Płaskie zginanie pręta: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wzory: wyprowadzenie przecinków i kropek kończących zdania poza formułę (znaczniki "<math>...</math>"): regex wyszukaj: (,|\.)(</math>) zastąp: $2$1. Dodanie kontroli autorytatywnej
Znacznik: Wycofane
Linia 18: Linia 18:


Skutkiem tego założenia jest równanie odkształceń wzdłuż wysokości przekroju. Przy założeniu, że odkształcenie na osi pręta (z=0) jest zerowe odkształcenia wynoszą:
Skutkiem tego założenia jest równanie odkształceń wzdłuż wysokości przekroju. Przy założeniu, że odkształcenie na osi pręta (z=0) jest zerowe odkształcenia wynoszą:
:: <math>\epsilon_x = \pm \frac{z}{\rho},</math>
:: <math>\epsilon_x = \pm \frac{z}{\rho}</math>,


gdzie arbitralność znaku wynika z przyjętej parametryzacji dla obliczenia promienia [[Krzywizna krzywej|krzywizny]].
gdzie arbitralność znaku wynika z przyjętej parametryzacji dla obliczenia promienia [[Krzywizna krzywej|krzywizny]].


Odkształcenia wywołują naprężenia normalne:
Odkształcenia wywołują naprężenia normalne:
:: <math>\sigma_x = \pm E \frac{z}{\rho}.</math>
:: <math>\sigma_x = \pm E \frac{z}{\rho}</math>.


Obliczając siłę podłużną w przekroju
Obliczając siłę podłużną w przekroju
Linia 30: Linia 30:
oraz moment zginający
oraz moment zginający
:: <math>M=\int_A z\sigma_x dA = \pm E \int_A \frac{z^2}{\rho} dA
:: <math>M=\int_A z\sigma_x dA = \pm E \int_A \frac{z^2}{\rho} dA
= \pm \frac{E}{\rho} \int_A z^2 dA = \pm \frac{E}{\rho} J_x,</math>
= \pm \frac{E}{\rho} \int_A z^2 dA = \pm \frac{E}{\rho} J_x</math>,


gdzie <math>J_x</math> jest [[Geometryczne momenty bezwładności|momentem bezwładności]] względem osi <math>x</math> pręta.
gdzie <math>J_x</math> jest [[Geometryczne momenty bezwładności|momentem bezwładności]] względem osi <math>x</math> pręta.


Jeśli [[Siły wewnętrzne|wielkości przekrojowe]] są obliczanie względem środka ciężkości przekroju, to <math>S_x=0</math> oraz <math>N=0</math> (zginanie bez siły podłużnej). Wtedy pozostaje jedno równanie
Jeśli [[Siły wewnętrzne|wielkości przekrojowe]] są obliczanie względem środka ciężkości przekroju, to <math>S_x=0</math> oraz <math>N=0</math> (zginanie bez siły podłużnej). Wtedy pozostaje jedno równanie
:: <math>\frac{EJ_x}{\rho(x)} = \pm M(x).</math>
:: <math>\frac{EJ_x}{\rho(x)} = \pm M(x)</math>.


Stąd można wyliczyć promień krzywizny i uzyskać równanie naprężeń wzdłuż wysokości przekroju
Stąd można wyliczyć promień krzywizny i uzyskać równanie naprężeń wzdłuż wysokości przekroju
:: <math>\sigma_x(z) = \pm \frac{z\cdot M}{J_x}.</math>
:: <math>\sigma_x(z) = \pm \frac{z\cdot M}{J_x}</math>.


Dla nieskończenie małych przemieszczeń i odkształceń krzywiznę przybliża się drugą pochodną równania linii ugięcia:
Dla nieskończenie małych przemieszczeń i odkształceń krzywiznę przybliża się drugą pochodną równania linii ugięcia:
:: <math>\frac{1}{\rho}\approx \pm w''(x),</math>
:: <math>\frac{1}{\rho}\approx \pm w''(x)</math>,


otrzymując równanie różniczkowe:
otrzymując równanie różniczkowe:
:: <math>EJ_x w''(x) = \pm M(x),</math>
:: <math>EJ_x w''(x) = \pm M(x)</math>,


gdzie znak należy dobrać stosownie do konwencji znakowania momentów.
gdzie znak należy dobrać stosownie do konwencji znakowania momentów.
Linia 51: Linia 51:


Jeśli moment jest zmienny względem x to z [[Twierdzenie Schwedlera-Żurawskiego|tw. Schwedlera-Żurawskiego]] wynika istnienie sił poprzecznych. Wtedy równanie linii ugięcia staje się równaniem czwartego rzędu:
Jeśli moment jest zmienny względem x to z [[Twierdzenie Schwedlera-Żurawskiego|tw. Schwedlera-Żurawskiego]] wynika istnienie sił poprzecznych. Wtedy równanie linii ugięcia staje się równaniem czwartego rzędu:
:: <math>EJ_x w^{IV} = -q(x).</math>
:: <math>EJ_x w^{IV} = -q(x)</math>.


Jest to przypadek prostego zginania. Prowadzi on do wewnętrznie sprzecznego rozwiązania – nie są spełnione warunki nierozdzielności. Pomimo tego jest on używany do praktycznego projektowania, gdyż dla prętów długich w stosunku do rozmiarów przekroju błąd jest pomijalny. Dla prętów krępych (krótkich w stosunku do wymiarów przekroju) zginanie jest lepiej opisywane przez teorię Timoshenki.
Jest to przypadek prostego zginania. Prowadzi on do wewnętrznie sprzecznego rozwiązania – nie są spełnione warunki nierozdzielności. Pomimo tego jest on używany do praktycznego projektowania, gdyż dla prętów długich w stosunku do rozmiarów przekroju błąd jest pomijalny. Dla prętów krępych (krótkich w stosunku do wymiarów przekroju) zginanie jest lepiej opisywane przez teorię Timoshenki.


Maksymalne [[naprężenie]] normalne w przekroju poprzecznym jest osiągane dla <math>z_{max}</math> i wynosi:
Maksymalne [[naprężenie]] normalne w przekroju poprzecznym jest osiągane dla <math>z_{max}</math> i wynosi:
:: <math>\sigma_{max} = \frac{M_x}{W_x},</math>
:: <math>\sigma_{max} = \frac{M_x}{W_x}</math>,


gdzie:
gdzie:
Linia 64: Linia 64:


Zgodnie z [[wytężenie|hipoteza wytężeniową]] naprężenie musi spełniać warunek:
Zgodnie z [[wytężenie|hipoteza wytężeniową]] naprężenie musi spełniać warunek:
:: <math>\sigma_{max} < k_g,</math>
:: <math>\sigma_{max} < k_g</math>,


gdzie:
gdzie:
Linia 74: Linia 74:
== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [http://pkm.edu.pl/index.php/ksztatowniki/74-07000303 Wskaźniki wytrzymałości dla różnych przekrojów]
* [http://pkm.edu.pl/index.php/ksztatowniki/74-07000303 Wskaźniki wytrzymałości dla różnych przekrojów]

{{Kontrola autorytatywna}}


[[Kategoria:Wytrzymałość materiałów]]
[[Kategoria:Wytrzymałość materiałów]]

Wersja z 01:30, 21 wrz 2021

Zginanie pręta

Zginanie – w wytrzymałości materiałów stan deformacji, przy którym pręt prosty w stanie niezdeformowanym, po deformacji jest zakrzywiony (wykazuje różną od zera krzywiznę jego osi).

Zginanie jest dominującym sposobem pracy elementów konstrukcji, którymi są belki.

Ze względów technicznych, dla materiałów liniowo-sprężystych, rozróżnia się kilka przypadków szczególnych zginania:

  • czyste zginanie – naprężenia w przekroju redukują się jedynie do momentu zginającego, brak jest sił podłużnych i sił poprzecznych (ścinających),
  • proste zginanie – naprężenia redukują się do momentu i sił poprzecznych,
  • ściskanie/rozciąganie mimośrodowe – naprężenia redukują się do momentu i siły podłużnej, siły poprzeczne mogą, ale nie muszą wystąpić.

Zginanie jest pokrewne rozciąganiu i ściskaniu, gdyż powoduje pojawienie się naprężeń normalnych w przekrojach poprzecznych elementu. W przeciwieństwie jednak do rozciągana i ściskania, rozkład naprężeń normalnych w przekroju elementu jest nierównomierny.

Teoria Bernoulliego-Eulera zginania pręta

Założeniem tej teorii jest, że odcinek prosty i prostopadły do osi pręta przed deformacją pozostaje prosty i prostopadły po deformacji.

Skutkiem tego założenia jest równanie odkształceń wzdłuż wysokości przekroju. Przy założeniu, że odkształcenie na osi pręta (z=0) jest zerowe odkształcenia wynoszą:

,

gdzie arbitralność znaku wynika z przyjętej parametryzacji dla obliczenia promienia krzywizny.

Odkształcenia wywołują naprężenia normalne:

.

Obliczając siłę podłużną w przekroju

oraz moment zginający

,

gdzie jest momentem bezwładności względem osi pręta.

Jeśli wielkości przekrojowe są obliczanie względem środka ciężkości przekroju, to oraz (zginanie bez siły podłużnej). Wtedy pozostaje jedno równanie

.

Stąd można wyliczyć promień krzywizny i uzyskać równanie naprężeń wzdłuż wysokości przekroju

.

Dla nieskończenie małych przemieszczeń i odkształceń krzywiznę przybliża się drugą pochodną równania linii ugięcia:

,

otrzymując równanie różniczkowe:

,

gdzie znak należy dobrać stosownie do konwencji znakowania momentów.

Jeśli to jest to przypadek czystego zginania. Równaniem linii ugięcia jest parabola i jest to rozwiązanie ścisłe, pozbawione sprzeczności.

Jeśli moment jest zmienny względem x to z tw. Schwedlera-Żurawskiego wynika istnienie sił poprzecznych. Wtedy równanie linii ugięcia staje się równaniem czwartego rzędu:

.

Jest to przypadek prostego zginania. Prowadzi on do wewnętrznie sprzecznego rozwiązania – nie są spełnione warunki nierozdzielności. Pomimo tego jest on używany do praktycznego projektowania, gdyż dla prętów długich w stosunku do rozmiarów przekroju błąd jest pomijalny. Dla prętów krępych (krótkich w stosunku do wymiarów przekroju) zginanie jest lepiej opisywane przez teorię Timoshenki.

Maksymalne naprężenie normalne w przekroju poprzecznym jest osiągane dla i wynosi:

,

gdzie:

– maksymalne naprężenie normalne,
moment gnący (zginający),
– wskaźnik wytrzymałości przekroju na zginanie, którego wartość wynosi i zależy od rozmiaru i kształtu przekroju elementu.

Zgodnie z hipoteza wytężeniową naprężenie musi spełniać warunek:

,

gdzie:

– dopuszczalna wytrzymałość na zginanie.

Bibliografia

  • Stefan Piechnik: Wytrzymałość materiałów. Dla wydziałów budowlanych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980. ISBN 83-01-00873-3.

Linki zewnętrzne