Przejdź do zawartości

Patryk O’Brien de Lacy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Oleo (dyskusja | edycje)
m linki zewnętrzne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 22: Linia 22:
|commons = Category:Patryk O'Brien de Lacy
|commons = Category:Patryk O'Brien de Lacy
}}
}}
'''Patryk O’Brien de Lacy''' (ur. [[15 sierpnia]] [[1888]] w Augustówku na [[Obwód grodzieński|Grodzieńszczyźnie]], zm. [[15 października]] [[1964]]<ref>"Życie Warszawy", Nr 251, 18-19 października 1964, s. 12</ref>) – [[podpułkownik]] [[Wojska inżynieryjne|saperów]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]].
'''Patryk O’Brien de Lacy''' (ur. [[15 sierpnia]] [[1888]] w [[Pałac Augustówek w Grodnie|Augustówku]] na [[Obwód grodzieński|Grodzieńszczyźnie]], zm. [[15 października]] [[1964]]<ref>"Życie Warszawy", Nr 251, 18-19 października 1964, s. 12</ref>) – [[podpułkownik]] [[Wojska inżynieryjne|saperów]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]].


== Życiorys ==
== Życiorys ==

Wersja z 17:24, 12 paź 2016

Patryk O’Brien de Lacy
Ilustracja
Patryk O’Brien de Lacy w mundurze armii rosyjskiej
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1888
Augustówek (Grodzieńszczyzna)

Data śmierci

15 października 1964

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

I Korpus Polski w Rosji, 7 Pułk Saperów Wielkopolskich

Stanowiska

dowódca Batalionu Maszynowego Saperów,
szef
• Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Inżynierii
• Biura Badań Technicznych Broni Pancernych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Odznaka „Znak Pancerny”
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Patryk O’Brien de Lacy (ur. 15 sierpnia 1888 w Augustówku na Grodzieńszczyźnie, zm. 15 października 1964[1]) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

Był absolwentem wydziału fizyko-matematycznego Uniwersytetu Petersburskiego. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego, z której wystąpił w 1917 w stopniu podporucznika saperów. Następnie został adiutantem generała Józefa Dowbora-Muśnickiego w I Korpusie Polskim w Rosji[2].

W 1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora. W 1923 kierował pracami jednego z wydziałów Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 7 Pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu[3]. W latach 1924–1926 dowodził Batalionem Maszynowym Saperów, stacjonującym w Nowym Dworze Mazowieckim. W 1928 pełnił służbę w Centralnej Składnicy Inżynieryjnej, pozostając na ewidencji Batalionu Elektrotechnicznego. Następnie kierował Wojskowym Zakładem Zaopatrzenia Inżynierii w Warszawie, a później Biurem Badań Technicznych Broni Pancernych w Warszawie. Od stycznia 1932 do grudnia 1937 obowiązki służbowe łączył z funkcją redaktora naczelnegoPrzeglądu Wojskowo-Technicznego”.

W 1939 – niedługo przed wybuchem II wojny światowej – został przeniesiony wraz z BBTBr.Panc. do Pińska. Po 17 września i agresji ZSRR na Polskę przedostał się do Rumunii, a tam trafił do obozu dla internowanych. W lutym 1941 został wydany Niemcom. Umieszczono go w oflagu VI B pod Dössel (obecnie dzielnica Warburga), gdzie przebywał do wyzwolenia obozu przez US Army w kwietniu 1945.

Rodzina

Pochodził ze starego rodu hrabiowskiego, wywodzącego się z Irlandii. Był bratem Terencjusza i Maurycego. Żonaty z Marią z Duszyńskich, z którą miał syna Hugona[4] (1925–1958) oraz córkę Margaret (ur. 1928), autorkę wspomnień Dzikie gęsi z Zielonej Wyspy.

Awanse

  • Major – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 52. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów
  • Podpułkownik – 23 stycznia 1929 ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 1 lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów

Ordery i odznaczenia

  1. "Życie Warszawy", Nr 251, 18-19 października 1964, s. 12
  2. Echa Polesia – Joanna Sypuła-Gliwa, Dzikie gęsi z Zielonej Wyspy (pol.) [dostęp 2011-11-15]
  3. "Rocznik Oficerski 1923" s. 20, 886, 906
  4. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej - Hugo O’Brien de Lacy (pol.) [dostęp 2011-11-15]
  5. Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 251)

Bibliografia