Przejdź do zawartości

Autobus piętrowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dopisanie informacji o pierwszym autobusie piętrowym, rozwinięcie artykułu o tematykę autokarów turystycznych bo pierwotnie skupiał się tylko na autobusach miejskich. Uzupełnienie ciekawostek związanych z autobusami piętrowymi. Zastąpienie wpisu o taborze firmy Polski Bus - obecnie nie fukcjonuje w Polsce. Dopisanie informacji o firmie Optibus, która również ma autokary piętrowe. Dodanie zdjęcia turystycznego autokaru piętrowego.
m drobne redakcyjne
Linia 4: Linia 4:
[[Plik:Cropped jumbo.jpg|thumb|[[Neoplan Jumbocruiser]] dwuczłonowy autobus piętrowy]]
[[Plik:Cropped jumbo.jpg|thumb|[[Neoplan Jumbocruiser]] dwuczłonowy autobus piętrowy]]
[[Plik:Megabus Van Hool TD925 DD014 in New York City.jpg|thumb|Autobus piętrowy Van Hool TD925 w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]].]]
[[Plik:Megabus Van Hool TD925 DD014 in New York City.jpg|thumb|Autobus piętrowy Van Hool TD925 w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]].]]
'''Autobus piętrowy''' – [[autobus]] z dwoma poziomami (piętrami), mieszczący od 60 do ponad 90 pasażerów.
'''Autobus piętrowy''' – [[autobus]] z dwoma poziomami (piętrami) do przewozu pasażerów.


W [[Transport miejski|komunikacji miejskiej]] wykorzystywany głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], gdzie najbardziej rozpoznawalnym modelem jest londyński [[Routemaster]]. Autobusy piętrowe stanowią znaczną część taboru również w [[Hongkong]]u i [[Singapur]]ze, a na kontynencie europejskim w [[Berlin]]ie oraz w [[Dublin]]ie, gdzie przewoźnik [[Dublin Bus]] posiada 916 autobusów piętrowych<ref name=Dublin>{{cytuj stronę |url=http://www.dublinbus.ie/en/About-Us/Dublin-Bus-Fleet/ |data dostępu=2012-10-01 | język=en| tytuł=Tabor autobusowy Dublin Bus}}</ref>.
Pierwszy autobus piętrowy - Neoplan Skyliner został skonstruowany w 1967 roku<ref>{{Cytuj |autor = NEOPLAN |tytuł = The NEOPLAN Skyliner success story {{!}} NEOPLAN |data dostępu = 2019-11-21 |opublikowany = www.neoplan.com |url = https://www.neoplan.com/global/en/coaches/history-of-the-skyliner/history-of-the-skyliner.html |język = en}}</ref>.

W [[Transport miejski|komunikacji miejskiej]] wykorzystywany głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], gdzie najbardziej rozpoznawalnym modelem jest londyński [[Routemaster]]. Autobusy piętrowe stanowią znaczną część taboru również w [[Hongkong]]u i [[Singapur]]ze, a na kontynencie europejskim - w [[Berlin]]ie oraz w [[Dublin]]ie, gdzie przewoźnik [[Dublin Bus]] posiada 916 autobusów piętrowych<ref name=Dublin>{{cytuj stronę |url=http://www.dublinbus.ie/en/About-Us/Dublin-Bus-Fleet/ |data dostępu=2012-10-01 | język=en| tytuł=Tabor autobusowy Dublin Bus}}</ref>.


Istnieją modele autobusów bez dachu, które wykorzystywane są do obwożenia turystów po większych miastach (np. [[Londyn]], [[Edynburg]], [[Dublin]], [[Kraków]]).
Istnieją modele autobusów bez dachu, które wykorzystywane są do obwożenia turystów po większych miastach (np. [[Londyn]], [[Edynburg]], [[Dublin]], [[Kraków]]).


Piętrowa konstrukcja bywa także stosowana w przypadku [[autokar|autobusów dalekobieżnych]] (autokarów).
Inne wersje autobusów piętrowych znajdują również zastosowanie w komunikacji międzynarodowej.


== Autokary piętrowe ==
Wśród turystycznych autobusów piętrowych na kontynencie europejskim spotkać możemy takie modele jak: Neoplan Skyliner, Setra 431 DT i 531 DT, Van Hool TDX25 i TDX27 Astromega. Rzadziej występują autokary piętrowe producentów hiszpańskich, np. Ayats Bravo, Beulas Jewel.
Pierwszy autokar piętrowy [[Neoplan Skyliner]] został skonstruowany w 1967 roku<ref>{{Cytuj |autor = NEOPLAN |tytuł = The NEOPLAN Skyliner success story {{!}} NEOPLAN |data dostępu = 2019-11-21 |opublikowany = www.neoplan.com |url = https://www.neoplan.com/global/en/coaches/history-of-the-skyliner/history-of-the-skyliner.html |język = en}}</ref>.


W Europie do współcześnie produkowanych autokarów piętrowych należą m.in. [[Neoplan Skyliner]], [[Setra Top Class|Setra S 531 DT]], [[Van Hool Astromega|Van Hool TDX25]] i [[Van Hool Astromega|TDX27 Astromega]]. Rzadziej występują autokary piętrowe producentów hiszpańskich, np. [[Ayats Bravo]], [[Beulas Jewel]].
Turystyczne autokary piętrowe zazwyczaj występują w długości nadwozia pomiędzy 13 a 14 metrów. Do początków XXI wieku produkowane były autokary piętrowe o długości 12 metrów - Setra S228, Setra S328, Neoplan N122, Ayats Bravo I, jednak ze względu na małą pojemność pasażerską i bagażową producenci stopniowo zastępowali je dłuższymi modelami.


Turystyczne autokary piętrowe zazwyczaj występują w długości nadwozia pomiędzy 13 a 14 metrów{{fakt}}. Do początków XXI wieku produkowane były autokary piętrowe o długości 12 metrów [[Setra S 228]], [[Setra S 328]], [[Neoplan Skyliner|Neoplan N122]], [[Ayats Bravo|Ayats Bravo I]], jednak ze względu na małą pojemność pasażerską i bagażową producenci stopniowo zastępowali je dłuższymi modelami{{fakt}}.
Największą wadą autokarów piętrowych jest mniejsza pojemność bagażników, co jest szczególnie dokuczliwe ze względu na fakt, że autokary te zabierają nawet o 30 pasażerów więcej od standardowego autokaru 12-metrowego (50 pasażerów). Problem ten częściowo rozwiązywany jest przez montaż dodatkowego bagażnika - tzw. "plecaka" na tylnej ścianie autokaru lub dołączenie przyczepy bagażowej.

Największą wadą autokarów piętrowych jest mniejsza pojemność bagażników, co jest szczególnie dokuczliwe ze względu na fakt, że autokary te zabierają nawet o 30 pasażerów więcej od standardowego autokaru 12-metrowego (50 pasażerów). Problem ten częściowo rozwiązywany jest przez montaż dodatkowego bagażnika tzw. "plecaka" na tylnej ścianie autokaru lub dołączenie przyczepy bagażowej.


Inną bolączką autobusów piętrowych jest niska ładowność związana z wysoką masą własną pojazdów. Pusty turystyczny autokar piętrowy waży w granicach 17-19 ton, co przy dopuszczalnej masie całkowitej dla pojazdu trzyosiowego wynoszącej 26 ton powoduje, że autokarem takim dość łatwo przekroczyć normy wagowe.
Inną bolączką autobusów piętrowych jest niska ładowność związana z wysoką masą własną pojazdów. Pusty turystyczny autokar piętrowy waży w granicach 17-19 ton, co przy dopuszczalnej masie całkowitej dla pojazdu trzyosiowego wynoszącej 26 ton powoduje, że autokarem takim dość łatwo przekroczyć normy wagowe.
Linia 41: Linia 42:
== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}




[[Kategoria:Autobusy piętrowe| ]]
[[Kategoria:Autobusy piętrowe| ]]

Wersja z 16:44, 2 lut 2020

Autobus piętrowy (Routemaster) w Londynie
Wycieczkowy autobus piętrowy (bez dachu) w Cambridge
Autobus miejski w Berlinie
Neoplan Jumbocruiser dwuczłonowy autobus piętrowy
Autobus piętrowy Van Hool TD925 w Nowym Jorku.

Autobus piętrowyautobus z dwoma poziomami (piętrami) do przewozu pasażerów.

W komunikacji miejskiej wykorzystywany głównie w Wielkiej Brytanii, gdzie najbardziej rozpoznawalnym modelem jest londyński Routemaster. Autobusy piętrowe stanowią znaczną część taboru również w Hongkongu i Singapurze, a na kontynencie europejskim – w Berlinie oraz w Dublinie, gdzie przewoźnik Dublin Bus posiada 916 autobusów piętrowych[1].

Istnieją modele autobusów bez dachu, które wykorzystywane są do obwożenia turystów po większych miastach (np. Londyn, Edynburg, Dublin, Kraków).

Piętrowa konstrukcja bywa także stosowana w przypadku autobusów dalekobieżnych (autokarów).

Autokary piętrowe

Pierwszy autokar piętrowy – Neoplan Skyliner został skonstruowany w 1967 roku[2].

W Europie do współcześnie produkowanych autokarów piętrowych należą m.in. Neoplan Skyliner, Setra S 531 DT, Van Hool TDX25 i TDX27 Astromega. Rzadziej występują autokary piętrowe producentów hiszpańskich, np. Ayats Bravo, Beulas Jewel.

Turystyczne autokary piętrowe zazwyczaj występują w długości nadwozia pomiędzy 13 a 14 metrów[potrzebny przypis]. Do początków XXI wieku produkowane były autokary piętrowe o długości 12 metrów – Setra S 228, Setra S 328, Neoplan N122, Ayats Bravo I, jednak ze względu na małą pojemność pasażerską i bagażową producenci stopniowo zastępowali je dłuższymi modelami[potrzebny przypis].

Największą wadą autokarów piętrowych jest mniejsza pojemność bagażników, co jest szczególnie dokuczliwe ze względu na fakt, że autokary te zabierają nawet o 30 pasażerów więcej od standardowego autokaru 12-metrowego (50 pasażerów). Problem ten częściowo rozwiązywany jest przez montaż dodatkowego bagażnika – tzw. "plecaka" na tylnej ścianie autokaru lub dołączenie przyczepy bagażowej.

Inną bolączką autobusów piętrowych jest niska ładowność związana z wysoką masą własną pojazdów. Pusty turystyczny autokar piętrowy waży w granicach 17-19 ton, co przy dopuszczalnej masie całkowitej dla pojazdu trzyosiowego wynoszącej 26 ton powoduje, że autokarem takim dość łatwo przekroczyć normy wagowe.

Autobusy piętrowe w Polsce

  • część taboru jeżdżącego w barwach firmy Flixbus stanowią autobusy piętrowe Van Hool TD927 Astromega
  • Oryginalne piętrowe autobusy marki AEC Routemaster można również zobaczyć w Warszawie dzięki uprzejmości "double-decker".
  • w Warszawie autobusy londyńskie są w Muzeum Motoryzacji i Techniki[3].
  • w Gdyni jeździ jeden (6001) autobus na linii 050 dowożący do przystani tramwaju wodnego przy al. Jana Pawła II (bezpłatny dla jego pasażerów)
  • w Tychach w bezpłatnej dla młodzieży linii kursującej w pobliże Jeziora Paprocańskiego podczas wakacji jeździł jeden autobus tego typu
  • w Krakowie w latach 90. XX wieku był testowany na linii 119 jeden autobus, oprócz niego jeździ autobus turystyczny prywatnej firmy
  • Autobus piętrowy w firmie Optibus. Bieszczady
    w Radomiu do 2003 r. jeździły testowo 2 piętrusy które później trafiły do Jaworzna. Jeden jeździł na linii wycieczkowej "30", później "21", a drugi na linii "69" kursującej po wszystkich marketach w Radomiu jednak później także trafił na linię "21"
  • w Gdańsku w firmie City Tour Gdańsk
  • w Warszawie w firmie Optibus znajdują się turystyczne autobusy piętrowe MAN Berkhof Excellence 3000 HD, Neoplan N122 Skyliner oraz VAN Hool TD 927 Astromega


Zobacz też

Przypisy

  1. Tabor autobusowy Dublin Bus. [dostęp 2012-10-01]. (ang.).
  2. NEOPLAN, The NEOPLAN Skyliner success story | NEOPLAN [online], www.neoplan.com [dostęp 2019-11-21] (ang.).
  3. Strona Muzeum [1]