Wojciech Górecki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
mNie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
Należy do [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich]] i [[Stowarzyszenie Pisarzy Polskich|Stowarzyszenia Pisarzy Polskich]]. |
Należy do [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich]] i [[Stowarzyszenie Pisarzy Polskich|Stowarzyszenia Pisarzy Polskich]]. |
||
⚫ | |||
== Wybrane publikacje == |
== Wybrane publikacje == |
||
Linia 20: | Linia 17: | ||
* ''Toast za przodków'', Wołowiec 2010 |
* ''Toast za przodków'', Wołowiec 2010 |
||
* ''Abchazja'', Wołowiec 2013 |
* ''Abchazja'', Wołowiec 2013 |
||
== Nagrody == |
|||
⚫ | |||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 18:15, 25 paź 2013
Wojciech Górecki (ur. 23 stycznia 1970 w Łodzi) – polski historyk, dziennikarz, reporter, analityk, specjalizujący się w tematyce Kaukazu Północnego i Południowego.
Życiorys
Ukończył dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim (1994) oraz studia historyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1995). Odbył studia doktoranckie w Szkole Nauk Społecznych Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk (2000).
W 1986 rozpoczął pracę dziennikarską, debiutując w "Sztandarze Młodych". W kolejnych latach publikował m. in. w tygodniku "Razem", "Gazecie Wyborczej", "Wprost" i "Życiu Warszawy", a od połowy lat 90. współpracował również z "Rzeczpospolitą", "Tygodnikiem Powszechnym", miesięcznikami "Więź" i "Res Publica Nowa" oraz dwumiesięcznikiem "Nowa Europa Wschodnia". Początkowo zajmował się reportażem krajowym, a następnie zagranicznym.
Od 1996 do 2001 wykładał reportaż na Uniwersytecie Warszawskim, w Collegium Civitas i Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza. W latach 2002–2007 pełnił funkcję sekretarza, a następnie radcy Ambasady RP w Baku. Od 1998 do 2002 i ponownie od 2007 jest pracownikiem Ośrodka Studiów Wschodnich w Warszawie, obecnie jest ekspertem Zespołu Rosyjskiego. Od lipca do sierpnia 2009 był ekspertem i konsultantem Independent International Fact-Finding Mission on the Conflict in Georgia w Genewie, powołanej w celu zbadania okoliczności konfliktu zbrojnego w Gruzji w 2008.
Jest autorem szeregu książek i publikacji analitycznych oraz scenariusza filmu dokumentalnego Boskość J. W. Stalina w świetle najnowszych badań (1998), poświęconego poszukiwaniu tożsamości przez postradziecką Gruzję.
Należy do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Wybrane publikacje
- Łódź przeżyła katharsis, Łódź 1998
- Planeta Kaukaz, Warszawa–Poznań 2002, Wołowiec 2010
- Toast za przodków, Wołowiec 2010
- Abchazja, Wołowiec 2013
Nagrody
- 2013 – Nagroda im. Beaty Pawlak za książkę Abchazja