Fluorki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
KamikazeBot (dyskusja | edycje)
m zmieniono sól (chemia) na sole - ujednoznacznienie za pomocą AWB
Ark (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 1: Linia 1:
'''Fluorki''' - [[sole]] [[Kwas fluorowodorowy|kwasu fluorowodorowego]]. Powszechnie wykorzystywane jako dodatki do [[pasta do zębów|past do zębów]] (oraz specjalne płyny do [[fluoryzacja|fluoryzacji]]) ze względu na wzmacnianie [[Szkliwo (stomatologia)|szkliwa]]. W dużych stężeniach toksyczne.
'''Fluorki''' - [[sole]] [[Kwas fluorowodorowy|kwasu fluorowodorowego]]. Powszechnie wykorzystywane jako dodatki do [[pasta do zębów|past do zębów]] (oraz specjalne płyny do [[fluoryzacja|fluoryzacji]]) ze względu na wzmacnianie [[Szkliwo (anatomia)|szkliwa]]. W dużych stężeniach toksyczne.


W wodzie rozpuszczalne są fluorki [[litowce|litowców]], [[amon]]u, [[glin]]u, [[chrom|chromu(III)]], [[srebro|srebra]], [[bizmut]]u, [[cyna|cyny(II)]] oraz cyny(IV). Do trudno rozpuszczalnych zaliczamy fluorki: [[berylowce|berylowców]], [[cynk]]u, [[mangan|manganu(III)]], [[nikiel|niklu]], [[kobalt]]u, [[żelazo|żelaza]](II) i (III), [[ołów|ołowiu]], [[miedź|miedzi]] oraz [[kadm]]u. Fluorki [[rtęć|rtęci]](I) i (II) w wodzie ulegają rozkładowi.
W wodzie rozpuszczalne są fluorki [[litowce|litowców]], [[amon]]u, [[glin]]u, [[chrom|chromu(III)]], [[srebro|srebra]], [[bizmut]]u, [[cyna|cyny(II)]] oraz cyny(IV). Do trudno rozpuszczalnych zaliczamy fluorki: [[berylowce|berylowców]], [[cynk]]u, [[mangan|manganu(III)]], [[nikiel|niklu]], [[kobalt]]u, [[żelazo|żelaza]](II) i (III), [[ołów|ołowiu]], [[miedź|miedzi]] oraz [[kadm]]u. Fluorki [[rtęć|rtęci]](I) i (II) w wodzie ulegają rozkładowi.

Wersja z 17:53, 13 kwi 2008

Fluorki - sole kwasu fluorowodorowego. Powszechnie wykorzystywane jako dodatki do past do zębów (oraz specjalne płyny do fluoryzacji) ze względu na wzmacnianie szkliwa. W dużych stężeniach toksyczne.

W wodzie rozpuszczalne są fluorki litowców, amonu, glinu, chromu(III), srebra, bizmutu, cyny(II) oraz cyny(IV). Do trudno rozpuszczalnych zaliczamy fluorki: berylowców, cynku, manganu(III), niklu, kobaltu, żelaza(II) i (III), ołowiu, miedzi oraz kadmu. Fluorki rtęci(I) i (II) w wodzie ulegają rozkładowi.

Ze względu na hydrolizę fluorków do fluorowodoru w roztworach wodnych, są one przechowywane w naczyniach polietylenowych.

Szablon:Chemia stub