Henryk Fleming: Różnice pomiędzy wersjami

Henryk I Fleming
Data urodzenia	1230
Data śmierci	1300
	biskup warmiński
Okres sprawowania	1278 - 1300
Wyznanie	katolickie
Kościół	łaciński
Nominacja biskupia	1279
Sakra biskupia	przed 21 marca 1279

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:38, 20 sie 2019

Henryk I Fleming (ur. 1230, zm. 15 lipca 1300) – drugi (po Anzelmie) biskup warmiński^[1].

Biografia

Henryk Fleming po 1264 został członkiem kapituły warmińskiej, w 1261 udał się wraz z biskupem Anzelmem na Śląsk. Może to świadczyć, iż Fleming zdobył odpowiednie wykształcenie i nabrał ogłady w duchu teologicznym. Po 1261 Fleming został proboszczem w Hardegg koło Znaim, nad rzeką Thalą, w Dolnej Austrii^[2]. Po powrocie na Warmię Fleming otrzymał od Anzelma godność prepozyta kapituły. Był to początek odbudowy kapituły warmińskiej, której członkowie w I poł. XIII w. znajdowali się w biskupstwie ołomunieckim. Biskup Bruno mógł przyczynić się do tego procesu. Po śmierci Anzelma w 1278 r. kapituła wybrała na jego następcę Henryka Fleminga. Jego zatwierdzenia odmówił arcybiskup ryski Jan von Lune. Jako przyczynę podał fakt, że obiecał biskupstwo już wcześniej prepozytowi kapituły ryskiej – Janowi von Vechtenowi. Obaj kandydaci odwołali się do papieża. Henryk mógł pozwolić sobie na podróż do Rzymu, dzięki pieniądzom brata. Papież poparł Henryka. Biskup Fleming wyświęcony został 21 marca 1279 r. Przed 21 marca 1279 roku przyjął sakrę biskupią, jako drugi w historii biskup diecezji warmińskiej (po Anzelmie). Po przybyciu do Braniewa około 1282 roku, a w 1284 roku nadał mu nowy przywilej lokacyjny na prawie lubeckim i być może ufundował kaplicę św. Andrzeja w wieży bramnej przy zamku biskupim. Sprawował funkcje duchowne w Braniewie, był proboszczem parafii katedralnej, dziekanem oraz kanonikiem warmińskim. Ufundował klasztor franciszkanów w Braniewie zniszczony następnie przez skonfliktowanych z biskupem Krzyżaków.

Zbudował nową katedrę we Fromborku i przeniósł tam stolicę diecezji (z Braniewa); przeniósł również do Fromborka kapitułę warmińską. Sprowadzał do diecezji kolonistów niemieckich.

Zmarł 15 lipca 1300 i został pochowany w katedrze fromborskiej. Do dnia dzisiejszego w posadce katedry zachowała się zatarta płyta nagrobna biskupa Fleminga^[2].

Przypisy

↑ Poczet biskupów warmińskich
↑ ^a ^b Henryk Fleming - Encyklopedia Warmii i Mazur, „Encyklopedia Warmii i Mazur” [dostęp 2017-03-09] (pol.).

[1] Poczet biskupów warmińskich

[:0-2] Henryk Fleming - Encyklopedia Warmii i Mazur, „Encyklopedia Warmii i Mazur” [dostęp 2017-03-09] (pol.).

[1]

[2]

@@ Linia 42: / Linia 42: @@
 == Biografia ==
-[[Plik:Braniewo - wieża bramna zamku biskupiego.jpg|lewo|mały|Wieża bramna, jedyny ocalały fragment [[Zamek w Braniewie|zamku biskupiego w Braniewie]] zbudowanego za panowania Henryka Fleminga]]
+[[Plik:Braniewo - wieża bramna zamku biskupiego.jpg|lewo|mały|Wieża bramna, jedyny ocalały fragment [[Zamek w Braniewie|zamku biskupiego w Braniewie]] zbudowanego przypuszczalnie za panowania Henryka Fleminga]]
-Henryk Fleming po 1264 został członkiem kapituły warmińskiej, w 1261 udał się wraz z biskupem Anzelmem na Śląsk. Może to świadczyć, iż Fleming zdobył odpowiednie wykształcenie i nabrał ogłady w duchu teologicznym. Po 1261 Fleming został proboszczem w Hardegg koło Znaim, nad rzeką Thalą, w Dolnej Austrii<ref name=":0">{{Cytuj|tytuł=Henryk Fleming - Encyklopedia Warmii i Mazur|czasopismo=Encyklopedia Warmii i Mazur|data dostępu=2017-03-09|url=http://encyklopedia.warmia.mazury.pl/index.php/Henryk_Fleming|język=pl-PL}}</ref>. Po powrocie na Warmię Fleming otrzymał od Anzelma godność prepozyta kapituły. Był to początek odbudowy kapituły warmińskiej, której członkowie w I poł. XIII w. znajdowali się w biskupstwie ołomunieckim. Biskup Bruno mógł przyczynić się do tego procesu. Po śmierci Anzelma w 1278 r. kapituła wybrała na jego następcę Henryka Fleminga. Jego zatwierdzenia odmówił arcybiskup ryski Jan von Lune. Jako przyczynę podał fakt, że obiecał biskupstwo już wcześniej prepozytowi kapituły ryskiej – Janowi von Vechtenowi. Obaj kandydaci odwołali się do papieża. Henryk mógł pozwolić sobie na podróż do Rzymu, dzięki pieniądzom brata. Papież poparł Henryka. Biskup Fleming wyświęcony został 21 marca 1279 r.Lokował Braniewo w 1284 na prawie lubeckim, ufundował kaplicę św. Andrzeja w wieży bramnej przy [[Zamek w Braniewie|zamku biskupim]]. Sprawował funkcje duchowne w [[Braniewo|Braniewie]], był [[proboszcz]]em [[parafia|parafii]] [[katedra]]lnej, [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanem]] oraz [[kanonik]]iem [[Warmia|warmińskim]]. Przed 21 marca 1279 roku przyjął [[sakra|sakrę]] biskupią, jako drugi w historii [[biskup]] diecezji warmińskiej (po [[Anzelm (biskup warmiński)|Anzelmie]]).
+Henryk Fleming po 1264 został członkiem kapituły warmińskiej, w 1261 udał się wraz z biskupem Anzelmem na Śląsk. Może to świadczyć, iż Fleming zdobył odpowiednie wykształcenie i nabrał ogłady w duchu teologicznym. Po 1261 Fleming został proboszczem w Hardegg koło Znaim, nad rzeką Thalą, w Dolnej Austrii<ref name=":0">{{Cytuj|tytuł=Henryk Fleming - Encyklopedia Warmii i Mazur|czasopismo=Encyklopedia Warmii i Mazur|data dostępu=2017-03-09|url=http://encyklopedia.warmia.mazury.pl/index.php/Henryk_Fleming|język=pl-PL}}</ref>. Po powrocie na Warmię Fleming otrzymał od Anzelma godność prepozyta kapituły. Był to początek odbudowy kapituły warmińskiej, której członkowie w I poł. XIII w. znajdowali się w biskupstwie ołomunieckim. Biskup Bruno mógł przyczynić się do tego procesu. Po śmierci Anzelma w 1278 r. kapituła wybrała na jego następcę Henryka Fleminga. Jego zatwierdzenia odmówił arcybiskup ryski Jan von Lune. Jako przyczynę podał fakt, że obiecał biskupstwo już wcześniej prepozytowi kapituły ryskiej – Janowi von Vechtenowi. Obaj kandydaci odwołali się do papieża. Henryk mógł pozwolić sobie na podróż do Rzymu, dzięki pieniądzom brata. Papież poparł Henryka. Biskup Fleming wyświęcony został 21 marca 1279 r. Przed 21 marca 1279 roku przyjął [[sakra|sakrę]] biskupią, jako drugi w historii [[biskup]] diecezji warmińskiej (po [[Anzelm (biskup warmiński)|Anzelmie]]). Po przybyciu do Braniewa około 1282 roku, a w 1284 roku nadał mu nowy przywilej lokacyjny na prawie lubeckim i być może ufundował kaplicę św. Andrzeja w wieży bramnej przy [[Zamek w Braniewie|zamku biskupim]]. Sprawował funkcje duchowne w [[Braniewo|Braniewie]], był [[proboszcz]]em [[parafia|parafii]] [[katedra]]lnej, [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanem]] oraz [[kanonik]]iem [[Warmia|warmińskim]]. Ufundował klasztor franciszkanów w Braniewie zniszczony następnie przez skonfliktowanych z biskupem Krzyżaków.
 Zbudował nową [[Katedra|katedrę]] we [[Frombork]]u i przeniósł tam stolicę diecezji (z Braniewa); przeniósł również do Fromborka [[kapituła warmińska|kapitułę warmińską]]. Sprowadzał do diecezji kolonistów [[Niemcy|niemieckich]].