Meklemburgia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
mer. |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
=== Gospodarka === |
=== Gospodarka === |
||
Największymi miastami są |
Największymi miastami są |
||
* [[Rostock |
* [[Rostock]] |
||
* [[Schwerin |
* [[Schwerin]] |
||
* [[Neubrandenburg |
* [[Neubrandenburg]] |
||
* [[Wismar |
* [[Wismar]] |
||
Jest to obszar o najmniejszej gęstości zaludnienia w Niemczech, klasyczny kraj rolniczy, wielkie posiadłości ziemskie (dawne [[latyfundium|latyfundia]] [[junkier]]skie), tylko w większych miastach powstało trochę zakładów przemysłowych i handlowych. |
Jest to obszar o najmniejszej gęstości zaludnienia w Niemczech, klasyczny kraj rolniczy, wielkie posiadłości ziemskie (dawne [[latyfundium|latyfundia]] [[junkier]]skie), tylko w większych miastach powstało trochę zakładów przemysłowych i handlowych. |
||
Wersja z 13:14, 25 kwi 2014
.svg)
Meklemburgia (niem. Mecklenburg - kalka obodrzyckiej nazwy Weligard, staroniem. mikile - wielki) – kraina historyczna położona pomiędzy rzekami Łabą a Reknicą, zajmuje płaskie i faliste tereny Pojezierza Meklemburskiego. Obecnie jest to zachodnia i największa część kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (Mecklenburg-Vorpommern) w Niemczech.
Historia
Meklemburgia powstała na dawnych ziemiach zachodniosłowiańskich jako kontynuacja plemiennego księstwa Obodrzyców z ośrodkiem o charakterze miejskim (Mechlin) leżącym wówczas pomiędzy obecnym Wyszomierzem (Wismarem) a Strzałowem (Stralsundem). Na zachód od nich zamieszkiwali Połabianie wokół grodu Racibórz, należącego obecnie do Holsztyna.
Wiadomości o zasiedleniu wczesnośredniowiecznym i historii oraz wprowadzaniu chrześcijaństwa na terenach północnej Europy przekazał Adam z Bremy zwany również Adamem Bremeńskim, niemiecki kronikarz, kanonik bremeński. Ludność miejscowa, a zwłaszcza Obodrzyce, czynnie sprzeciwiali się wprowadzaniu nowych porządków.
Dopiero Henryk Lew 1129-1195, syn księcia bawarskiego Henryka Pysznego z niemieckiego rodu Welfów, wnuk cesarza Lotara III,p w latach 1160-1163 ostatecznie podbił i skolonizował ziemie Obodrzyców i odnowił biskupstwo w Ratzeburgu.
W XIII i XIV wieku Meklemburgia została skolonizowana przez ludność niemiecką i w większości zgermanizowana, jednak całkowicie zniemczona dynastia meklemburska książąt obodrzyckich zachowała tron do roku 1918.
W średniowieczu główne miasta należały do Związku Hanzeatyckiego.
W roku 1701 nastąpił podział na dwa księstwa: Meklemburgia-Schwerin i Meklemburgia-Strelitz.
Gospodarka
Największymi miastami są
Jest to obszar o najmniejszej gęstości zaludnienia w Niemczech, klasyczny kraj rolniczy, wielkie posiadłości ziemskie (dawne latyfundia junkierskie), tylko w większych miastach powstało trochę zakładów przemysłowych i handlowych.
Obecnie jedyną dziedziną wykazującą rozwój jest turystyka na wybrzeżu Bałtyku oraz nad licznymi jeziorami Pojezierza Meklemburskiego.
Ludność miejscowa mówi językiem dolnoniemieckim (plattdeutsch), jednak w miarę potrzeby posługuje się powszechnie używanym językiem niemieckim.