Wodorotlenek litu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
NFPA
VolkovBot (dyskusja | edycje)
273 422 edycje
m robot dodaje: vi:Hydroxit liti
Linia 211: Linia 211:
[[fi:Litiumhydroksidi]]
[[fi:Litiumhydroksidi]]
[[sv:Litiumhydroxid]]
[[sv:Litiumhydroxid]]
[[vi:Hydroxit liti]]
[[zh:氢氧化锂]]
[[zh:氢氧化锂]]

Wersja z 16:06, 2 gru 2008

{{{nazwa}}}
[[Plik:{{{1. grafika}}}|120x240px|{{{opis 1. grafiki}}}|alt=]] [[Plik:{{{2. grafika}}}|120x240px|{{{opis 2. grafiki}}}|alt=]]
{{{opis 1. grafiki}}} {{{opis 2. grafiki}}}
[[Plik:{{{3. grafika}}}|180x240px|{{{opis 3. grafiki}}}|alt=]]
{{{opis 3. grafiki}}}
Identyfikacja
Numer CAS

{{{numer CAS}}}Brak numeru CAS

DrugBank

DB14506

Multimedia w Wikimedia Commons
{{{nazwa}}}
[[Plik:{{{1. grafika}}}|120x240px|{{{opis 1. grafiki}}}|alt=]] [[Plik:{{{2. grafika}}}|120x240px|{{{opis 2. grafiki}}}|alt=]]
{{{opis 1. grafiki}}} {{{opis 2. grafiki}}}
[[Plik:{{{3. grafika}}}|180x240px|{{{opis 3. grafiki}}}|alt=]]
{{{opis 3. grafiki}}}
Identyfikacja
Numer CAS

{{{numer CAS}}}Brak numeru CAS

DrugBank

DB14506

Multimedia w Wikimedia Commons

Wodorotlenek litu, (LiOH) - związek nieorganiczny z grupy zasad. Występuje jako odmiana bezwodna lub monohydrat (LiOH · H2O).

Właściwości

Wodorotlenek litu jest ciałem stałym bezbarwnym (bezwodny) lub barwy białej (monohydrat), rozpuszczalnym w wodzie. pH jego roztworów wynosi ok. 12.

Reaguje z kwasami, dając sole litu, np.: LiOH + HCl → LiCl + H2O.

Bezwodny wodorotlenek litu ma właściwości higroskopijne.

Uwodniony wodorotlenek litu podczas ogrzewania traci wodę krystalizacyjną.

Otrzymywanie

Można go otrzymać w wyniku elektrolizy wodnego roztworu chlorku litu lub w reakcji siarczanu litu z wodorotlenkiem sodu:

Li2SO4 + 2 NaOH → Na2SO4 + 2 LiOH.

Zastosowanie

Stosuje się go jako domieszkę do specjalnych stopów łożyskowych. Jest często stosowany jako składnik polepszający właściwości mechaniczne stopów glinu i ołowiu. Jego stop litu z magnezem i niewielką domieszką srebra jest lżejszy od wody, ma dobre właściwości mechaniczne i jest odporny na korozję.

Znalazł szerokie zastosowanie w technice jądrowej. Wchodzi także w skład prętów sterujących w reaktorach atomowych.

Używa się go także w syntezie organicznej jako katalizator i w roztworze w aminach alifatycznych jako silny czynnik redukujący.

Jego sole są ponadto wykorzystywane w hutnictwie szkła i ceramice, do produkcji smarów, w przemyśle elektrotechnicznym (baterie), syntezie organicznej oraz w lecznictwie.

Toksyczność

Podczas połknięcia substancji może nastąpić podrażnienie błon śluzowych ust, gardła, przełyku i dróg pokarmowych oraz perforacja przełyku i żołądka.

Przy kontakcie wodorotlenku litu z oczami występują poparzenia oraz utrata wzroku.

Pary wodorotlenku litu działają drażniąco na drogi oddechowe oraz parząco na skórę.

Pierwsza pomoc

Oczy skażone wodorotlenkiem litu należy przepłukać przez co najmniej 10 minut dużą ilością wody, zaś skażoną skórę należy przepłykać ją dużą ilością wody oraz zastosować glikol polietylenowy.

Po spożyciu substancji należy podać choremu dużą ilość wody. Nie należy powodować wymiotów ani nie próbować zobojętniać substancji.

Działanie na organizmy wodne

Wodorotlenek litu działa szkodliwie na organizmy wodne. Szkodliwość zależy od wartości pH. Dawka toksyczna dla ryb wynosi 100 mg/l, zaś dla roślin 0,2 mg/l (w przeliczeniu na lit).

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wodorotlenek_litu&oldid=15036221”