Eleonora Plutyńska: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:15, 30 maj 2021

Eleonora Plutyńska (ur. 12 listopada 1886 w Wiedniu, zm. 23 marca 1969 w Warszawie) – polska artystka-plastyk.

Życiorys

Od 1902 uczęszczała na trwające dwa lata Kursy Malarstwa i Rysunku dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego, jej nauczycielem był m.in. prof. Józef Siedlecki. W 1910 wyjechała do Paryża i studiowała na Académie de la Grande Chaumière u Olgi Boznańskiej, od 1912 podróżowała po Europie i odwiedzając najsłynniejsze muzea czerpała wiedzę dotyczącą technik malarskich. Na drodze jej podróży znalazły się m.in. Włochy, Wielka Brytania, Holandia i Belgia. W 1923 rozpoczęła studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u prof. Karola Tichego w Pracowni Tkaniny oraz u Józefa Czajkowskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego na Wydziale Architektury Wnętrz, dyplom obroniła w 1934. Od 1926 należała do Spółdzielnia Artystów ŁAD, rok później została asystentem farbiarstwa w Pracowni Tkaniny Szkoły Sztuk Pięknych. W 1929 została zaangażowana do grupy organizatorów ekspozycji ŁADu na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Po ukończeniu studiów rozpoczęła prace związane z odrodzeniem tkactwa ludowego w Sokółce i Janowie Podlaskim^[1], zbierała doświadczenie, które postanowiła wykorzystać tworząc przy tworzeniu tkanin artystycznych. W 1934 uczestniczyła na zlecenie Katedry Etnografii Uniwersytetu Wileńskiego w reaktywacji ośrodka tworzącego dywany grodzieńskie z użyciem tkaniny dwuosnowowej. Od 1935 kierowała kursami farbiarstwa roślinnego w Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej i w Szkole Przemysłu we Lwowie. Podczas II wojny światowej prowadziła warsztat tkacki w Zalesiu Górnym, po wyzwoleniu stała się członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1945 współpracowała z Wydziałem Wytwórczości Ministerstwa Przemysłu Lekkiego oraz z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji, równocześnie ponownie nawiązała współpracę z tkaczkami z okolic Białegostoku^[2]. W 1946 została zastępcą profesora i wykładowcą w Katedrze Tkaniny Artystycznej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i pełniła tę funkcję do 1961. W 1948 zaangażowała się w utworzenie ośrodka tkackiego w Janowie k. Sokółki, dwa lata później dzięki jej kursom tkaczki z okolic Białegostoku zaczęły tworzyć nowy typ dywanów sokólskich w oparciu o tkaninę podwójną^[3]. W 1956 została profesorem nadzwyczajnym na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, trzy lata później była współautorką książki „Tkanina polska”. Ostatnim projektem artystki była seria wzorów z motywami ludowymi stworzona w 1968 dla Instytutu Wzornictwa Przemysłowego.

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1928)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1946)
Złoty Krzyż Zasługi (1950)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1966)

Przypisy

↑ Podlasie - Tkactwo dwuosnowowe, Regionalna Encyklopedia Kultury Ludowej. [dostęp 2013-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-09)].
↑ Martyna Tochwin, Niedoścignione tkaniny Eleonory, Poranny.pl 9 kwietnia 2007
↑ Zielone Wrota, Tkanina dwuosnowowa

Linki zewnętrzne

[1] Podlasie - Tkactwo dwuosnowowe, Regionalna Encyklopedia Kultury Ludowej. [dostęp 2013-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-09)].

[2] Martyna Tochwin, Niedoścignione tkaniny Eleonory, Poranny.pl 9 kwietnia 2007

[3] Zielone Wrota, Tkanina dwuosnowowa

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 == Życiorys ==
-Od 1902 uczęszczała na trwające dwa lata [[Wyższe Kursy dla Kobiet|Kursy Malarstwa i Rysunku dla Kobiet]] im. [[Adrian Baraniecki|Adriana Baranieckiego]], jej nauczycielem był m.in. prof. [[Józef Siedlecki]]. W 1910 wyjechała do [[Paryż]]a i studiowała na [[Académie de la Grande Chaumière]] u [[Olga Boznańska|Olgi Boznańskiej]], od 1912 podróżowała po [[Europa|Europie]] i odwiedzając najsłynniejsze muzea czerpała wiedzę dotyczącą technik malarskich. Na drodze jej podróży znalazły się m.in. [[Włochy]], [[Wielka Brytania]], [[Holandia]] i [[Belgia]]. W 1923 rozpoczęła studia w warszawskiej [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]] u prof. [[Karol Tichy|Karola Tichego]] w Pracowni Tkaniny oraz u [[Józef Czajkowski|Józefa Czajkowskiego]] i [[Wojciech Jastrzębowski (artysta)|Wojciecha Jastrzębowskiego]] na Wydziale Architektury Wnętrz, dyplom obroniła w 1934. Od 1926 należała do [[Spółdzielnia Artystów ŁAD]], rok później została asystentem farbiarstwa w Pracowni Tkaniny Szkoły Sztuk Pięknych. W 1929 została zaangażowana do grupy organizatorów ekspozycji ŁADu na [[Powszechna Wystawa Krajowa|Powszechnej Wystawie Krajowej]] w Poznaniu. Po ukończeniu studiów rozpoczęła prace związane z odrodzeniem tkactwa ludowego w [[Sokółka|Sokółce]] i [[Janów Podlaski|Janowie Podlaskim]]<ref>[http://www.regiony.kulturaludowa.pl/publikacja/47-Podlasie---Tkactwo-dwuosnowowe.html Podlasie - Tkactwo dwuosnowowe, Regionalna Encyklopedia Kultury Ludowej]</ref>, zbierała doświadczenie, które postanowiła wykorzystać tworząc przy tworzeniu tkanin artystycznych. W 1934 uczestniczyła na zlecenie Katedry Etnografii [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Wileńskiego]] w reaktywacji ośrodka tworzącego dywany grodzieńskie z użyciem tkaniny dwuosnowowej. Od 1935 kierowała kursami farbiarstwa roślinnego w Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej i w Szkole Przemysłu we Lwowie. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] prowadziła warsztat tkacki w [[Zalesie Górne|Zalesiu Górnym]], po wyzwoleniu stała się członkiem [[Związek Polskich Artystów Plastyków|Związku Polskich Artystów Plastyków]]. Od 1945 współpracowała z Wydziałem Wytwórczości Ministerstwa Przemysłu Lekkiego oraz z [[Instytut Wzornictwa Przemysłowego|Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji]], równocześnie ponownie nawiązała współpracę z tkaczkami z okolic Białegostoku<ref>[http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070409/REGION04/70409024 Martyna Tochwin, Niedoścignione tkaniny Eleonory, Poranny.pl 9 kwietnia 2007]</ref>. W 1946 została zastępcą profesora i wykładowcą w Katedrze Tkaniny Artystycznej [[ASP w Warszawie|Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie]] i pełniła tę funkcję do 1961. W 1948 zaangażowała się w utworzenie ośrodka tkackiego w [[Janów (województwo podlaskie)|Janowie k. Sokółki]], dwa lata później dzięki jej kursom tkaczki z okolic Białegostoku zaczęły tworzyć nowy typ dywanów sokólskich w oparciu o tkaninę podwójną<ref>[http://www.zielonewrota.pl/art_v.php?art=939&p Zielone Wrota, Tkanina dwuosnowowa]</ref>. W 1956 została [[Profesor uczelni|profesorem nadzwyczajnym]] na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, trzy lata później była współautorką książki ''„Tkanina polska”''. Ostatnim projektem artystki była seria wzorów z motywami ludowymi stworzona w 1968 dla Instytutu Wzornictwa Przemysłowego.
+Od 1902 uczęszczała na trwające dwa lata [[Wyższe Kursy dla Kobiet|Kursy Malarstwa i Rysunku dla Kobiet]] im. [[Adrian Baraniecki|Adriana Baranieckiego]], jej nauczycielem był m.in. prof. [[Józef Siedlecki]]. W 1910 wyjechała do [[Paryż]]a i studiowała na [[Académie de la Grande Chaumière]] u [[Olga Boznańska|Olgi Boznańskiej]], od 1912 podróżowała po [[Europa|Europie]] i odwiedzając najsłynniejsze muzea czerpała wiedzę dotyczącą technik malarskich. Na drodze jej podróży znalazły się m.in. [[Włochy]], [[Wielka Brytania]], [[Holandia]] i [[Belgia]]. W 1923 rozpoczęła studia w warszawskiej [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]] u prof. [[Karol Tichy|Karola Tichego]] w Pracowni Tkaniny oraz u [[Józef Czajkowski|Józefa Czajkowskiego]] i [[Wojciech Jastrzębowski (artysta)|Wojciecha Jastrzębowskiego]] na Wydziale Architektury Wnętrz, dyplom obroniła w 1934. Od 1926 należała do [[Spółdzielnia Artystów ŁAD]], rok później została asystentem farbiarstwa w Pracowni Tkaniny Szkoły Sztuk Pięknych. W 1929 została zaangażowana do grupy organizatorów ekspozycji ŁADu na [[Powszechna Wystawa Krajowa|Powszechnej Wystawie Krajowej]] w Poznaniu. Po ukończeniu studiów rozpoczęła prace związane z odrodzeniem tkactwa ludowego w [[Sokółka|Sokółce]] i [[Janów Podlaski|Janowie Podlaskim]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.regiony.kulturaludowa.pl/publikacja/47-Podlasie---Tkactwo-dwuosnowowe.html |tytuł=Podlasie - Tkactwo dwuosnowowe, Regionalna Encyklopedia Kultury Ludowej |data dostępu=2013-03-28 |archiwum=https://web.archive.org/web/20130709221329/http://www.regiony.kulturaludowa.pl/publikacja/47-Podlasie---Tkactwo-dwuosnowowe.html |zarchiwizowano=2013-07-09 }}</ref>, zbierała doświadczenie, które postanowiła wykorzystać tworząc przy tworzeniu tkanin artystycznych. W 1934 uczestniczyła na zlecenie Katedry Etnografii [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Wileńskiego]] w reaktywacji ośrodka tworzącego dywany grodzieńskie z użyciem tkaniny dwuosnowowej. Od 1935 kierowała kursami farbiarstwa roślinnego w Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej i w Szkole Przemysłu we Lwowie. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] prowadziła warsztat tkacki w [[Zalesie Górne|Zalesiu Górnym]], po wyzwoleniu stała się członkiem [[Związek Polskich Artystów Plastyków|Związku Polskich Artystów Plastyków]]. Od 1945 współpracowała z Wydziałem Wytwórczości Ministerstwa Przemysłu Lekkiego oraz z [[Instytut Wzornictwa Przemysłowego|Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji]], równocześnie ponownie nawiązała współpracę z tkaczkami z okolic Białegostoku<ref>[http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070409/REGION04/70409024 Martyna Tochwin, Niedoścignione tkaniny Eleonory, Poranny.pl 9 kwietnia 2007]</ref>. W 1946 została zastępcą profesora i wykładowcą w Katedrze Tkaniny Artystycznej [[ASP w Warszawie|Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie]] i pełniła tę funkcję do 1961. W 1948 zaangażowała się w utworzenie ośrodka tkackiego w [[Janów (województwo podlaskie)|Janowie k. Sokółki]], dwa lata później dzięki jej kursom tkaczki z okolic Białegostoku zaczęły tworzyć nowy typ dywanów sokólskich w oparciu o tkaninę podwójną<ref>[http://www.zielonewrota.pl/art_v.php?art=939&p Zielone Wrota, Tkanina dwuosnowowa]</ref>. W 1956 została [[Profesor uczelni|profesorem nadzwyczajnym]] na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, trzy lata później była współautorką książki ''„Tkanina polska”''. Ostatnim projektem artystki była seria wzorów z motywami ludowymi stworzona w 1968 dla Instytutu Wzornictwa Przemysłowego.
 == Odznaczenia ==
@@ Linia 15: / Linia 15: @@
 == Linki zewnętrzne ==
-* [http://www.muzeumwlokiennictwa.pl/2009/1/382,z-dziedzictwa-wyprowadzic-dalszetworcze-ciagi-kolekcja-tkaniny-podwojnej-w-zbiorach-centralnego-muzeum-wlokiennictwa-w-lodzi.html Katarzyna Biłas, Z dziedzictwa wyprowadzić dalsze twórcze ciągi - kolekcja tkaniny podwójnej w zbiorach Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi]
+* [https://web.archive.org/web/20110913162717/http://www.muzeumwlokiennictwa.pl/2009/1/382,z-dziedzictwa-wyprowadzic-dalszetworcze-ciagi-kolekcja-tkaniny-podwojnej-w-zbiorach-centralnego-muzeum-wlokiennictwa-w-lodzi.html Katarzyna Biłas, Z dziedzictwa wyprowadzić dalsze twórcze ciągi - kolekcja tkaniny podwójnej w zbiorach Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi]
 * {{encyklopedia PWN|id = 3958257|tytuł=Plutyńska Eleonora|data dostępu=2013-03-28}}
 * [http://www.slownikprojektantow.pl/projektant/65 Słownik projektantów polskich, Instytut Wzornictwa Przemysłowego - Lucjan Kintopf]