Moriyoshi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = |
||
|herb = Imperial Seal of Japan.svg |
|herb = Imperial Seal of Japan.svg |
||
|opis herbu = [[ |
|opis herbu = [[Godło Japonii|Kiku-no Gomon]] – cesarska chryzantema |
||
|faksymile = |
|faksymile = |
||
|opis faksymile = |
|opis faksymile = |
||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|1. do = [[1334]] |
|1. do = [[1334]] |
||
|1. koronacja = |
|1. koronacja = |
||
|1. poprzednik = [[Morikuni|Książę Morikuni]] |
|1. poprzednik = [[Morikuni|Książę Morikuni]] (Morinaga) |
||
|1. następca = [[Narinaga|Książę Narinaga]] |
|1. następca = [[Narinaga|Książę Narinaga]] |
||
|dynastia = |
|dynastia = |
||
Wersja z 03:47, 6 wrz 2017
| Imię japońskie | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| |||||
 Kiku-no Gomon – cesarska chryzantema | |||||
| |||||
| Siogun | |||||
| Okres | |||||
| Poprzednik |
Książę Morikuni (Morinaga) | ||||
| Następca | |||||
| Dane biograficzne | |||||
| Data urodzenia | |||||
| Data śmierci | |||||
| Ojciec |
Cesarz Go-Daigo | ||||
| Matka | |||||
Książę Moriyoshi (jap. 護良親王 Moriyoshi shinnō; zwany także książę Morinaga, ur. 1308, zm. 12 sierpnia 1335) – syn cesarza Go-Daigo, szesnasty siogun w historii oraz pierwszy z siogunów okresu restauracji Kenmu[a] Został zamordowany przez Tadayoshiego Ashikagę w 1335 roku.
Życie
W wieku 18 lat Moriyoshi, na polecenie cesarza Go-Daigo, został opatem w świątyni Enryaku (Enryaku-ji) na górze Hiei.
Gdy w 1331 roku cesarz Go-Daigo próbował, bez skutku, odzyskać władzę (tzw. wojna Genkō), Moriyoshi uciekł z Enryaku-ji do prowincji Kii i spotkał tam Masashige Kusunokiego. Wytrwale bronili oni małej twierdzy Akasaka przed wojskami rodu Hōjō, ale ostatecznie musieli się wycofać.
Bohaterska obrona przez Masashige twierdzy Chihaya (obok Akasaki), razem z wysiłkami Moriyoshiego w poszukiwaniu ochotników do armii, pozwoliły stworzyć dużą armię wojowników wiernych cesarzowi. W 1333 roku do ich armii dołączyli: Takauji Ashikaga i Yoshisada Nitta. Wkrótce potem władza rodu Hōjō została zniszczona.
Restauracja Kenmu
Wróciwszy na tron, cesarz Go-Daigo rozpoczął restaurację Kenmu. Najpierw odmówił utalentowanemu Takaujiemu Ashikadze tytułu sioguna (wojownikowi spokrewnionemu z siogunami z rodu Minamoto), a następnie popełnił podwójny błąd, nadając ten tytuł swoim dwóm synom, książętom: Moriyoshiemu i Narinadze, którzy byli cywilami. Zostało to źle odebrane przez klasę samurajów.
W 1334 roku Takauji spreparował dowody na to, że Moriyoshi planuje obalić swego ojca i zmusił cesarza, aby wydał go w jego ręce. Moriyoshi został wysłany do brata Takauji, Tadayoshiego w Kamakurze i został uwięziony w jaskini koło Kamakury na 8 miesięcy. Jaskinia jest teraz na terenie sanktuarium shintō w Kamakurze, nazywającego się Kamakura-gū. Bunt Tokiyukiego Hōjō zmusił Tadayoshiego do opuszczenia Kamakury. Nie mogąc zabrać księcia ze sobą, Tadayoshi rozkazał go ściąć 12 sierpnia 1335 roku. Wybudowana świątynia wokół jaskini, w której więziony był Moriyoshi, została mu poświęcona przez cesarza Meiji w 1869 roku.
- ↑ Nazwa Kemmu odnosi się zarówno do trzyletniego okresu (1333–1336) w dziejach Japonii pomiędzy okresami Kamakura a Muromachi-Ashikaga, jak i politycznych wydarzeń spowodowanych nieudanymi usiłowaniami cesarza Go-Daigo do odzyskania rzeczywistej władzy dla domu cesarskiego po prawie 150 latach rządów wojskowych.
Bibliografia
- A Guide to Kamakura, Kamakura-gū, retrieved on June 21, 2008
- Eiji Shirai: Kamakura Jiten. Tōkyōdō Shuppan, 1976. ISBN 4-490-10303-4.
- Peter Duus John Whitney Hall: The Cambridge History of Japan (Hardcover). Cambridge: Cambridge University Press, 1990. ISBN 978-0521223546.