino Pilo i Francesco Crispi zorganizowali powstanie, które wykorzystał Garibaldi. W maju 1860 wylądował on w Marsali, razem ze słynnym tysiącem czerwonych koszul, a cała wyspa chętnie mu sę poddała.

Pałac Królewski w Neapolu

Te wydarzenia wreszcie przestraszyły Franciszka, który zgodził się na uchwalenie konstytucji, ale to z kolei spowodowało rozruchy w Neapolu i dymisje kolejnych ministrów. Nowym premierem został Liborio Romano. Dezintergacja armii i marynarki, spowodowała apatię społeczeństwa. Cavour wysłał jedem z piemonckich odziałów na granicę, żeby obserwował dalszy rozwój zdarzeń. Garibaldi przekroczył cieśninę mesyńską i kierował się na północ, wszędzie przyjmowano go jak wyzwoliciela. Wreszcie po długich wahaniach, na apel samego Garibaldiego i po naradzie z Romano, Franciszek opuścił Neapol (6 września). Towarzyszyła mu żona Maria Zofia, dwór i dyplomaci (oprócz francuskich i angielskich), wszyscy udali się morzem do Geaty, gdzie stacjonowała większa część armii. Następnego dnia Garibaldi wkroczył do Neaplou i został tam entuzjastycznie przywitany, później powołał prowizoryczny rząd.

Król Sabaudii - Wiktor Emanuel II zdecydował się na inwazję na ziemie papieskie, później wkroczył do Królestwa Obojga Sycylii. 1 i 2 października oddziały Garibaldiego pokonały lojalnych neapolitańskich rojalistów pod Volturno, w tym samym czasie padła Kapua.

Jedynie Gaeta, Messina i Civitella del Tronto dalej stawiały opór - ich oblężenie rozpoczęło się 6 listopada. Oboje królewscy małżonkowie zachowywali się ze spokojem i godnością, nawet gdy przybyła francuska flota. Stawiali opór aż do 12 lutego 1861, kiedy Gaeta skapitulowała. Królestwo Obojga Sycylii zostało włączone do Królestwa Włoch. Franciszek i Maria Zofia wiedli dalej wędrowne życie, podróżując po Austrii, Francji i Bawarii. Franciszek zmarł w Arco, w Trentino (w północnych Włoszech). Jego żona przeżyła go.

Podsumowanie

Franciszek II był ograniczony i tępy, a podczas jego krótkiego panowania zdarzały się krwawe masakry i prześladowania. Był on jednak mniejszym "tyranem" niż jego ojciec. Jego odwaga i godność, którą okazał w trudnych chwilach, wzbudziła współczucie i szacunek.

Szablon:Władca-Królestwo Obojga Sycylii

Poprzednik Ferdynand II

król Neapolu 1859-1861

Następca powstanie królestwa Włoch