Słonowice (województwo świętokrzyskie): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m dodanie kodu SIMC
m MalarzBOT: usunięcie zbędnych kodów map
Linia 19: Linia 19:
|SIMC = 0242223
|SIMC = 0242223
|mapa wsi =
|mapa wsi =
|kod mapy = PL-SK
|kod mapy =
|stopniN = 50 |minutN = 16 |sekundN = 04
|stopniN = 50 |minutN = 16 |sekundN = 04
|stopniE = 20 |minutE = 27 |sekundE = 03
|stopniE = 20 |minutE = 27 |sekundE = 03

Wersja z 06:07, 9 gru 2014

Słonowice
{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo świętokrzyskie
Powiat

kazimierski

Gmina

Kazimierza Wielka

Strefa numeracyjna

(+48) 41

Tablice rejestracyjne

TKA

SIMC

0242223

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: świętokrzyskie
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Słonowicewieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka[1].

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.

Zabytki

W Słonowicach znajduje się unikatowe w skali europejskiej stanowisko archeologiczne, pochodzące z okresu neolitycznej kultury pucharów lejkowatych, obejmujące zespół wielkich grobowców megalitycznych (megaksylony) sprzed ponad 5.000 lat.

Grobowce w Słonowicach to budowle o długości ok. 120 m, wysokości ok. 5 m. i szerokości ok. 10 m. Zbudowane z ziemi, kamieni i drewnianych bali o średnicy 30 cm, przypominają duże nasypy ziemne, kryją w środku drewniane lub kamienne komory wewnętrzne.

W Europie niemal identyczne budowle znaleziono tylko w megalitycznym centrum na Wyspach Brytyjskich.

Od kilku lat badania naukowe prowadzi tu krakowski oddział Instytutu Archeologii i Etnologii PAN.

W 2004 r. w jednym z nich, długim, wielkim grobowcu, w trakcie prowadzonych prac archeologicznych, w odsłoniętej komorze odnaleziono cenne wyposażenie grobowe, na które składało się: miedziany topór i sztylet oraz trzy zdobione naczynia ceramiczne.

W kulturze pucharów lejkowatych, narzędzia miedziane na terenie dzisiejszej Polski to wielka rzadkość; w tym okresie bowiem najbliższe znane dziś archeologom ośrodki metalurgii miedzi znajdowały się na Bałkanach i w Alpach. Znaleziony miedziany topór i sztylet – narzędzia mające cechy użytkowe, przypuszczalnie ze względu na ich ówczesną wartość wykorzystywane były również jako symbole władzy – insygnia wodzowskie i prawdopodobnie dlatego też zostały tu złożone zmarłemu do grobu.

  1. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-9].

Linki zewnętrzne