Zdzisław Czeppe: Różnice pomiędzy wersjami

Zdzisław Czeppe
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1917 ; Limanowa
Data i miejsce śmierci	19 sierpnia 1991 ; Tuchów
	profesor nauk geograficznych
Habilitacja	1965
Profesura	1978
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Okres zatrudn.	1949-1988
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:30, 28 kwi 2022

Zdzisław Czeppe (ur. 22 listopada 1917 w Limanowej, zm. 19 sierpnia 1991 w Tuchowie) – polski geograf, geomorfolog i polarnik, wykładowca akademicki, od 1978 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, autor licznych prac naukowych – m.in. Geografia fizyczna części świata (1956, z J. Flisem i R. Mochnackim^[1]).

Życiorys

W 1936 podjął studia w Instytucie Geograficznym UJ. Po wybuchu II wojny światowej dostał się do Bukaresztu, a stamtąd przez Jugosławię i Włochy do Francji. Po przeszkoleniu uzyskał stopień kaprala podchorążego, a w kampanii francusko-niemieckiej 1940 wziął udział jako plutonowy podchorąży 3 Dywizji Piechoty. Po klęsce Francji pod koniec czerwca 1940 dywizja ta ewakuowała się do Wielkiej Brytanii. W lecie 1941 zgłosił się do lotnictwa. Loty bojowe w Dywizjonie Bombowym 300 awansował na porucznika^[2]. Jego żołnierskie zasługi dla niepodległości Polski i Wielkiej Brytanii uhonorowane zostały trzykrotnie Polskim Krzyżem Walecznych, trzykrotnie Medalem Lotniczym oraz odznaczeniami angielskimi: 1939-45 Star, Air Crew Europe Star, Defence Medal, War Medal^[3]. 1 kwietnia 1944 został skierowany na studia geograficzne w Birbeck College Uniwersytetu Londyńskiego i do pracy w Pracowni Geograficznej Rządu Polskiego. Brał udział m.in. w opracowywaniu map do inwazji na Normandię, planów rozwoju Polski powojennej i podręczników dla polskich szkół w Anglii. Wiosną 1947 zdecydował się na ryzykowny dla oficera RAF powrót do kraju przypłynął do Gdyni, a od września podjął pracę jako asystent w Katedrze Geografii Fizycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Magisterium uzyskał w 1948 na podstawie pracy „Z morfologii Gór Stołowych”. W 1949 powrócił do Instytutu Geografii UJ jako asystent, w 1952 został starszym asystentem, a w 1956 adiunktem w Katedrze Geografii Fizycznej. Kilkukrotnie odbywał wyprawy i badania naukowe na Spitsbergenie (w latach 1957-1958, 1959–1960 i 1980–1981). Był zwolennikiem kompleksowych badań w geografii fizycznej. Uważał, że granica kontynentalna Europa – Azja pomiędzy Morzem Azowskim i Morzem Kaspijskim przebiega tektonicznym Obniżeniem Kumsko-Manyckim. W 1965 uzyskał stanowisko docenta.

Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim^[4].

Przypisy

↑ Czeppe Zdzisław, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-03-08] .
↑ Zdzisław Czeppe - Niebieska eskadra
↑ Prof. dr hab. Zdzisław Czeppe
↑ A. Więcek, M. Gotfryd, Krakowskie cmentarze – śladami geografów

[1] Czeppe Zdzisław, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-03-08] .

[2] Zdzisław Czeppe - Niebieska eskadra

[3] Prof. dr hab. Zdzisław Czeppe

[4] A. Więcek, M. Gotfryd, Krakowskie cmentarze – śladami geografów

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
  |data śmierci              = [[19 sierpnia]] [[1991]]
  |miejsce śmierci           = [[Tuchów]]
  |stopień lub tytuł naukowy = profesor
  |jakich nauk               = geograficznych
  |specjalność               =
@@ Linia 24: / Linia 24: @@
  |jednostka1 nazwa          = [[Uniwersytet Jagielloński]]
  |okres zatr1               = 1949-1988
  |odznaczenia               = {{order|KW|3}} {{order|ML|3}} {{order|DM}} {{order|ACES|1}} {{order|1939STAR|1}} {{order|WM1939|1}}
  |commons                   =
  |wikicytaty                =
 }}
 '''Zdzisław Czeppe''' (ur. [[22 listopada]] [[1917]] w [[Limanowa|Limanowej]], zm. [[19 sierpnia]] [[1991]] w [[Tuchów|Tuchowie]]) – polski geograf, geomorfolog i polarnik, wykładowca akademicki, od [[1978]] [[profesor]] [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], autor licznych prac naukowych – m.in. Geografia fizyczna części świata (1956, z [[Jan Flis|J. Flisem]] i [[Rodion Mochnacki|R. Mochnackim]]<ref>{{encyklopedia PWN|id = 3889474|tytuł=Czeppe Zdzisław|data dostępu=2019-03-08}}</ref>).
+== Życiorys ==
-W 1936 podjął studia w Instytucie Geograficznym UJ. Po wybuchu II wojny światowej dostał się do Bukaresztu, a stamtąd przez Jugosławię i Włochy do Francji. Po przeszkoleniu uzyskał stopień kaprala podchorążego, a w kampanii francusko-niemieckiej 1940 wziął udział jako plutonowy podchorąży 3 Dywizji Piechoty. Po klęsce Francji pod koniec czerwca 1940 dywizja ta ewakuowała się do Wielkiej Brytanii. W lecie 1941 zgłosił się do lotnictwa. Loty bojowe w Dywizjonie Bombowym 300 awansował na porucznika <ref>[https://niebieskaeskadra.pl/?control=8&id=3671 Zdzisław Czeppe - Niebieska eskadra]</ref>. Jego żołnierskie zasługi dla niepodległości Polski i Wielkiej Brytanii uhonorowane zostały trzykrotnie Polskim [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]], trzykrotnie [[Medal Lotniczy|Medalem Lotniczym]] oraz odznaczeniami angielskimi: [[Gwiazda za Wojnę 1939–1945|1939-45 Star]], [[Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie|Air Crew Europe Star]], [[Defence Medal]], [[Medal Wojny 1939–1945|War Medal]]<ref>[http://denali.geo.uj.edu.pl/zaklady/zgf/index.php/o-zakladzie/byli-pracownicy/prof-dr-hab-zdzislaw-czeppe/ Prof. dr hab. Zdzisław Czeppe]</ref>. 1 kwietnia 1944 został skierowany na studia geograficzne w Birbeck College Uniwersytetu Londyńskiego i do pracy w Pracowni Geograficznej Rządu Polskiego. Brał udział m.in. w opracowywaniu map do inwazji na Normandię, planów rozwoju Polski powojennej i podręczników dla polskich szkół w Anglii. Wiosną 1947 zdecydował się na ryzykowny dla oficera RAF powrót do kraju przypłynął do Gdyni, a od września podjął pracę jako asystent w Katedrze Geografii Fizycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Magisterium uzyskał w 1948 na podstawie pracy „Z morfologii Gór Stołowych”. W 1949 powrócił do Instytutu Geografii UJ jako asystent, w 1952 został starszym asystentem, a w 1956 adiunktem w Katedrze Geografii Fizycznej. Kilkukrotnie odbywał wyprawy i badania naukowe na [[Spitsbergen]]ie (w latach [[1957]]-[[1958]], [[1959]]–[[1960]] i [[1980]]–[[1981]]). Był zwolennikiem kompleksowych badań w geografii fizycznej. Uważał, że [[Granica Europa-Azja|granica]] kontynentalna [[Europa]] – [[Azja]] pomiędzy [[Morze Azowskie|Morzem Azowskim]] i [[Morze Kaspijskie|Morzem Kaspijskim]] przebiega tektonicznym [[Obniżenie Kumsko-Manyckie|Obniżeniem Kumsko-Manyckim]]. W 1965 uzyskał stanowisko docenta.
+W 1936 podjął studia w Instytucie Geograficznym UJ. Po wybuchu II wojny światowej dostał się do Bukaresztu, a stamtąd przez Jugosławię i Włochy do Francji. Po przeszkoleniu uzyskał stopień kaprala podchorążego, a w kampanii francusko-niemieckiej 1940 wziął udział jako plutonowy podchorąży 3 Dywizji Piechoty. Po klęsce Francji pod koniec czerwca 1940 dywizja ta ewakuowała się do Wielkiej Brytanii. W lecie 1941 zgłosił się do lotnictwa. Loty bojowe w Dywizjonie Bombowym 300 awansował na porucznika<ref>[https://niebieskaeskadra.pl/?control=8&id=3671 Zdzisław Czeppe - Niebieska eskadra]</ref>. Jego żołnierskie zasługi dla niepodległości Polski i Wielkiej Brytanii uhonorowane zostały trzykrotnie Polskim [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]], trzykrotnie [[Medal Lotniczy|Medalem Lotniczym]] oraz odznaczeniami angielskimi: [[Gwiazda za Wojnę 1939–1945|1939-45 Star]], [[Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie|Air Crew Europe Star]], [[Defence Medal]], [[Medal Wojny 1939–1945|War Medal]]<ref>[http://denali.geo.uj.edu.pl/zaklady/zgf/index.php/o-zakladzie/byli-pracownicy/prof-dr-hab-zdzislaw-czeppe/ Prof. dr hab. Zdzisław Czeppe]</ref>. 1 kwietnia 1944 został skierowany na studia geograficzne w Birbeck College Uniwersytetu Londyńskiego i do pracy w Pracowni Geograficznej Rządu Polskiego. Brał udział m.in. w opracowywaniu map do inwazji na Normandię, planów rozwoju Polski powojennej i podręczników dla polskich szkół w Anglii. Wiosną 1947 zdecydował się na ryzykowny dla oficera RAF powrót do kraju przypłynął do Gdyni, a od września podjął pracę jako asystent w Katedrze Geografii Fizycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Magisterium uzyskał w 1948 na podstawie pracy „Z morfologii Gór Stołowych”. W 1949 powrócił do Instytutu Geografii UJ jako asystent, w 1952 został starszym asystentem, a w 1956 adiunktem w Katedrze Geografii Fizycznej. Kilkukrotnie odbywał wyprawy i badania naukowe na [[Spitsbergen]]ie (w latach [[1957]]-[[1958]], [[1959]]–[[1960]] i [[1980]]–[[1981]]). Był zwolennikiem kompleksowych badań w geografii fizycznej. Uważał, że [[Granica Europa-Azja|granica]] kontynentalna [[Europa]] – [[Azja]] pomiędzy [[Morze Azowskie|Morzem Azowskim]] i [[Morze Kaspijskie|Morzem Kaspijskim]] przebiega tektonicznym [[Obniżenie Kumsko-Manyckie|Obniżeniem Kumsko-Manyckim]]. W 1965 uzyskał stanowisko docenta.
 Pochowany w [[Kraków|Krakowie]] na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]]<ref>A. Więcek, M. Gotfryd, [https://web.archive.org/web/20130319114847/http://www.wsp.krakow.pl/ptg/index_pliki/czasopismo/tom_3/czesc_druga_2007_11.pdf ''Krakowskie cmentarze – śladami geografów'']</ref>.