Wielki porządek: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
Plik:Muzeum Kapitolinskie.JPG|Rzym - Muzeum Kapitolińskie (Palazzo dei Conservatori), proj. Michał Anioł z lat 30. XVI wieku |
Plik:Muzeum Kapitolinskie.JPG|Rzym - Muzeum Kapitolińskie (Palazzo dei Conservatori), proj. Michał Anioł z lat 30. XVI wieku |
||
Plik:Palazzo del Capitanio - Vicenza.jpg|Vicenza - Palazzo del Capitanio proj. Andrea Palladio z 1565 r. (budowa 1571-72) |
Plik:Palazzo del Capitanio - Vicenza.jpg|Vicenza - Palazzo del Capitanio proj. Andrea Palladio z 1565 r. (budowa 1571-72) |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
Plik:9039 - Milano, Corso Venezia - Giovanni Perego, Palazzo Saporiti (1812) - Foto Giovanni Dall'Orto 22-Apr-2007.jpg|Mediolan - Palazzo Saporiti z 1812 r. |
Plik:9039 - Milano, Corso Venezia - Giovanni Perego, Palazzo Saporiti (1812) - Foto Giovanni Dall'Orto 22-Apr-2007.jpg|Mediolan - Palazzo Saporiti z 1812 r. |
||
Plik:Śmiełów 252-16.jpg|[[Pałac w Śmiełowie]] z 1797 r. |
Plik:Śmiełów 252-16.jpg|[[Pałac w Śmiełowie]] z 1797 r. |
||
Plik:Biblioteca Raczynski, Poznan, Polonia, 2014-09-18, DD 45.jpg|[[Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu|Poznań - Biblioteka Raczyńskich]] z lat 1822-28 |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
</gallery><br /> |
</gallery><br /> |
||
Wersja z 11:13, 23 paź 2019
Wielki porządek także kolosalny porządek – w architekturze to uporządkowanie elewacji poprzez zastosowanie pilastrów, kolumn lub półkolumn obejmujących kilka (minimum dwie) kondygnacji, pozwoliło uzyskać równowagę proporcji gzymsu wieńczącego do skali porządku występującego w układzie ściany.
Wielki porządek wprowadził do architektury w okresie renesansu Leone Battista Alberti w kościele di Sant'Andrea w Mantui z około 1472 roku. Z projektów Rafaela wynika, że zamierzał wznieść w Rzymie pałac, w którym wszystkie pilastry miały kolosalny porządek, rozciągając się na dwóch piętrach do pełnej wysokości piano nobile. Michał Anioł zaprojektował Pałac na Kapitolu w Rzymie (1564-1568), używając kombinacji pilastrów korynckich z małymi jońskimi kolumnami otaczającymi okna na piętrze i otwartą loggią w parterze. Wielki porządek stał się główną cechą włoskiej architektury barokowej i manierystycznej w końcu XVI wieku.
Jego wykorzystanie zostało ugruntowane przez Andreę Palladio w XVII wieku stanowiąc główną cechę późniejszego kierunku palladiańskiego. Palladiański typ pałacowy był popularny w Polsce pod koniec XVIII wieku i uważany jest za charakterystyczny dla architektury klasycyzmu polskiego.
Wielki porządek zastosowano także m.in. w Mauritshuis w Hadze z 1633-44 roku, Eltham Lodge z 1664 r., na wschodniej fasadzie Luwru z 1667-74 roku i Buckingham Palace w Londynie.
-
Mantua - Bazylika Sant Andrea, ok. 1472
-
Rzym - Muzeum Kapitolińskie (Palazzo dei Conservatori), proj. Michał Anioł z lat 30. XVI wieku
-
Vicenza - Palazzo del Capitanio proj. Andrea Palladio z 1565 r. (budowa 1571-72)
-
Warszawa - kościół Sakramentek z 1688 r.
-
Gdańsk - Kaplica Królewska z 1678-81 r., proj. Tylman van Gameren,
-
Mediolan - Palazzo Saporiti z 1812 r.
-
Pałac w Śmiełowie z 1797 r.
-
Poznań - Biblioteka Raczyńskich z lat 1822-28
-
Kraków - Bank PKO z 1922 r.
Zobacz też
- porządek dorycki
- porządek joński
- porządek koryncki
- porządek toskański
- porządek kompozytowy
- porządek spiętrzony
- style architektoniczne
Bibliografia
- Klemens Krajewski, Mała encyklopedia architektury i wnętrz, Zakład Narodowy im. Ossolińskich-Wydawnictwo, Wrocław 1974
- Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1974
- Monika Melters, Kolossalordnung. Zum Palastbau in Italien und Frankreich zwischen 1420 und 1670, Berlin 2008