Spółgłoska dziąsłowo-podniebienna: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Język |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał simple:Alveolo-palatal consonant |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[ja:歯茎硬口蓋音]] |
[[ja:歯茎硬口蓋音]] |
||
[[ro:Consoană alveolopalatală]] |
[[ro:Consoană alveolopalatală]] |
||
[[simple:Alveolo-palatal consonant]] |
|||
[[sv:Alveolopalatal konsonant]] |
[[sv:Alveolopalatal konsonant]] |
||
[[zh:龈腭音]] |
[[zh:龈腭音]] |
Wersja z 12:52, 27 mar 2012
Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne, znane też jako przedniopodniebienne, alweolopalatalne lub (zwłaszcza w polonistyce) ciszące to spółgłoski szczelinowe lub zwarto-szczelinowe artykułowane przez wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami.
Przykłady
W języku polskim występują:
- spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna (IPA: Szablon:IPA3) w wyrazie siano
- spółgłoska zwartoszczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna (IPA: Szablon:IPA3) w wyrazie ciało
- spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna (IPA: Szablon:IPA3) w wyrazie zioło
- spółgłoska zwartoszczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna (IPA: Szablon:IPA3) w wyrazie dźwięk
Spółgłoski dziąsłowo-podniebienne występują również w języku mandaryńskim, języku japońskim i w językach północno-zachodniokaukaskich. W języku serbochorwackim występują tylko zwarto-szczelinowe ciszące, zapisywane ć i đ. W języku szwedzkim i w niektórych językach Indii istnieje [ɕ].