Aistulf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Aistulf
książę Friuli
Okres panowania od 744
do 749
król Longobardów
Okres panowania od 749
do 756
książę Spoleto
Okres panowania od 751
do 756
Dane biograficzne
Data śmierci 756
Ojciec Pemmo
Żona Gisaltruda

Aistulf lub Astolf[1] (ur. ? – zm. 756) – książę Friuli (744-749), król Longobardów (749-756) i książę Spoleto (751-756). Jego ojcem był książę Pemmo.

Po tym jak jego brat Ratchis został królem, Aitsulf zastąpił go we Friuli. Później zastąpił go jako król, gdy Ratchis abdykował i wstąpił do klasztoru. Aitsulf kontynuował politykę ekspansji i wypadów przeciw papiestwu oraz bizantyjskiemu egzarchatowi Rawenny. W 751[1] zdobył Rawennę i zagroził Rzymowi, żądając podatku pogłównego.

Papież poruszony do głębi i zatrwożony, bez nadziei na pomoc ze strony cesarza bizantyjskiego, zwrócił się do karolińskich majordomów Austrazji, faktycznych władców królestwa Franków. W 741 papież Grzegorz III poprosił Karola Młota o interwencję, lecz ten był zbyt zajęty gdzie indziej i odmówił. W 753 papież Stefan II odwiedził syna Karola Młota Pepina Krótkiego, który został ogłoszony królem Franków w 751 za zgodą papieża Zachariasza. W podziękowaniu za poparcie papieskie dla koronacji, Pepin przekroczył Alpy, pokonał w 756[2] roku Aistulfa i nadał papieżowi ziemie, które Aistulf wydarł ducatus Romanus i egzarchatowi (Emilia-Romania i Pentapolis).

Aistulf zmarł na polowaniu w 756. Jego następcą został Dezyderiusz jako król Longobardów i Alboin jako książę Spoleto. Księstwo Friuli przekazał swemu szwagrowi Anzelmowi, opatowi Nonantoli, którego siostrę Gisaltrudę poślubił, gdy w 749 został królem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Praca zbiorowa Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, ss. 74, ​ISBN 978-84-9819-814-0​
  2. ↑ Józef Andrzej Gierowski: Historia Włoch. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 41. ISBN 83-04-01943-4.


Poprzednik
Ratchis		 Książę Friuli
744 – 749		 Następca
Anzelm
Poprzednik
Unulf		 Książę Spoleto
751 – 756		 Następca
Ratchis
p • d • e
Władcy Włoch między 476 a 963
Regnum Italiæ
(476-493)
Odoaker (476–493)
 Żelazna korona Longobardów
Królestwo Ostrogotów
(493-553)
Teodoryk (493–526) • Atalaryk (526–534) • Teodahad (534–536) • Witiges (536–540) • Ildibald (540–541) • Eraryk (541) • Totila (541–552) • Teja (552–553)
Królestwo Longobardów
(565-775)
Alboin (565–572) • Klef (572–574) • bezkrólewie (574–584) • Autaris (584–590) • Agilulf (590–616) • Adaloald (616–626) • Arioald (626–636) • Rotari (636–652) • Rodoald (652–653) • Aripert I (653–661) • Godepert (661–662) • Perctarit (661–662) • Grimoald (662–671) • Garibald (671) • Perctarit (671–688) • Cunipert (688–689) • Alahis (689) • Cunipert (689–700) • Liutpert (700–702) • Raginpert (701) • Aripert II (702–712) • Ansprand (712) • Liutprand (712–744) • Hildeprand (744) • Ratchis (744–749) • Aistulf (749–756) • Dezyderiusz (756–774)
Frankijscy królowie Longobardów,
następnie Włoch
(774-963)
Karol I Wielki (774–814) • Pepin (781–810) • Bernard (810–818) • Ludwik I Pobożny (818–822) • Lotar I (822–855) • Ludwik II (855–875) • Karol II Łysy (875–877) • Karloman (877–879) • Karol III Otyły (879–888) • Arnulf z Karyntii (896–899) • Ratold (896)
Berengar I (887–924) •
Gwido (889–894) • Lambert (891–897) •
Ludwik III Ślepy (900–905) • Hugo (926–947) • Lotar II (931/947–950) •
Berengar II (950–963) • Adalbert (950–963)
po 963 patrz władcy Niemiec
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aistulf&oldid=51765483”