Dubrowna: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:55, 13 paź 2012

Szablon:Miasto zagranica infobox

Dubrowna (dawn. Dąbrowna, biał. Дуброўна) – miasto na Białorusi położone nad Dnieprem, stolica rejonu dubrowieńskiego obwodu witebskiego, 8 tys. mieszkańców (2010).

Miasto od XVI wieku. W czasach przynależności do Rzeczpospolitej istniał tu zamek obronny. W 1630 roku wojewoda Mikołaj Hlebowicz wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z Witebska. Po I Rozbiorze w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W XIX wieku własność rodu Lubomirskich. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się Napoleon Bonaparte. Istniał tu murowany kościół katolicki i katolicka kaplica cmentarna.

Linki zewnętrzne

Dubrowna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 449 .

@@ Linia 36: / Linia 36: @@
 '''Dubrowna''' (dawn. Dąbrowna, [[Język białoruski|biał.]] ''Дуброўна'') – miasto na [[Białoruś|Białorusi]] położone nad [[Dniepr]]em,  stolica [[Rejon dubrowieński|rejonu dubrowieńskiego]] [[Obwód witebski|obwodu witebskiego]], 8 tys. mieszkańców (2010).
-Miasto od XVI wieku. W czasach przynależności do Rzeczpospolitej istniał tu [[zamek]] obronny. W 1630 roku [[Mikołaj Hlebowicz]] wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z [[Witebsk]]a. Po I Rozbiorze w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W XIX wieku własność rodu [[Lubomirscy|Lubomirskich]]. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się [[Napoleon Bonaparte]]. Istniał tu murowany kościół katolicki i katolicka kaplica cmentarna.
+Miasto od XVI wieku. W czasach przynależności do Rzeczpospolitej istniał tu [[zamek]] obronny. W 1630 roku wojewoda [[Mikołaj Hlebowicz (wojewoda)|Mikołaj Hlebowicz]] wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z [[Witebsk]]a. Po I Rozbiorze w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W XIX wieku własność rodu [[Lubomirscy|Lubomirskich]]. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się [[Napoleon Bonaparte]]. Istniał tu murowany kościół katolicki i katolicka kaplica cmentarna.
 {{przypisy}}