Meklemburgia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
mer. |
jak "obecny", to pod nazwą niemiecką; a Stralsund i Schwerin to dwa zupełnie różne miasta |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
=== Historia === |
=== Historia === |
||
Meklemburgia powstała na dawnych ziemiach [[Słowianie|zachodniosłowiańskich]] jako kontynuacja plemiennego księstwa [[Obodryci|Obodrzyców]] z ośrodkiem o charakterze miejskim (Mechlin) leżącym wówczas pomiędzy obecnym [[Wismar |
Meklemburgia powstała na dawnych ziemiach [[Słowianie|zachodniosłowiańskich]] jako kontynuacja plemiennego księstwa [[Obodryci|Obodrzyców]] z ośrodkiem o charakterze miejskim (Mechlin) leżącym wówczas pomiędzy obecnym [[Wismar]]em a [[Schwerin]]em. Na zachód od nich zamieszkiwali [[Połabianie]] wokół grodu [[Ratzeburg|Racibórz]], należącego obecnie do [[Holsztyn]]a. |
||
Wiadomości o zasiedleniu [[średniowiecze|wczesnośredniowiecznym]] i historii oraz wprowadzaniu [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]] na terenach północnej [[Europa|Europy]] przekazał [[Adam z Bremy]] zwany również Adamem Bremeńskim, niemiecki kronikarz, kanonik bremeński. Ludność miejscowa, a zwłaszcza Obodrzyce, czynnie sprzeciwiali się wprowadzaniu nowych porządków. |
Wiadomości o zasiedleniu [[średniowiecze|wczesnośredniowiecznym]] i historii oraz wprowadzaniu [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]] na terenach północnej [[Europa|Europy]] przekazał [[Adam z Bremy]] zwany również Adamem Bremeńskim, niemiecki kronikarz, kanonik bremeński. Ludność miejscowa, a zwłaszcza Obodrzyce, czynnie sprzeciwiali się wprowadzaniu nowych porządków. |
||
Wersja z 13:16, 25 kwi 2014
.svg)
Meklemburgia (niem. Mecklenburg - kalka obodrzyckiej nazwy Weligard, staroniem. mikile - wielki) – kraina historyczna położona pomiędzy rzekami Łabą a Reknicą, zajmuje płaskie i faliste tereny Pojezierza Meklemburskiego. Obecnie jest to zachodnia i największa część kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (Mecklenburg-Vorpommern) w Niemczech.
Historia
Meklemburgia powstała na dawnych ziemiach zachodniosłowiańskich jako kontynuacja plemiennego księstwa Obodrzyców z ośrodkiem o charakterze miejskim (Mechlin) leżącym wówczas pomiędzy obecnym Wismarem a Schwerinem. Na zachód od nich zamieszkiwali Połabianie wokół grodu Racibórz, należącego obecnie do Holsztyna.
Wiadomości o zasiedleniu wczesnośredniowiecznym i historii oraz wprowadzaniu chrześcijaństwa na terenach północnej Europy przekazał Adam z Bremy zwany również Adamem Bremeńskim, niemiecki kronikarz, kanonik bremeński. Ludność miejscowa, a zwłaszcza Obodrzyce, czynnie sprzeciwiali się wprowadzaniu nowych porządków.
Dopiero Henryk Lew 1129-1195, syn księcia bawarskiego Henryka Pysznego z niemieckiego rodu Welfów, wnuk cesarza Lotara III,p w latach 1160-1163 ostatecznie podbił i skolonizował ziemie Obodrzyców i odnowił biskupstwo w Ratzeburgu.
W XIII i XIV wieku Meklemburgia została skolonizowana przez ludność niemiecką i w większości zgermanizowana, jednak całkowicie zniemczona dynastia meklemburska książąt obodrzyckich zachowała tron do roku 1918.
W średniowieczu główne miasta należały do Związku Hanzeatyckiego.
W roku 1701 nastąpił podział na dwa księstwa: Meklemburgia-Schwerin i Meklemburgia-Strelitz.
Gospodarka
Największymi miastami są
Jest to obszar o najmniejszej gęstości zaludnienia w Niemczech, klasyczny kraj rolniczy, wielkie posiadłości ziemskie (dawne latyfundia junkierskie), tylko w większych miastach powstało trochę zakładów przemysłowych i handlowych.
Obecnie jedyną dziedziną wykazującą rozwój jest turystyka na wybrzeżu Bałtyku oraz nad licznymi jeziorami Pojezierza Meklemburskiego.
Ludność miejscowa mówi językiem dolnoniemieckim (plattdeutsch), jednak w miarę potrzeby posługuje się powszechnie używanym językiem niemieckim.