Marian Rusecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: korekta wielkości nagłówków
ToBot (dyskusja | edycje)
m WP:CHECK - eliminacja błędu #89 (brak spacji po przecinku w DEFAULTSORT); zmiany kosmetyczne
Linia 39: Linia 39:
|www =
|www =
}}
}}
'''Marian Jan Rusecki''' (ur. [[22 marca]] [[1942]] w [[Janów Lubelski|Janowie Lubelskim]], zm. [[15 grudnia]] [[2012]] w [[Lublin|Lublinie]]) – profesor dr hab. nauk teologicznych, wykładowca [[KUL]], polski duchowny katolicki, kapelan honorowy Ojca Świętego.
'''Marian Jan Rusecki''' (ur. [[22 marca]] [[1942]] w [[Janów Lubelski|Janowie Lubelskim]], zm. [[15 grudnia]] [[2012]] w [[Lublin]]ie) – profesor dr hab. nauk teologicznych, wykładowca [[KUL]], polski duchowny katolicki, kapelan honorowy Ojca Świętego.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
W [[1966]] przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa [[Bolesław Pylak|Bolesława Pylaka]]. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii [[Garbów]] a następnie w parafii św. Pawła w Lublinie. W [[1974]] na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] uzyskał [[doktorat]] z teologii fundamentalnej na podstawie rozprawy ''Współczesne dyskusje nad teorią apologetyki'', napisanej pod kierunkiem ks. prof. Eugeniusza Kopcia. W [[1976]] był stypendystą Institut Catholique w Paryżu, a w [[1983]] i [[1989]] – Katolickiego Uniwersytetu w Louvain-la-Neuve. W [[1984]] uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy ''Funkcja motywacyjna cudu w teologii XX wieku''. W [[1991]] otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego i tytuł naukowy profesora, w [[1994]] – profesora zwyczajnego.
W [[1966]] przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa [[Bolesław Pylak|Bolesława Pylaka]]. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii [[Garbów]] a następnie w parafii św. Pawła w Lublinie. W [[1974]] na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] uzyskał [[doktorat]] z teologii fundamentalnej na podstawie rozprawy ''Współczesne dyskusje nad teorią apologetyki'', napisanej pod kierunkiem ks. prof. Eugeniusza Kopcia. W [[1976]] był stypendystą Institut Catholique w Paryżu, a w [[1983]] i [[1989]] – Katolickiego Uniwersytetu w Louvain-la-Neuve. W [[1984]] uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy ''Funkcja motywacyjna cudu w teologii XX wieku''. W [[1991]] otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego i tytuł naukowy profesora, w [[1994]] – profesora zwyczajnego.


== Działalność naukowa ==
== Działalność naukowa ==
Linia 95: Linia 95:
* {{ludzie nauki|19157}}
* {{ludzie nauki|19157}}


{{DEFAULTSORT:Rusecki,Marian}}
{{DEFAULTSORT:Rusecki, Marian}}
[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]
[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu]]
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu]]

Wersja z 02:49, 15 lis 2014

Marian Rusecki
profesor nauk teologicznych
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1942
Janów Lubelski

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 2012
Lublin

Dyrektor Instytutu Teologii Fundamentalnej KUL
Okres sprawowania

1992 - 2008

Przewodniczący Komitetu Nauk Teologicznych PAN
Okres sprawowania

2003 - 2011

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1966

Odznaczenia

Marian Jan Rusecki (ur. 22 marca 1942 w Janowie Lubelskim, zm. 15 grudnia 2012 w Lublinie) – profesor dr hab. nauk teologicznych, wykładowca KUL, polski duchowny katolicki, kapelan honorowy Ojca Świętego.

Życiorys

W 1966 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Bolesława Pylaka. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii Garbów a następnie w parafii św. Pawła w Lublinie. W 1974 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał doktorat z teologii fundamentalnej na podstawie rozprawy Współczesne dyskusje nad teorią apologetyki, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Eugeniusza Kopcia. W 1976 był stypendystą Institut Catholique w Paryżu, a w 1983 i 1989 – Katolickiego Uniwersytetu w Louvain-la-Neuve. W 1984 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Funkcja motywacyjna cudu w teologii XX wieku. W 1991 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego i tytuł naukowy profesora, w 1994 – profesora zwyczajnego.

Działalność naukowa

Od 1974 pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Przez pewien czas pracownik naukowym Katedry Teologii Fundamentalnej i Ekumenicznej Uniwersytetu Szczecińskiego. Specjalizował się w chrystologii fundamentalnej, religiologii, teorii teologii fundamentalnej.

Doprowadził do włączenia teologii do grona dyscyplin naukowych zrzeszonych w Polskiej Akademii Nauk, co znalazło swój finał w utworzeniu w 2003 Komitetu Nauk Teologicznych.

Członkostwo w organizacjach i spełniane funkcje

  • 1986-1989 oraz 1992-1998 prodziekan Wydziału Teologii KUL
  • 1992-2008 dyrektor Instytutu Teologii Fundamentalnej KUL
  • 1986-2010 kierownik Katedry Chrystologii Fundamentalnej KUL
  • 2010-2012 kierownik Katedry Misjologii KUL
  • 2003-2011 przewodniczący Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk

i redaktor naczelny dwóch serii wydawniczych: Studia Nauk Teologicznych PAN oraz Wkład chrześcijaństwa w kulturę polską

  • 2005-2012 przewodniczący Stowarzyszenia Teologów Fundamentalnych w Polsce
  • 2007-2010 członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów
  • 1990-1996 członek Redakcji Naczelnej Encyklopedii Katolickiej
  • członek Towarzystwa Naukowego KUL
  • członek Lubelskiego Towarzystwa Naukowego
  • członek korespondent Pontificia Academia Theologica w Watykanie
  • członek Europejskiego Stowarzyszenia Teologów Katolickich
  • konsultor Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski

Nagrody i odznaczenia

Publikacje

Autor 35 monografii książkowych, w tym 18 zbiorowych i 17 indywidualnych, ponad 650 artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz encyklopedycznych. Do najważniejszych opracowań zbiorowych można zaliczyć m.in.:

  • Cud w myśli chrześcijańskiej, 1991, ISBN 83-86668-61-X,
  • Być chrześcijaninem dziś: teologia dla szkół średnich (red.), Redakcja Wydawnictw KUL, Lublin 1992, ss. 680, ISBN 83-228-0265-X,
  • Cud w chrześcijaństwie, 1996,
  • Funkcje cudu, 1997,
  • Istota i geneza religii, Verbinum, Warszawa 1989, ss. 268, ISBN 83-85009-51-5; 19972,
  • Fenomen chrześcijaństwa: wkład w kulturę, 2001,
  • Problem cudu w religiach pozachrześcijańskich, 2001,
  • Pan zmartwychwstał i żyje: zarys teologii rezurekcyjnej, 2006,
  • Traktat o cudzie, 2006
  • Traktat o religii, 2007 - wyd. Verbinum
  • Traktat o Objawieniu, Wydawnictwo Księży Sercanów, Kraków 2007, ss. 837, ISBN 978-83-7519-029-8.

Bibliografia

Linki zewnętrzne