Pepin Krótki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Morning Sunshine zamienia link do pliku z Pippin_the_younger.jpg na Pépin_the_younger.jpg. Powód: File renamed: [[commons:COM:FR#re... |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z de:Pippin der Jüngere.; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
Pepin Krótki dorastał w klasztorze w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s. 51.</ref>. |
Pepin Krótki dorastał w klasztorze w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s. 51.</ref>. |
||
Po śmierci ojca został majordomem królestwa wraz z bratem [[Karloman (syn Karola Młota)|Karlomanem]]. Objął Neustrię i Burgundię. Przeciwko władzy obu braci wystąpił trzeci syn Karola Młota [[Griffo]], syn Swanhildy bawarskiej. Obaj bracia zamknęli jednak Griffa w zamku Chévremont w pobliżu Liége<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s. 53.</ref>. |
Po śmierci ojca został majordomem królestwa wraz z bratem [[Karloman (syn Karola Młota)|Karlomanem]]. Objął Neustrię i Burgundię. Przeciwko władzy obu braci wystąpił trzeci syn Karola Młota [[Griffo]], syn Swanhildy bawarskiej. Obaj bracia zamknęli jednak Griffa w zamku Chévremont w pobliżu Liége<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s. 53.</ref>. 15 sierpnia 747 roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na [[Monte Cassino]]. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków. |
||
Pepin dokonał zamachu stanu, detronizując króla Childeryka III i został konsekrowany na króla Franków przez [[Bonifacy-Winfrid|świętego Bonifacego]] w październiku 751 roku (lub w marcu 752) jako pierwszy władca z dynastii [[Karolingowie|Karolingów]]. Wcześniej od [[Zachariasz (papież)|papieża Zachariasza]] otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne. Dlatego też zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża – [[Stefan III (papież)|Stefana III]] − który zalegalizował jego władzę poprzez namaszczenie w dniu 28 lipca 754 roku w bazylice [[Bazylika Saint-Denis|Saint-Denis]] pod Paryżem, a tym samym zobowiązywał go do obrony Rzymu przed [[Longobardowie|Longobardami]]. |
Pepin dokonał zamachu stanu, detronizując króla Childeryka III i został konsekrowany na króla Franków przez [[Bonifacy-Winfrid|świętego Bonifacego]] w październiku 751 roku (lub w marcu 752) jako pierwszy władca z dynastii [[Karolingowie|Karolingów]]. Wcześniej od [[Zachariasz (papież)|papieża Zachariasza]] otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne. Dlatego też zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża – [[Stefan III (papież)|Stefana III]] − który zalegalizował jego władzę poprzez namaszczenie w dniu 28 lipca 754 roku w bazylice [[Bazylika Saint-Denis|Saint-Denis]] pod Paryżem, a tym samym zobowiązywał go do obrony Rzymu przed [[Longobardowie|Longobardami]]. |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
{{Poprzednik Następca|Pop=[[Childeryk III]]|Info=[[Królowie frankijscy|król Franków]]<br />'''751 – 768|Nast=[[Karloman (syn Pepina Krótkiego)|Karloman]] i<br />[[Karol Wielki|Karol I Wielki]]}} |
{{Poprzednik Następca|Pop=[[Childeryk III]]|Info=[[Królowie frankijscy|król Franków]]<br />'''751 – 768|Nast=[[Karloman (syn Pepina Krótkiego)|Karloman]] i<br />[[Karol Wielki|Karol I Wielki]]}} |
||
{{Władca-Burgundia|urząd=Król Burgundii|lata=[[751]]-[[768]]|poprzednik=<center>-</center>|następca=[[Karloman (syn Pepina Krótkiego)|Karloman]]}} |
{{Władca-Burgundia|urząd=Król Burgundii|lata=[[751]]-[[768]]|poprzednik=<center>-</center>|następca=[[Karloman (syn Pepina Krótkiego)|Karloman]]}} |
||
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=264661907|LCCN=n/84/128337|GND=118594540|TYP=p}} |
|||
[[Kategoria:Karolingowie]] |
[[Kategoria:Karolingowie]] |
Wersja z 18:05, 15 kwi 2013
Szablon:Władca kraju infobox Pepin Krótki, czasami Pepin Mały (fr. Pepin le Bref) (ur. 714 prawdopodobnie w Jupille koło Liège, zm. 24 września 768 w Saint-Denis) – majordom Neustrii i Burgundii (741–751), majordom Austrazji (747–751), król Franków od roku 751. Był synem Karola Młota i Chrotrudy (Rotrudy) i majordomem Childeryka III, ostatniego króla Franków z dynastii Merowingów.
Pepin Krótki dorastał w klasztorze w Saint-Denis[1]. Po śmierci ojca został majordomem królestwa wraz z bratem Karlomanem. Objął Neustrię i Burgundię. Przeciwko władzy obu braci wystąpił trzeci syn Karola Młota Griffo, syn Swanhildy bawarskiej. Obaj bracia zamknęli jednak Griffa w zamku Chévremont w pobliżu Liége[2]. 15 sierpnia 747 roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na Monte Cassino. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków.
Pepin dokonał zamachu stanu, detronizując króla Childeryka III i został konsekrowany na króla Franków przez świętego Bonifacego w październiku 751 roku (lub w marcu 752) jako pierwszy władca z dynastii Karolingów. Wcześniej od papieża Zachariasza otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne. Dlatego też zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża – Stefana III − który zalegalizował jego władzę poprzez namaszczenie w dniu 28 lipca 754 roku w bazylice Saint-Denis pod Paryżem, a tym samym zobowiązywał go do obrony Rzymu przed Longobardami.
Był to akt niezwykłej wagi dla losów Państwa Papieskiego i stosunków państwo-kościół w następnych wiekach. Kościelne powiązania Karolingów sprzyjały formułowaniu idei o szczególnym posłannictwie Franków jako ludu Bożego. Jednocześnie spotkanie Pepina ze Stefanem III dało początek rytualnym formom kontaktów wzajemnych, które z różnym nasileniem obowiązywały w Europie przez resztę średniowiecza[3].
Latem 754 roku w pierwszej wyprawie na Longobardów pokonał ich króla Aistulfa i zmusił do ustępstw na rzecz papieża. Jednak już w 756 roku Aistulf złamał pokój i napadł na papiestwo. Pepin po raz drugi przekroczył Alpy i pokonał Longobardów. Wsparł jednocześnie ideę utworzenia nowego państwa kościelnego – Patrimonium Sancti Petri[4], które przetrwało aż do 1870 roku. Od tej chwili Karolingowie zajęli miejsce cesarzy bizantyjskich jako opiekunowie Kościoła i wiary[5].
W 740 roku poślubił swoją kuzynkę Bertradę z Laon córkę hrabiego Laon Heriberta (Chariberta). Pepin Mały i Bertrada byli rodzicami Karola Wielkiego i Karlomana, którzy zgodnie z jego wolą podzielili państwo między siebie po jego śmierci. Ze związku tego przyszła na świat również córka Gizela, która została zakonnicą.
Miał 19 dzieci, w tym 9 nieślubnych a 10 z 4 małżeństw.
Bibliografia
- Pierre Riché: Karolingowie: Ród który stworzył Europę. Warszawa: Dom Wydawniczy Volumen, 1997. ISBN 83-86857-13-7.
Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Władca-Burgundia
- ISNI: 0000000104764815
- VIAF: 264661907, 620145857009422921112, 924159474330727662460, 71159234587703372208, 599159234120903370855, 280159474182827661550, 268159474185627661671
- LCCN: n84128337
- GND: 118594540
- BnF: 119958511
- SUDOC: 028043758
- NKC: jx20060322008
- DBNL: pepi005
- NTA: 070934460
- PLWABN: 9810689222905606
- NUKAT: n2014045133
- J9U: 987007322051705171
- BNC: 000621937
- WorldCat: lccn-n84128337