Aistulf
| ||
| ||
| ||
| książę Friuli | ||
| Okres | od 744 do 749 | |
| król Longobardów | ||
| Okres | od 749 do 756 | |
| książę Spoleto | ||
| Okres | od 751 do 756 | |
| Dane biograficzne | ||
| Data śmierci | 756 | |
| Ojciec | Pemmo | |
| Żona | Gisaltruda | |
Aistulf lub Astolf[1] (ur. ? – zm. 756) – książę Friuli (744-749), król Longobardów (749-756) i książę Spoleto (751-756). Jego ojcem był książę Pemmo.
Po tym jak jego brat Ratchis został królem, Aitsulf zastąpił go we Friuli. Później zastąpił go jako król, gdy Ratchis abdykował i wstąpił do klasztoru. Aitsulf kontynuował politykę ekspansji i wypadów przeciw papiestwu oraz bizantyjskiemu egzarchatowi Rawenny. W 751[1] zdobył Rawennę i zagroził Rzymowi, żądając podatku pogłównego.
Papież zwrócił się o pomoc do karolińskich majordomów Austrazji, faktycznych władców królestwa Franków. W 741 papież Grzegorz III poprosił Karola Młota o interwencję, lecz ten był zbyt zajęty gdzie indziej i odmówił. W 753 papież Stefan II odwiedził syna Karola Młota Pepina Krótkiego, który został ogłoszony królem Franków w 751 za zgodą papieża Zachariasza. W podziękowaniu za poparcie papieskie dla koronacji, Pepin przekroczył Alpy, pokonał w 756[2] roku Aistulfa i nadał papieżowi ziemie, które Aistulf wydarł ducatus Romanus i egzarchatowi (Emilia-Romania i Pentapolis).
Aistulf zmarł na polowaniu w 756. Jego następcą został Dezyderiusz jako król Longobardów i Alboin jako książę Spoleto. Księstwo Friuli przekazał swemu szwagrowi Anzelmowi, opatowi Nonantoli, którego siostrę Gisaltrudę poślubił, gdy w 749 został królem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Praca zbiorowa Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, ss. 74, ISBN 978-84-9819-814-0
- ↑ Józef Andrzej Gierowski: Historia Włoch. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 41. ISBN 83-04-01943-4.
| ||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
