Słonowice (województwo świętokrzyskie): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: poprawiam linkowanie do województwo kieleckie |
m →Linki zewnętrzne: przeniesienie kategorii, replaced: Kategoria:Stanowiska archeologiczne województwa świętokrzyskiego → Kategoria:Stanowiska archeologiczne w województwie świętokrzyskim |
||
Linia 53: | Linia 53: | ||
[[Kategoria:Kazimierza Wielka (gmina)]] |
[[Kategoria:Kazimierza Wielka (gmina)]] |
||
[[Kategoria:Stanowiska archeologiczne |
[[Kategoria:Stanowiska archeologiczne w województwie świętokrzyskim]] |
Wersja z 17:23, 28 sty 2016
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
Państwo | świętokrzyskie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Strefa numeracyjna |
(+48) 41 |
Tablice rejestracyjne |
TKA |
SIMC |
0242223 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
Słonowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka[1].
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Zabytki
W Słonowicach znajduje się unikatowe w skali europejskiej stanowisko archeologiczne, pochodzące z okresu neolitycznej kultury pucharów lejkowatych, obejmujące zespół wielkich grobowców megalitycznych (megaksylony) sprzed ponad 5.000 lat.
Grobowce w Słonowicach to budowle o długości ok. 120 m, wysokości ok. 5 m. i szerokości ok. 10 m. Zbudowane z ziemi, kamieni i drewnianych bali o średnicy 30 cm, przypominają duże nasypy ziemne, kryją w środku drewniane lub kamienne komory wewnętrzne.
W Europie niemal identyczne budowle znaleziono tylko w megalitycznym centrum na Wyspach Brytyjskich.
Od kilku lat badania naukowe prowadzi tu krakowski oddział Instytutu Archeologii i Etnologii PAN.
W 2004 r. w jednym z nich, długim, wielkim grobowcu, w trakcie prowadzonych prac archeologicznych, w odsłoniętej komorze odnaleziono cenne wyposażenie grobowe, na które składało się: miedziany topór i sztylet oraz trzy zdobione naczynia ceramiczne.
W kulturze pucharów lejkowatych, narzędzia miedziane na terenie dzisiejszej Polski to wielka rzadkość; w tym okresie bowiem najbliższe znane dziś archeologom ośrodki metalurgii miedzi znajdowały się na Bałkanach i w Alpach. Znaleziony miedziany topór i sztylet – narzędzia mające cechy użytkowe, przypuszczalnie ze względu na ich ówczesną wartość wykorzystywane były również jako symbole władzy – insygnia wodzowskie i prawdopodobnie dlatego też zostały tu złożone zmarłemu do grobu.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-9].