Karol Małcużyński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi ( |
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)]] |
||
[[Kategoria:Polscy dziennikarze telewizyjni]] |
[[Kategoria:Polscy dziennikarze telewizyjni]] |
||
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]] |
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]] |
Wersja z 12:54, 19 sty 2017
Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 czerwca 1984 |
Poseł VIII kadencji Sejmu PRL | |
Okres |
od 23 marca 1980 |
Przynależność polityczna |
poseł bezpartyjny |
Odznaczenia | |
Karol Małcużyński (ur. 20 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 13 czerwca 1984 w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, bezpartyjny poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.
Życiorys
Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na Procesach norymberskich. Od 1946 do 1948 był korespondentem „Robotnika” w Paryżu. Od 1949 publikował w „Trybunie Ludu”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej Polskiej Kroniki Filmowej, od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w Londynie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny Monitor. Od 1971 był również prezesem ZAiKS. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie VII i VIII kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie stanu wojennego przez innych posłów.
W 1949 wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, w której udowadniał, że kardynał József Mindszenty był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy[1]. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.
Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści Ludzie w akwarium Stefana Kisielewskiego.
Życie prywatne
Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty Witolda Małcużyńskiego. Ojciec Karola Małcużyńskiego, również dziennikarza.
Odznaczenia
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[2], Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Złotym Krzyżem Zasługi.
- ↑ Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, Książka i Wiedza 1949
- ↑ Zmarł Karol Małcużyński, „Kurier Polski”, nr 117 z 14 czerwca 1984, s. 2
Bibliografia
- Działacze Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Polscy dziennikarze telewizyjni
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy publicyści
- Posłowie z okręgu Biała Podlaska (PRL)
- Posłowie z okręgu Wałbrzych (PRL)
- Urodzeni w 1922
- Zmarli w 1984