Tadeusz Tyszkiewicz

Tadeusz Tyszkiewicz

Rodzina	Tyszkiewiczowie
Data urodzenia	1774
Data i miejsce śmierci	12 kwietnia 1852 Paryż
Ojciec	Stanisław Antoni Tyszkiewicz
Matka	Ewa Anna Białłozor
Dzieci	-Maria Tyszkiewicz ż. Ignacego Łempickiego -Józefa Tyszkiewicz, ż. Karola Wodzińskiego

{{Szlachcic infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | opis herbu = | grafika = | dynastia = | commons = | żona = | imię oryginalne = | faksymile = | herb = | mąż = | opis grafiki = | rodzeństwo = | odznaczenia = | wszystkie imiona = | tytuł = | opis faksymile = Nieznane pola: "zdjęcie herbu", "zdjęcie", "opis zdjęcia", "malzonka" oraz "nazwa herbu".

Tadeusz Tyszkiewicz hrabia (ur. 1774 – zm. 1852 Paryż) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Od 1790 oficer gwardii mirowskiej, uczestnik wojny z Rosją w 1792 roku. Walczył w stopniu rotmistrza. Po zwycięstwie targowiczan podał się do dymisji i działał w sprzysiężeniu insurekcyjnym w Wilnie. Brał udział w insurekcji kościuszkowskiej, w trakcie której był adiutantem Jakuba Jasińskiego. Walczył w obronie Wilna, w obronie Warszawy przed Prusakami i Pragi przed Suworowem. Po powstaniu wyjechał do Paryża. W 1804 ukończył tam studia z zakresu artylerii i inżynierii. W 1806 został dowódca Gwardii Honorowej, wystawionej przez księcia J. Poniatowskiego dla asysty Napoleonowi I. W stopniu kapitana był oficerem ordynansowym cesarza i odbył kampanię mazurską 1807. Jako pułkownik 2 pułku w 1809 walczył przeciw Austriakom. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego. Generał z 1812 roku i dowódca 19 Brygady Jazdy w kampanii moskiewskiej (zob. 4 Dywizja Jazdy Michała Ignacego Kamieńskiego). Pod Medyną dostał się do niewoli rosyjskiej. Po uwolnieniu w 1814 wziął dymisję.

Od 1820 roku był senatorem-kasztelanem w Królestwie Polskim. W 1828 wyznaczony na członka sądu nad Towarzystwem Patriotycznym - głosował za uniewinnieniem.

W powstaniu listopadowym od 1830 do 1831 roku był cywilnym naczelnikiem powstania, a następnie prezesem Rządu Centralnego na Litwie. Po kapitulacji udał się do Prus, potem do Saksonii. Ostatecznie osiadł w Paryżu, gdzie zmarł. Prochy jego sprowadzono do Polski w 1939 i pochowano w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim.

Był założycielem i członkiem loży wolnomularskiej Bracia Polacy Zjednoczeni w 1820 roku.

Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari.

• 
  Grób gen. Tadeusza Tyszkiewicza i jego żony hrabiny Józefy Sołłohub na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
• 
  Sprowadzenie prochów generała Tadeusza Tyszkiewicza do Warszawy. 14 stycznia 1939 roku
• 
  Tadeusz Tyszkiewicz

Bibliografia

• H. P Kosk generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza Pruszków 2001