Karol Małcużyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Linia 40: Linia 40:
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)]]
[[Kategoria:Polscy dziennikarze telewizyjni]]
[[Kategoria:Polscy dziennikarze telewizyjni]]
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]

Wersja z 12:54, 19 sty 2017

Karol Małcużyński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1984
Warszawa

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 13 czerwca 1984

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi

Karol Małcużyński (ur. 20 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 13 czerwca 1984 w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, bezpartyjny poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.

Życiorys

Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na Procesach norymberskich. Od 1946 do 1948 był korespondentem „Robotnika” w Paryżu. Od 1949 publikował w „Trybunie Ludu”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej Polskiej Kroniki Filmowej, od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w Londynie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny Monitor. Od 1971 był również prezesem ZAiKS. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie VII i VIII kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie stanu wojennego przez innych posłów.

W 1949 wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, w której udowadniał, że kardynał József Mindszenty był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy[1]. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.

Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści Ludzie w akwarium Stefana Kisielewskiego.

Życie prywatne

Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty Witolda Małcużyńskiego. Ojciec Karola Małcużyńskiego, również dziennikarza.

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[2], Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Złotym Krzyżem Zasługi.

  1. Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, Książka i Wiedza 1949
  2. Zmarł Karol Małcużyński, „Kurier Polski”, nr 117 z 14 czerwca 1984, s. 2

Bibliografia