Roman Negrusz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK, poprawa linków |
Wspomniane zostało jedynie posiadanie dwóch synów. Zapomniano o dzieciach płci przeciwnej. Znaczniki: Wycofane VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
Był synem Karola, inżyniera budownictwa lądowo-wodnego. W 1892 ukończył VIII klasę ze stopniem celującym i zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem w [[I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Samborze|C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze]] (w jego klasie był m.in. [[Kamil Stefko]])<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1892 | miejsce = Sambor | data = 1892 | strony = 65, 71 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/2126}}</ref>. W latach 1892–1896 studiował na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Lwowskim]] nauki ścisłe. W 1901 obronił pracę doktorską wykonaną pod kierunkiem prof. [[Bronisław Radziszewski|Bronisława Radziszewskiego]]. 12 października 1901 odbyła się jego promocja „sub summis auspiciis imperatoris”, pierwsza tego typu na uniwersytecie we Lwowie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Promocja „sub auspiciis imperatoris” | czasopismo = [[Nowości Ilustrowane|Nowości Illustrowane]] | wolumin = Nr 21 | strony = 3 | data = 20 maja 1905 | url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/128791}}</ref>. W swojej pracy doktorskiej pt. ''O trzech izomerycznych benzylotoluolach''<ref>{{Cytuj | autor = Roman Negrusz | tytuł = O trzech izomerycznych benzylotoluolach | data = 1901 | miejsce = Kraków | wydawca = Akademja Umiejętności | url = https://polona.pl/item/o-trzech-izomerycznych-benzylotoluolach,Njc4NjU1Mjk/}}</ref> podał metodę otrzymywania czystych izomerów benzylotoluenu. Następnie studiował fizykę na [[Uniwersytet Techniczny w Berlinie|Politechnice w Charlottenburgu]] (1901–1902) i [[Paryż]]u (1902–1903). Po powrocie do Lwowa został asystentem przy katedrze fizyki. W 1907 habilitował się z chemii fizycznej i elektrochemii (''Badania nad polaryzacją galwaniczną'') na ULw. W 1917 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1920 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po profesorze [[Ignacy Zakrzewski (fizyk)|Ignacym Zakrzewskim]] w 1920 objął Katedrę Fizyki Eksperymentalnej na [[Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie|Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie]] (po nim Katedrę objął prof. [[Stanisław Loria]]<ref>{{Cytuj książkę|autor=[[Jan Draus]]|tytuł=Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni|wydawca=[[Księgarnia Akademicka]]|miejsce=Kraków|data=2007|strony=|isbn=978-83-7188-964-6|nazwisko=|imię=|rok=}}</ref>). |
Był synem Karola, inżyniera budownictwa lądowo-wodnego. W 1892 ukończył VIII klasę ze stopniem celującym i zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem w [[I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Samborze|C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze]] (w jego klasie był m.in. [[Kamil Stefko]])<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1892 | miejsce = Sambor | data = 1892 | strony = 65, 71 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/2126}}</ref>. W latach 1892–1896 studiował na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Lwowskim]] nauki ścisłe. W 1901 obronił pracę doktorską wykonaną pod kierunkiem prof. [[Bronisław Radziszewski|Bronisława Radziszewskiego]]. 12 października 1901 odbyła się jego promocja „sub summis auspiciis imperatoris”, pierwsza tego typu na uniwersytecie we Lwowie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Promocja „sub auspiciis imperatoris” | czasopismo = [[Nowości Ilustrowane|Nowości Illustrowane]] | wolumin = Nr 21 | strony = 3 | data = 20 maja 1905 | url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/128791}}</ref>. W swojej pracy doktorskiej pt. ''O trzech izomerycznych benzylotoluolach''<ref>{{Cytuj | autor = Roman Negrusz | tytuł = O trzech izomerycznych benzylotoluolach | data = 1901 | miejsce = Kraków | wydawca = Akademja Umiejętności | url = https://polona.pl/item/o-trzech-izomerycznych-benzylotoluolach,Njc4NjU1Mjk/}}</ref> podał metodę otrzymywania czystych izomerów benzylotoluenu. Następnie studiował fizykę na [[Uniwersytet Techniczny w Berlinie|Politechnice w Charlottenburgu]] (1901–1902) i [[Paryż]]u (1902–1903). Po powrocie do Lwowa został asystentem przy katedrze fizyki. W 1907 habilitował się z chemii fizycznej i elektrochemii (''Badania nad polaryzacją galwaniczną'') na ULw. W 1917 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1920 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po profesorze [[Ignacy Zakrzewski (fizyk)|Ignacym Zakrzewskim]] w 1920 objął Katedrę Fizyki Eksperymentalnej na [[Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie|Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie]] (po nim Katedrę objął prof. [[Stanisław Loria]]<ref>{{Cytuj książkę|autor=[[Jan Draus]]|tytuł=Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni|wydawca=[[Księgarnia Akademicka]]|miejsce=Kraków|data=2007|strony=|isbn=978-83-7188-964-6|nazwisko=|imię=|rok=}}</ref>). |
||
W 7 stycznia 1921 ożenił się z Eleonorą Reichert, chemiczką i miał z nią dwóch synów: [[Adam Negrusz|Adama]] (1921–1994) – profesora [[Politechnika Wrocławska|Politechniki Wrocławskiej]], oraz Andrzeja (1923–1989<ref>[https://zck-krakow.pl/locator/12?name=Andrzej&sname=Negrusz&dyear=1989 Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie - Lokalizator Grobów]</ref>), lekarza medycyny<ref>[http://krakow.wyborcza.pl/krakow/1,53181,3750839.html Wspomnienia wnuczki Ewy Negrusz-Szczęsnej]</ref>. Zmarł na raka. Został pochowany na [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie|Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Stanisław Nicieja]] | tytuł = Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986 | wydawca = [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich]] | miejsce = Wrocław | data = 1988 | strony = 355 | isbn = 83-04-02817-4}}</ref><ref>Stanisław M. Brzozowski ''[https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/roman-stanislaw-negrusz?print Roman Stanisław Nergusz]'' [w:] [[Polski Słownik Biograficzny]] tom XXII wyd. 1977</ref> |
W 7 stycznia 1921 ożenił się z Eleonorą Reichert, chemiczką i miał z nią dwóch synów: [[Adam Negrusz|Adama]] (1921–1994) – profesora [[Politechnika Wrocławska|Politechniki Wrocławskiej]], oraz Andrzeja (1923–1989<ref>[https://zck-krakow.pl/locator/12?name=Andrzej&sname=Negrusz&dyear=1989 Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie - Lokalizator Grobów]</ref>), lekarza medycyny<ref>[http://krakow.wyborcza.pl/krakow/1,53181,3750839.html Wspomnienia wnuczki Ewy Negrusz-Szczęsnej]</ref>. Miał również córkę Ewę. Zmarł na raka. Został pochowany na [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie|Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Stanisław Nicieja]] | tytuł = Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986 | wydawca = [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich]] | miejsce = Wrocław | data = 1988 | strony = 355 | isbn = 83-04-02817-4}}</ref><ref>Stanisław M. Brzozowski ''[https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/roman-stanislaw-negrusz?print Roman Stanisław Nergusz]'' [w:] [[Polski Słownik Biograficzny]] tom XXII wyd. 1977</ref> |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 11:39, 16 gru 2023
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 listopada 1926 |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia organiczna i fizyka doświadczalna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1901 |
| Habilitacja |
1907 |
| Profesura |
1917 |
| Uczelnia | |
Roman Stanisław Negrusz (ur. 17 kwietnia 1874 w Samborze, zm. 10 listopada 1926 we Lwowie) – polski naukowiec, specjalizujący się w chemii organicznej, fizycznej i elektrochemii oraz fizyce doświadczalnej.
Życiorys
Był synem Karola, inżyniera budownictwa lądowo-wodnego. W 1892 ukończył VIII klasę ze stopniem celującym i zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze (w jego klasie był m.in. Kamil Stefko)[1]. W latach 1892–1896 studiował na Uniwersytecie Lwowskim nauki ścisłe. W 1901 obronił pracę doktorską wykonaną pod kierunkiem prof. Bronisława Radziszewskiego. 12 października 1901 odbyła się jego promocja „sub summis auspiciis imperatoris”, pierwsza tego typu na uniwersytecie we Lwowie[2]. W swojej pracy doktorskiej pt. O trzech izomerycznych benzylotoluolach[3] podał metodę otrzymywania czystych izomerów benzylotoluenu. Następnie studiował fizykę na Politechnice w Charlottenburgu (1901–1902) i Paryżu (1902–1903). Po powrocie do Lwowa został asystentem przy katedrze fizyki. W 1907 habilitował się z chemii fizycznej i elektrochemii (Badania nad polaryzacją galwaniczną) na ULw. W 1917 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1920 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po profesorze Ignacym Zakrzewskim w 1920 objął Katedrę Fizyki Eksperymentalnej na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (po nim Katedrę objął prof. Stanisław Loria[4]).
W 7 stycznia 1921 ożenił się z Eleonorą Reichert, chemiczką i miał z nią dwóch synów: Adama (1921–1994) – profesora Politechniki Wrocławskiej, oraz Andrzeja (1923–1989[5]), lekarza medycyny[6]. Miał również córkę Ewę. Zmarł na raka. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[7][8]
Przypisy
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1892. Sambor: 1892, s. 65, 71.
- ↑ Promocja „sub auspiciis imperatoris”. „Nowości Illustrowane”. Nr 21, s. 3, 20 maja 1905.
- ↑ Roman Negrusz, O trzech izomerycznych benzylotoluolach, Kraków: Akademja Umiejętności, 1901.
- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007. ISBN 978-83-7188-964-6.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie - Lokalizator Grobów
- ↑ Wspomnienia wnuczki Ewy Negrusz-Szczęsnej
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 355. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ Stanisław M. Brzozowski Roman Stanisław Nergusz [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XXII wyd. 1977