Iwona, księżniczka Burgunda: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: {{ka}} jest redirectem {{Kontrola autorytatywna}} |
Zła data. W roku 1958 ukazało się wydanie książkowe dramatu, natomiast w 1938 był publikowany na łamach "Skamandra". |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
|miejsce wydania = Warszawa |
|miejsce wydania = Warszawa |
||
|język = [[Język polski|polski]] |
|język = [[Język polski|polski]] |
||
|data wydania = |
|data wydania = 1938 |
||
|wydawca = [[Państwowy Instytut Wydawniczy]] |
|wydawca = [[Państwowy Instytut Wydawniczy]] |
||
|poprzednia = ''[[Trans-Atlantyk]]<br />[[Ślub (dramat)|Ślub]]'' |
|poprzednia = ''[[Trans-Atlantyk]]<br />[[Ślub (dramat)|Ślub]]'' |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = |
||
}} |
}} |
||
'''''Iwona, księżniczka Burgunda''''' (oryg. ''Iwona księżniczka Burgunda'') – [[dramat]] [[Witold Gombrowicz|Witolda Gombrowicza]] publikowany w 1938 w miesięczniku „[[Skamander (czasopismo)|Skamander]]”, wydany w |
'''''Iwona, księżniczka Burgunda''''' (oryg. ''Iwona księżniczka Burgunda'') – [[dramat]] [[Witold Gombrowicz|Witolda Gombrowicza]] publikowany w 1938 w miesięczniku „[[Skamander (czasopismo)|Skamander]]”, wydany w 1938. Dwadzieścia lat później ukazał się w wydaniu książkowym. |
||
Prapremiera dramatu w reżyserii [[Halina Mikołajska|Haliny Mikołajskiej]] odbyła się 29 listopada 1957 w [[Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy|Teatrze Dramatycznym w Warszawie]]; w roli tytułowej wystąpiła [[Barbara Krafftówna]]. |
Prapremiera dramatu w reżyserii [[Halina Mikołajska|Haliny Mikołajskiej]] odbyła się 29 listopada 1957 w [[Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy|Teatrze Dramatycznym w Warszawie]]; w roli tytułowej wystąpiła [[Barbara Krafftówna]]. |
Wersja z 22:21, 28 maj 2020
Autor | |||
---|---|---|---|
Typ utworu | |||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania |
Warszawa | ||
Język | |||
Data wydania |
1938 | ||
Wydawca | |||
|
Iwona, księżniczka Burgunda (oryg. Iwona księżniczka Burgunda) – dramat Witolda Gombrowicza publikowany w 1938 w miesięczniku „Skamander”, wydany w 1938. Dwadzieścia lat później ukazał się w wydaniu książkowym.
Prapremiera dramatu w reżyserii Haliny Mikołajskiej odbyła się 29 listopada 1957 w Teatrze Dramatycznym w Warszawie; w roli tytułowej wystąpiła Barbara Krafftówna.
Treść dramatu
Młoda i niezgrabna Iwona pojawia się w parku wraz z dwiema ciotkami, które wypominają dziewczynie wszystkie jej defekty, nie tylko urody. Znajdują się tam także książę Filip z dwoma przyjaciółmi: Cyrylem i Cyprianem. Kręci się tam również Iza, dama dworu. Po krótkim zastanowieniu i wysłuchaniu pretensji ciotek książę postanawia się z Iwoną zaręczyć (ku niezadowoleniu obecnych, zwłaszcza Cyryla, i radości ciotek). Po chwili na placu pojawiają się król Ignacy z królową Małgorzatą, szambelan oraz damy dworu. Król i Królowa są podirytowani zachowaniem księcia. Jednak ten nie ustępuje.
Interpretacje sztuki
- Iwona nie ma zalet, jest głupia, brzydka, nie odzywa się prawie nigdy, jest przedmiotem wrogości i szyderstwa wszystkich [...] w swoich rzadkich replikach mówi nam tylko, że jest uwięziona w kole, z którego nie ma wyjścia. (Lucien Goldmann, "Teatr Gombrowicza" w: Gombrowicz i krytycy, red. Z. Łapiński, Kraków 1984)
- Wyobraźnia Gombrowicza karmi się na pewno 'okropnymi... okropnymi' namiętnościami, stłumieniami i frustracjami [...] Iwona "raz tylko zdobywa się na krzyk i działanie, kiedy wypędza swego – równie nieudanego – narzeczonego o znamiennym imieniu Innocenty. A więc jest w tej Iwonie jakiś okropny sexappeal! I ona sama odczuwa gwałtowne pożądanie! Ba... może ona sama jest płcią, jest pożądaniem! Tym wszystkim, co w ludzkim libido niekształtne, chaotyczne, potworne... senne i dzikie zarazem... Tym, co nie pozwala się uspołecznić, ukształtować, ująć w formę czy porządek. (Jan Błoński, Forma, śmiech i rzeczy ostateczne. Studia o Gombrowiczu, Kraków 1994)
- (...) wszyscy wzajemnie się stwarzają i przekształcają tylko dlatego, że patrzą na siebie, mówią do siebie, czują wzajemnie swoją obecność i muszą się do niej ustosunkować Gdzie każdy każdemu 'robi gębę', każdy kręci się niepewnie pod spojrzeniem innych, coś ukrywa, tai swoje kompleksy i głupawe myśli, chowa je we wstydliwych chichotach. Gdzie niedorzeczność sytuacji, jaką stwarza samą swoją obecnością niemrawa, ofermowata, milcząca Iwona, prowokuje każdego do gestu samoobrony lub agresji, a gest ten pociąga za sobą gesty następne, już nieuniknione, choć coraz bardziej niedorzeczne. (Konstanty Puzyna, "Pestka" w: Gombrowicz i krytycy, red. Z. Łapiński, Kraków 1984)
W roku 2004 Zygmunt Krauze skomponował na podstawie dramatu Gombrowicza operę o tym samym tytule[1].
Przypisy
- ↑ Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2018-11-29] .
Linki zewnętrzne
Drukowana w Skamandrze w roku 1938: