Klukowicze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
=== Zabytki === |
=== Zabytki === |
||
* [[Dwór]] drewniany z XIX wieku |
* [[Dwór]] drewniany z XIX wieku na planie litery L, niegdyś Ponikwickich, z dwoma ganeczkami i podcieniami wspartymi na trzech kolumnach, boniowane narożniki, kamienny spichlerz i obora z 1903 roku oraz park podworski. Pozostałości parku dworskiego z kasztanowcami, klonami, jesionami i lipami. Dwór w ruinie. nr rej.: A-58 z 27.08.2003 |
||
* Chaty drewniane z XIX/XX wieku o pięknie zdobionych szczytach, rzeźbionych nadokiennikach i narożnikach. |
* Chaty drewniane z XIX/XX wieku o pięknie zdobionych szczytach, rzeźbionych nadokiennikach i narożnikach. |
||
* Grodzisko z [[X wiek]]u o średnicy 140 m x 110 m, położone 3 km na północ od wsi. Grodzisko otaczały trzy fosy i dwa wały, z których jeden wzmacniała kamienna ława. Razem z grodami w [[Zbucz]]u i [[Zajączki (województwo podlaskie)|Zajączkach]] można je wiązać z "mazowiecką" falą zasiedlenia tych terenów. Zostały one następnie zniszczony przed 1041 rokiem przez książąt kijowskich<ref>Krasnodębski D. Badania Instytutu Archeologii i Etnologii PAN na terenie woj. białostockiego (podlaskiego) w latach 1990-2005 [w:]Karwowska H., Andrzejewski A. Stan badań archeologicznych na pograniczu Polsko-Białoruskim od wczesnego średniowiecza po czasy nowożytne, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, Białystok 2006, s.66,74, ISBN 83-87026-70-0</ref>. |
* Grodzisko z [[X wiek]]u o średnicy 140 m x 110 m, położone 3 km na północ od wsi. Grodzisko otaczały trzy fosy i dwa wały, z których jeden wzmacniała kamienna ława. Razem z grodami w [[Zbucz]]u i [[Zajączki (województwo podlaskie)|Zajączkach]] można je wiązać z "mazowiecką" falą zasiedlenia tych terenów. Zostały one następnie zniszczony przed 1041 rokiem przez książąt kijowskich<ref>Krasnodębski D. Badania Instytutu Archeologii i Etnologii PAN na terenie woj. białostockiego (podlaskiego) w latach 1990-2005 [w:]Karwowska H., Andrzejewski A. Stan badań archeologicznych na pograniczu Polsko-Białoruskim od wczesnego średniowiecza po czasy nowożytne, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, Białystok 2006, s.66,74, ISBN 83-87026-70-0</ref>. |
||
Wersja z 00:50, 21 maj 2011
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
| Państwo | podlaskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
370 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 85 |
| Kod pocztowy |
17-334 |
| Tablice rejestracyjne |
BSI |
| SIMC | |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Klukowicze – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.
Historia
Wieś została założona w XVI wieku. W 1499 roku wymieniana była jako jako własność ruskiego rodu Bukraba-Klukowickich. W XVII wieku należała do Witanowskich, w XIX wieku do Minekldiejów i Ponikwickich.
W latach 1945-1954 miejscowość była siedzibą gminy Klukowicze. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Zabytki
- Dwór drewniany z XIX wieku na planie litery L, niegdyś Ponikwickich, z dwoma ganeczkami i podcieniami wspartymi na trzech kolumnach, boniowane narożniki, kamienny spichlerz i obora z 1903 roku oraz park podworski. Pozostałości parku dworskiego z kasztanowcami, klonami, jesionami i lipami. Dwór w ruinie. nr rej.: A-58 z 27.08.2003
- Chaty drewniane z XIX/XX wieku o pięknie zdobionych szczytach, rzeźbionych nadokiennikach i narożnikach.
- Grodzisko z X wieku o średnicy 140 m x 110 m, położone 3 km na północ od wsi. Grodzisko otaczały trzy fosy i dwa wały, z których jeden wzmacniała kamienna ława. Razem z grodami w Zbuczu i Zajączkach można je wiązać z "mazowiecką" falą zasiedlenia tych terenów. Zostały one następnie zniszczony przed 1041 rokiem przez książąt kijowskich[1].
- ↑ Krasnodębski D. Badania Instytutu Archeologii i Etnologii PAN na terenie woj. białostockiego (podlaskiego) w latach 1990-2005 [w:]Karwowska H., Andrzejewski A. Stan badań archeologicznych na pograniczu Polsko-Białoruskim od wczesnego średniowiecza po czasy nowożytne, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, Białystok 2006, s.66,74, ISBN 83-87026-70-0
Odkrycie skarbu srebrnych monet
W 1945 w pobliżu Klukowicz miejscowy rolnik podczas orki znalazł skarb, który zawierał prawie 1000 srebrnych monet, tzw. dirhemów wybitych na terenie dzisiejszego Iraku między VIII a X wiek]iem. Pierwotnie mogło ich być nawet 1500, ale część zagubiła się zanim trafiły do rąk archeologów. Monety zostały złożone do glinianego garnka i zakopane w ziemi około 910 roku. Odkrycie świadczy, że Klukowicze miały wówczas duże znaczenie, jako miejsca, przez które przewożono, lub do którego dowożono monety arabskie. Część monet trafiła do Muzeum archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi.
Bibliografia
- G. Rąkowski, Polska egzotyczna, cz. 1., Pruszków 1994.
- D. Krasnodębski, Klukowicze na arabskim szlaku, http://www.nadbuhom.free.ngo.pl/art_1658.html
Zobacz też
Linki zewnętrzne