Jan Jerzy Plersch: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:04, 2 sty 2020

symboliczny nagrobek wojewody Jana Tarły

Jan Jerzy Plersch (ur. 1704 lub 1705, zm. 1 stycznia 1774 w Warszawie) – polski rzeźbiarz niemieckiego pochodzenia, jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy warszawskich.

Stylistyka jego rzeźb nawiązuje w pewnym stopniu do tzw. szkoły lwowskiej w rzeźbie. Portalowy nagrobek symboliczny wojewody Jana Tarły wykonany dla kościoła o.o. pijarów obecnie w kościele Matki Bożej Łaskawej o.o. jezuitów w Warszawie (zniszczony w czasie II wojny światowej, scalony i zrekonstruowany w 2010) jest porównywalny do najlepszych osiągnięć rzeźby europejskiej XVIII wieku i to zarówno pod względem treści, jak i wykonania.

Osobny artykuł: portalowy kenotaf wojewody Jana Tarły.

Inne ważne dzieła to grupa Zaślubin Marii w kościele Karmelitów w Warszawie, a także ambona i rzeźby z górnej kondygnacji fasady kościoła Wizytek w Warszawie, odnowione w roku 2009: Elżbiety i Maryi ze sceny Nawiedzenia oraz świętych Józefa, Joachima, Anny i Zachariasza.

W 1729 na zlecenie Zofii Denhoffowej z Sieniawskich wykonał posąg św. Jana Nepomucena w Warszawie^[1]. Wykonywał też sztukaterie w kościele św. Krzyża w Wołczynie^[2].

Jego żoną była Marianna Magdalena z Fontanów, córka Józefa (II) Fontany^[3]. Jego syn Jan Bogumił Plersch był portrecistą i dekoratorem wnętrz na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego. Synem Jana Jerzego Plerscha był kanonik wolborski Teodor Plersch^[4].

Zobacz też

Przypisy

↑ Kaczmarzyk-Byszewska, s. 716.
↑ WojciechW. Walczak WojciechW., KarolK. Łopatecki KarolK., Stan badań nad wielokulturowym dziedzictwem dawnej Rzeczypospolitej, tom 4, Instytut Badań nad Dziedzictwem Kulturowym Europy, 1 grudnia 2013, ISBN 978-83-934920-7-7 [dostęp 2020-01-02] (pol.).
↑ Kaczmarzyk-Byszewska, s. 717.
↑ Michał Kowalski, Dzieje Mniszewa, Warszawa 1984, s. 18.

Bibliografia

J. Białostocki: Drzwi śmierci: Antyczny symbol grobowy i jego tradycja [w:] Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982 [o pomniku Tarły]
D. Kaczmarzyk: Nowe materiały do monografii Jana Jerzego Plerscha. „Biuletyn Historii Sztuki”, nr XXXIII, 1971, z. 3
Jadwiga Kaczmarzyk-Byszewska: Plersch (Plersz, Pleys, Pleisch) Jan Jerzy. W Polski Słownik Biograficzny. T. XXVI. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1981, s. 716-718.
K. Lewicka, B. Osińska: Poczet artystów polskich, Warszawa 1996

Rzeźby w Ogrodzie Saskim

Rzeźbiarstwo
Malarstwo
Architektura wojskowa
Flora

[1] Kaczmarzyk-Byszewska, s. 716.

[2] WojciechW. Walczak WojciechW., KarolK. Łopatecki KarolK., Stan badań nad wielokulturowym dziedzictwem dawnej Rzeczypospolitej, tom 4, Instytut Badań nad Dziedzictwem Kulturowym Europy, 1 grudnia 2013, ISBN 978-83-934920-7-7 [dostęp 2020-01-02] (pol.).

[3] Kaczmarzyk-Byszewska, s. 717.

[4] Michał Kowalski, Dzieje Mniszewa, Warszawa 1984, s. 18.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 14: / Linia 14: @@
 Inne ważne dzieła to grupa Zaślubin Marii w [[Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie|kościele Karmelitów w Warszawie]], a także ambona i rzeźby z górnej kondygnacji fasady [[Kościół Wizytek w Warszawie|kościoła Wizytek w Warszawie]], odnowione w roku [[2009]]: Elżbiety i Maryi ze sceny Nawiedzenia oraz świętych Józefa, Joachima, Anny i Zachariasza.
-W 1729 na zlecenie [[Zofia Czartoryska z Sieniawskich|Zofii Denhoffowej z Sieniawskich]] wykonał posąg św. Jana Nepomucena w Warszawie<ref>Kaczmarzyk-Byszewska, s. 716.</ref>.
+W 1729 na zlecenie [[Zofia Czartoryska z Sieniawskich|Zofii Denhoffowej z Sieniawskich]] wykonał posąg św. Jana Nepomucena w Warszawie<ref>Kaczmarzyk-Byszewska, s. 716.</ref>. Wykonywał też sztukaterie w kościele św. Krzyża w [[Wołczyn (obwód brzeski)|Wołczynie]]<ref>{{Cytuj |autor = Wojciech Walczak, Karol Łopatecki |tytuł = Stan badań nad wielokulturowym dziedzictwem dawnej Rzeczypospolitej, tom 4 |data = 2013-12-01 |data dostępu = 2020-01-02 |isbn = 978-83-934920-7-7 |wydawca = Instytut Badań nad Dziedzictwem Kulturowym Europy |url = https://books.google.pl/books?id=0FBaDwAAQBAJ&pg=PA121&lpg=PA121&dq=guttmejer+wo%C5%82czynie&source=bl&ots=nca6VRC6x-&sig=ACfU3U1N3h5qd3QfDp0JeFM1M8lRY73j1g&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiot_Xzh-XmAhWGk4sKHYPcC3gQ6AEwAHoECAoQAQ#v=onepage&q=guttmejer%20wo%C5%82czynie&f=false |język = pl}}</ref>.
 Jego żoną była Marianna Magdalena z Fontanów, córka [[Józef Fontana|Józefa (II) Fontany]]<ref>Kaczmarzyk-Byszewska, s. 717.</ref>. Jego syn [[Jan Bogumił Plersch]] był portrecistą i dekoratorem wnętrz na dworze [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]]. Synem Jana Jerzego Plerscha był kanonik wolborski [[Teodor Plersch]]<ref>Michał Kowalski, Dzieje Mniszewa, Warszawa 1984, s. 18.</ref>.
@@ Linia 33: / Linia 33: @@
 == Rzeźby w Ogrodzie Saskim ==
-<gallery widths=110 heights=200>
+<gallery widths="110" heights="200">
 Plik:Ogrod Saski Rzezbiarstwo Plersch.jpg|<center>Rzeźbiarstwo</center>
 Plik:Ogrod Saski Malarstwo Plersch.jpg|<center>Malarstwo</center>