Szwa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
* [[język maryjski]]: ''мый'' [{{IPA|məj||}}] 'ja' |
* [[język maryjski]]: ''мый'' [{{IPA|məj||}}] 'ja' |
||
* [[język francuski]] |
* [[język francuski]] |
||
* [[język albański]] |
|||
{{samogłoski-nav}} |
{{samogłoski-nav}} |
Wersja z 15:44, 21 paź 2015
Szwa (z hebrajskiego שְׁוָא šěwā’ 'nicość') lub samogłoska średnia centralna jest to typ samogłoski spotykany w językach naturalnych. Samogłoska ta szczególnie często występuje w sylabach nieakcentowanych, jako wynik redukcji innych samogłosek. Symbol, który przedstawia ten dźwięk w Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym, to [[ə]] (e odwrócone o 180°).
Języki, w których występuje ten dźwięk
- język angielski: taken [teɪkən] 'zabrany, wzięty'
- język kaszubski: bëł [bəw] 'był'
- język niemiecki: Mücke [ˈmʏkə] 'komar'
- język paszto: ﺳﺘﺮﺍﻱ [stə'raj] 'zmęczony'
- język rosyjski: но́вой [nɔvəj] 'nową'
- język połabski
- gwara podhalańska (język polski) : idēm ku tobiē [idəm ku tobiə] 'idę ku tobie, idę do ciebie' (efekt ścieśnienia samogłoski "e"[1])
- język maryjski: мый [məj] 'ja'
- język francuski
- język albański
Szablon:Samogłoski-nav ⓘPrzykład dźwiękowy
- ↑ Józef Bubak: Gwara Zakopanego. W: "Zakopane - czterysta lat dziejów" pod red. Dutkowskiej Renaty. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1991, s. 530.