Patryk O’Brien de Lacy
.jpg) Patryk O’Brien de Lacy w mundurze armii rosyjskiej | |
 pułkownik broni pancernych
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1888 |
|---|---|
| Data śmierci |
15 października 1964 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik biura |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Patryk O’Brien de Lacy (ur. 5 sierpnia 1888 w Augustówku, zm. 15 października 1964[1]) – pułkownik broni pancernych Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 5 sierpnia 1888 w majątku Augustówek, w ówczesnym powiecie grodzieńskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Aleksandra i Gabrieli z Radowickich[2][3]. Był bratem Terencjusza (1885–1932), tytularnego pułkownika kawalerii Wojska Polskiego, i Maurycego (1891–1978), działacza społecznego.
1909 ukończył gimnazjum w Grodnie. Był absolwentem wydziału fizyko-matematycznego Uniwersytetu Petersburskiego. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego, z której wystąpił w 1917 w stopniu podporucznika saperów. Następnie został adiutantem generała Józefa Dowbora-Muśnickiego w I Korpusie Polskim w Rosji[4].
W 1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 54. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a jego oddziałem macierzystym był 7 pułk saperów wielkopolskich w Poznaniu[5]. W 1923 kierował pracami jednego z wydziałów Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 7 pułku saperów wielkopolskich[6]. W październiku 1924 został przeniesiony do Batalionu Maszynowego w Nowym Dworze Mazowieckim na stanowisko dowódcy batalionu[7][8]. Batalionem dowodził do października 1926. W 1928 pełnił służbę w Centralnej Składnicy Inżynieryjnej, pozostając na ewidencji batalionu elektrotechnicznego[9]. 23 stycznia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 i 1. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[10]. Następnie kierował Wojskowym Zakładem Zaopatrzenia Inżynierii w Warszawie[11]. W kwietniu 1933 został przeniesiony z Kierownictwa Zaopatrzenia Technicznego do Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii na stanowisko kierownika[12]. Z dniem 1 grudnia 1934 został przeniesiony do Biura Badań Technicznych Broni Pancernych w Warszawie na stanowisko kierownika biura[13][14]. Od stycznia 1932 do grudnia 1937 obowiązki służbowe łączył z funkcją redaktora naczelnego „Przeglądu Wojskowo-Technicznego”. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 1. lokatą w korpusie oficerów broni pancernych (grupa liniowa)[15][16].
W 1939 – niedługo przed wybuchem II wojny światowej – został przeniesiony wraz z BBTBr.Panc. do Pińska. Po 17 września i agresji ZSRR na Polskę przedostał się do Rumunii, a tam trafił do obozu dla internowanych. W lutym 1941 został wydany Niemcom. Umieszczono go w oflagu VI B pod Dössel (obecnie dzielnica Warburga), gdzie przebywał do wyzwolenia obozu przez US Army w kwietniu 1945.
30 lutego 1924 ożenił się z Marią z Duszyńskich, z którą miał syna Hugona[17] (1925–1958) i córkę Margaret (ur. 1928), autorkę wspomnień Dzikie gęsi z Zielonej Wyspy[2][3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18][19]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 9 listopada 1931 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”[20][21][22]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[2][23] (po raz pierwszy w 1922[24])
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[25][26]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 16 marca 1928 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”[27][28]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[29]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[29]
- Honorowa odznaka „Znak Pancerny” – 11 listopada 1933[30]
- Medal Zwycięstwa[29][31]
- brytyjski Medal Wojny 1939–1945[29]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Życie Warszawy”, Nr 251, 18–19 października 1964, s. 12.
- ↑ a b c d e Łoza 1938 ↓, s. 530.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Echa Polesia – Joanna Sypuła-Gliwa, Dzikie gęsi z Zielonej Wyspy (pol.) [dostęp 2011-11-15]
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 230 tu podano, że urodził się 22 lipca 1888.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20, 886, 906.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 9 października 1924, s. 582.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 819, 828.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 582, 592.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 248, 840.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 267.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 499.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 418.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 231.
- ↑ Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej - Hugo O’Brien de Lacy (pol.) [dostęp 2011-11-15]
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932, s. 380.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 359.
- ↑ Łoza 1938 ↓, s. 530, tu błędnie krzyż oficerski.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-14].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 kwietnia 1922, s. 251.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 2.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 58.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 298.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 582.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- OʹBrien de Lacy Patryk. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.9060 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-14].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Zdzisław G. Kowalski, Fachowe czasopisma wojskowe w latach 1918–1939, Biuletyn Nr 19 Wojskowej Służby Archiwalnej, Warszawa 1996.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Margaret O'Brien de Lacy, Dzikie gęsi z Zielonej Wyspy, Joanna Sypuła-Gliwa, Łomianki: LTW, 2009, ISBN 978-83-7565-058-7, OCLC 750717791.
- Echa Polesia – Joanna Sypuła-Gliwa, Dzikie gęsi z Zielonej Wyspy
- Jeńcy Oflagu VI B Dössel
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni odznaką „Znak Pancerny”
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 7 Pułku (batalionu) Saperów Wielkopolskich
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie batalionu elektrotechnicznego
- Podpułkownicy saperów II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Medalem Wojny 1939–1945
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Pułkownicy broni pancernych II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1888
- Zmarli w 1964
- Żołnierze Wojska Polskiego internowani w Rumunii w czasie II wojny światowej