Tadeusz Karszo-Siedlewski: Różnice pomiędzy wersjami

Tadeusz Karszo-Siedlewski
	; 1920
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1893 ; Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	24 września 1939 ; Warszawa, Polska
	Senator IV kadencji (II RP)
Okres	od 1935; do 1938
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:50, 12 lut 2021

Tadeusz Aleksander Karszo-Siedlewski (ur. 17 lipca 1893 w Warszawie, zm. 24 września 1939 tamże) – przemysłowiec i senator II RP w latach 1935–1939.

Życiorys

Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej wyznania ewangelicko-reformowanego spokrewnionej z burżuazją Warszawy i Lublina. Był synem Władysława Karszo-Siedlewskiego (1859–1939) i jego żony Anieli z Grodzińskich (zm. 1913).

Ukończył Akademię Handlową w Berlinie w 1914 roku, po czym do 1917 roku pracował w Dniepropawłowsku w Rosji. Po powrocie do Polski wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 dywizjonu artylerii konnej, za co otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[1]. Członek Naczelnego Komitetu Konfederacji Polskiej w 1919 roku^[2]. Po 1920 roku skoncentrował się na działalności finansowej i przemysłowej.

Dzięki zapisowi ciotki Bronisławy z Karszo-Siedlewskich (1860–1938) wdowy po Juliuszu Vetterze, został właścicielem fabryki wódek „Genelli” w Warszawie oraz odziedziczonych cukrowni i browaru w Lublinie. Zasiadał w radach nadzorczych cukrowni „Brześć Kujawski” oraz Zarządu Związku Polskich Hut Żelaznych.

Choć oficjalnie w polityce udziału nie brał, to jego doświadczenie i stosunki sprawiły, że w 1935 roku prezydent Ignacy Mościcki mianował go senatorem II RP.

Po agresji III Rzeszy na Polskę we wrześniu 1939 roku pozostał w stolicy i tam zginął 24 września od bomby lotniczej. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[3]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1937)^[4]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[3]
Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)^[5]
Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia)^[3]

Rodzina

Był synem Władysława Karszo-Siedlewskiego (1839–1939) i jego żony Anieli z Gordzińskich (zm. 1913). Tadeusz Karszo-Siedlewski nie założył własnej rodziny, choć był zaręczony z aktorką Olgą Porubnikową-Sławską.

Jego bratem był Jan Karszo-Siedlewski (1891–1955), wieloletni dyplomata II RP, konsul w Opolu, Teheranie i Bejrucie, po 1945 roku na emigracji. Ich siostra Aniela była żoną Sylwina Strakacza, asystenta i spadkobiercy Ignacego Paderewskiego

Przypisy

↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 106
↑ Jarosław Tomasiewicz, Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935, Katowice 2012, s. 57.
↑ ^a ^b ^c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 326. [dostęp 2020-10-02].
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 95 „za zasługi na polu przemysłu”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.

Bibliografia

K. Bem, Karszo-Siedlewscy herbu Ogończyk, Jednota 3–4/2006
J. i E. Szulcowie, Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie, Warszawa 1989, s. 107–108.
Polski Słownik Biograficzny, tom XII.

[1] Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 106

[2] Jarosław Tomasiewicz, Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935, Katowice 2012, s. 57.

[:0-3] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 326. [dostęp 2020-10-02].

[4] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 95 „za zasługi na polu przemysłu”.

[5] M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 21: / Linia 21: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej wyznania [[kalwinizm|ewangelicko-reformowanego]] spokrewnionej z burżuazją Warszawy i [[Lublin]]a. Był synem Władysława Karszo - Siedlewskiego (1859 – 1939) i jego żony Anieli z Grodzińskich (zm. 1913).
+Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej wyznania [[kalwinizm|ewangelicko-reformowanego]] spokrewnionej z burżuazją Warszawy i [[Lublin]]a. Był synem Władysława Karszo-Siedlewskiego (1859–1939) i jego żony Anieli z Grodzińskich (zm. 1913).
-Ukończył Akademię Handlową w [[Berlin]]ie w 1914 roku, po czym do 1917 pracował w Dniepropawłowsku w [[Rosja|Rosji]]. Po powrocie do Polski wziął udział w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w szeregach [[1 Dywizjon Artylerii Konnej|1 dywizjonu artylerii konnej]], za co otrzymał Krzyż Srebrny [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]<ref>[http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=64519 Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 106]</ref>. Członek Naczelnego Komitetu [[Konfederacja Polska|Konfederacji Polskiej]] w 1919 roku<ref>Jarosław Tomasiewicz, ''Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935'', Katowice 2012, s. 57.</ref>. Po 1920 roku skoncentrował się na działalności finansowej i przemysłowej.
+Ukończył Akademię Handlową w [[Berlin]]ie w 1914 roku, po czym do 1917 roku pracował w Dniepropawłowsku w [[Rosja|Rosji]]. Po powrocie do Polski wziął udział w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w szeregach [[1 Dywizjon Artylerii Konnej|1 dywizjonu artylerii konnej]], za co otrzymał Krzyż Srebrny [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]<ref>[http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=64519 Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 106]</ref>. Członek Naczelnego Komitetu [[Konfederacja Polska|Konfederacji Polskiej]] w 1919 roku<ref>Jarosław Tomasiewicz, ''Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935'', Katowice 2012, s. 57.</ref>. Po 1920 roku skoncentrował się na działalności finansowej i przemysłowej.
-Dzięki zapisowi ciotki Bronisławy z Karszo-Siedlewskich (1860-1938) wdowy po [[Juliusz Vetter|Juliuszu Vetterze]], został właścicielem fabryki wódek „Genelli” w Warszawie oraz odziedziczonych cukrowni i [[Browar Nr 2 w Lublinie|browaru]] w Lublinie. Zasiadał w radach nadzorczych cukrowni „Brześć Kujawski” oraz Zarządu Związku Polskich Hut Żelaznych.
+Dzięki zapisowi ciotki Bronisławy z Karszo-Siedlewskich (1860–1938) wdowy po [[Juliusz Vetter|Juliuszu Vetterze]], został właścicielem fabryki wódek „Genelli” w Warszawie oraz odziedziczonych cukrowni i [[Browar Nr 2 w Lublinie|browaru]] w Lublinie. Zasiadał w radach nadzorczych cukrowni „Brześć Kujawski” oraz Zarządu Związku Polskich Hut Żelaznych.
 Choć oficjalnie w polityce udziału nie brał, to jego doświadczenie i stosunki sprawiły, że w 1935 roku prezydent [[Ignacy Mościcki]] mianował go senatorem II RP.